Το όνομα Βαρουφάκης ακούστηκε πρώτη φορά εδώ και μια δεκαετία στο ευρύ κοινό της χώρας μας, όταν από την περίοδο των μνημονίων έγινε γνωστή η φιλοσοφημένη ομολογουμένως ακαδημαϊκή προσέγγιση του, γύρω από τα ζητήματα της Ελληνικής οικονομίας. Οι πυκνές εμφανίσεις ενός ευγενικού και γλυκομίλητου ανθρώπου στα ΜΜΕ, του έκαναν και ιδιαίτερα συμπαθή σε μια εποχή που δεν ξέραμε από πού μας ήρθε το κακό και τι μας περιμένει, που λέμε. Δεν σκέφτηκα ότι όλη αυτή η δημοτικότητα που έπαιρνε το όνομα και το πρόσωπο του για τον εναλλακτικό τρόπο διαχείρισης της οικονομικής κρίσης στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα, θα ήταν εφαλτήριο για να τον δούμε Υπουργό Οικονομικών στην πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς! Υποθέτω ότι και ο Τσίπρας πάνω κάτω από τα κριτήρια της συνολικής εικόνας του ανδρός κινούμενος και όχι από τις λεπτομέρειες των οικονομοτεχνικών στοχασμών του, τον έκανε υπουργό. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η απομυθοποίηση του.
Αυτή η εικόνα ενός ανθρώπου με ύφος επτά καρδιναλίων που πήγαινε στο Γιουρογκρούπ χωρίς να κρατάει ούτε στυλό και ειρωνευόταν 27 ομόλογους του από χώρες της ΕΕ που ταυτόχρονα μας δάνειζαν λεφτά να τη βγάζουμε καθαρή, δεν παρέπεμπε σε στάση πολιτικού εκπροσώπου της χώρας στην Ευρώπη. Οι τραγικές μέρες με τις ουρές στις κλειστές τράπεζες, η απειλή της χώρας για το Grexit , ό φόβος ενός ολόκληρου λαού που άκουγε τα μύρια όσα του έλεγαν ότι θα τον συμβούν, έχουν ταυτιστεί ασφαλώς με τη θητεία του Γιάνη Βαρουφάκη στο τιμόνι του Υπουργείου Οικονομικών. Αν απομονώσουμε σήμερα την οποιαδήποτε πολιτική διαφορά έχει ο καθένας και φέρουμε στην μνήμη μας εκείνο τον σαρκαστικό ναρκισσισμό, αυτού του ανθρώπου που διαχειριζόταν την τύχη της χώρας εκείνο τον καιρό γύρω από την οικονομική κρίση, το λιγότερο που μας πιάνει είναι ανατριχίλα!
Η άποψη αυτή δικαιώνεται ασφαλώς από το γεγονός της αντικατάστασης του από τον Τσίπρα με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο , όταν και ο τότε πρωθυπουργός κατάλαβε ότι η επιστημονική διαστροφή δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να σταθεί με κάθε τρόπο η χώρα όρθια. Η πορεία του Βαρουφάκη από τότε μέχρι σήμερα είναι ασφαλώς γνωστή και αν γράφω αυτές τις δύο σκέψεις είναι γιατί εξακολουθώ να πιστεύω ότι ο άνθρωπος αυτός που αποτελεί μια κατηγορία πολιτικού μόνος του , θα περάσει στα πολύ ενδιαφέροντα πρόσωπα του ιστορικού που θα περιγράφει στο μέλλον τη δημόσια ζωή της χώρας το 2023. Εκείνο που αναγνωρίζω στον διαπρεπή καθηγητή της οικονομίας, είναι η σταθερότητα των απόψεων του για τις οποίες αγωνίζεται και τις οποίες πρεσβεύει. Σε αντίθεση με άλλους που έχουν κάνει επικές κωλοτούμπες σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Η διαφορά όμως του 2015 με το 2023 είναι πώς τότε, ότι ακούγαμε το θεωρούσαμε πολύ σοβαρό και πιθανό να μας συμβεί. Ενώ τώρα όταν ακούς ότι θα ψωνίζουμε και θα συναλλασσόμαστε χωρίς τράπεζες με το σύστημα ‘’ Δήμητρα’’ , σου έρχεται ένας κλαυσίγελος άνευ προηγουμένου! Προφανώς υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να πιστεύουν σε κάτι τέτοιο η παρόμοιο και να προσδοκούν μια άλλη Ελλάδα ίσως χωρίς ευρώ ή χωρίς Ευρωπαϊκή Ένωση, που ένας Θεός ξέρει που θα ανήκει και τι θα κάνει και αυτό βέβαια θα αποτυπωθεί στις κάλπες.
Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που επιτρέπει να ‘’ ανθίζουν όλα τα λουλούδια’’ και να χωράνε σε αυτήν και οι αμφισβητίες της, μέχρι του σημείου που αρχίζει το οποιοδήποτε κακό για έναν λαό και μια χώρα. Σε όλες τις δημοκρατίες επίσης, στο Δυτικό κόσμο τουλάχιστον οι εναλλακτικές και οι ανατρεπτικές θεωρίες καταγράφονται δημόσια. Η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι ένα άλλο πράγμα που το κάνουν άλλοι άνθρωποι…
ΜΟΤΟ
Σε όλες τις δημοκρατίες στο Δυτικό κόσμο τουλάχιστον, οι εναλλακτικές και οι ανατρεπτικές θεωρίες καταγράφονται δημόσια. Η διακυβέρνηση μιας χώρας είναι ένα άλλο πράγμα που το κάνουν άλλοι άνθρωποι
