Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού, κατά τον πανηγυρικό Εσπερινό της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, 14 Αυγούστου 2023.
Έχει ως εξής:
«Αγαπητοί μου πατέρες και αδελφοί,
παιδιά μου εν Κυρίω αγαπημένα,
«Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα». Αυτήν εορτάζουμε όλοι οι πιστοί σήμερα σε κάθε γωνιά της πατρίδος μας. Στις πόλεις, στα χωριά, στα βουνά, στα νησιά, στους μεγαλόπρεπους ναούς και στα φρεσκοασβεστωμένα ξωκκλήσια. Παντού η ορθόδοξη καρδιά κτυπάει για την αγαπημένη Μάνα του κόσμου, που σήμερα αφήνει την τελευταία της πνοή στην πολυστέναχτη γη μας, αλλά που από τώρα πλέον ζει στον ουρανό, προσευχόμενη για όλη την ανθρωπότητα στο θρόνο του Παιδιού της και Θεού μας.
Σ’ αυτή την «αμετάθετον ελπίδα» στρέφουμε τα βλέμματά μας όλοι. Καθώς βλέπουμε την εικόνα της Κοιμήσεώς Της, θαυμάζουμε το πως ο Υιός της την κρατάει τρυφερά στην αγκαλιά Του, εκείνη που Τον κράτησε τόσο τρυφερά στη δική της. Ελπίζουμε ότι μέσα στην απροσμέτρητη αγάπη τους και στις ανοιγμένες αγκαλιές τους χωράνε και οι δικές μας ικεσίες και ελπίδες.
Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε μία εποχή που περισσεύει η απελπισία και η απόγνωση, που κάθε μέρα αυξάνει η εγκληματικότητα, που η καρδιά μας παγώνει από την τρομοκρατία, που βιώνουμε τον ποικιλόμορφο ρατσισμό, που υποφέρουμε από την αδικαιολόγητη αδικία, που φοβόμαστε από την προοπτική της ανεργίας. Καταφέραμε με την αμαρτία μας, με την πλεονεξία μας και με τον εγωισμό μας να κάνουμε έναν κόσμο απάνθρωπο, επικίνδυνο για μας και τα παιδιά μας. Οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι στηρίξαμε την αξία μας σ’ αυτά που έχουμε και όχι σ’ αυτό που είμαστε. Κυνηγήσαμε το εφήμερο και χάσαμε το αιώνιο. Προσπαθήσαμε να γεμίσουμε τα σπίτια, τα ψυγεία και τα πορτοφόλια μας και αδειάσαμε τις ψυχές μας από ανθρωπιά και αγάπη. Χορτάσαμε, αλλά δεν ευτυχήσαμε. Επενδύσαμε, αλλά επενδύσαμε στο ψέμα, στην αυταπάτη του εύκολου, στη λάμψη της βιτρίνας, στην ασφάλεια του δανεικού. Η επένδυσή μας, όπως συμβαίνει με όλα τα πρόσκαιρα, έληξε, απέτυχε, δεν απέδωσε το προσδοκώμενο. Θελήσαμε ν’ αγοράσουμε ευτυχία και τελικά καταφέραμε να ψωνίσουμε μόνο προβλήματα.
Σ’ αυτή την κατάσταση, λοιπόν, που περιήλθαμε αναζητούμε λύση. Αν πιστεύουμε πως η λύση θα επιτευχθεί μόνο με τα εργαλεία αυτού του κόσμου, θα αποδειχθούμε ξανά προδομένοι. Όσο ο κόσμος και η κοινωνική μας διάρθρωση παραμένουν δέσμια της αμαρτίας, εκφράζουν απλώς τα ανθρώπινα πάθη. Όσο προσπαθούμε να βρούμε λύσεις στα προβλήματά μας χωρίς Θεό, τόσο και θα τα μεγαλώνουμε. Ο πιστός, επειδή το διαισθάνεται αυτό, στρέφει την ελπίδα του στην πρόνοια του Θεού. Η πιο ασφαλής πρόσβαση σ’ αυτή την πρόνοια του Θεού είναι η Θεοτόκος. Η Παναγία ενσάρκωσε την πρόνοια του Θεού για τον άνθρωπο με την κυοφορία του Θεανθρώπου Λυτρωτού μας. Η παρουσία της Παναγίας στην ανθρώπινη ιστορία είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της θεικής προνοίας και προστασίας για τον κόσμο. Η Παναγία με την αρετή της έλκυσε τον Θεό, με την ικεσία της λύγισε τον ουρανό, με τη σιωπή της κήρυξε εύγλωττα την πίστη μας, με την υπομονή της έδωσε σωτήριο νόημα στον πόνο και με την άνοδό της στον ουρανό φέρνει την κάθε ανθρώπινη προσευχή στο υποπόδιον της Αγίας Τριάδος.
Γίνεται λοιπόν η Θεοτόκος η αληθινή μας ελπίδα. Τις φρικτές στιγμές που στάθηκε κάτω από το Σταυρό του Παιδιού της, με τα θεανδρικά Του λόγια «γύναι ίδε ο υιός σου», παρέλαβε από Εκείνον την ευλογημένη μητρότητα για κάθε πιστό που στέκει πάνω στον ίδιο Γολγοθά. Σαν αληθινή μάνα λοιπόν είναι βοηθός και προστάτης όλων των παιδιών της που βρίσκονται στο σταυρό του πόνου, των θλίψεων, της αρρώστιας και της μοναξιάς. Έτσι γίνεται όντως η αμετάθετος ελπίδα όλων μας.
Αν οι μάνες όλου του κόσμου είναι ανίκανες να προδώσουν τα παιδιά τους, αν οι μάνες όλου του κόσμου μέσα στα πρόσωπά τους εκφράζουν την ιερότητα της αγάπης, αυτό συμβαίνει πολύ περισσότερο με την οικουμενική, την καθολική και παγκόσμια μάνα μας, την Παναγία. Η Θεοτόκος με την ακαταίσχυντη μητρική προστασία της γίνεται η αληθινή μας ελπίδα. Η ελπίδα όχι μόνο για να δραπετεύσουμε από τα ποικίλα προβλήματα που μόνοι μας δημιουργήσαμε, αλλά και η μοναδική ελπίδα με τη δική της καθοδήγηση και τις δικές της προσευχές να φτάσουμε στη μακαριότητα του Παραδείσου, για την οποία ο Κύριος μας δημιούργησε.
«Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον και προστασίαις αμετάθετον ελπίδα» ας έχουμε στο μυαλό μας σε κάθε δύσκολη περίσταση της καθημερινότητάς μας. Εκείνη, στο πρόσωπο της οποίας «νενίκηνται της φύσεως οι όροι», είναι πρόθυμη να προσευχηθεί για μας, να μας παρηγορήσει και να μας στηρίξει στον αγώνα μας. Εμείς ας μιμούμαστε τη ζωή της, ας επικαλούμαστε τη βοήθειά της, ας φροντίζουμε μέσα από το μυστήριο της Εκκλησίας να παραμένουμε ενωμένοι με τον Υιόν της και Θεό μας, όπως κι εκείνη παρέμεινε. Με τον τρόπο αυτό θα γιγαντώνεται μέσα μας η ελπίδα ότι μέσα από κάθε κρίση θα βγαίνουμε πιο δυνατοί, πιο ώριμοι, και πιο άξιοι για ν’ απολαμβάνουμε τις αληθινές ευλογίες του Θεού. Το εύχομαι ολόθυμα σε όλους σας. Χρόνια πολλά!
Μετά πατρικών ευχών και αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ»
