Επιμέλεια: Μιχάλης Παπαγεωργίου
Ένας έρωτας που λόγω συγγενικών δεσμών ν και ηλικιακών διαφορών δε μπορεί να ευδοκιμήσει με το επιθυμητό για το ζευγάρι αποτέλεσμα. Ο τίτλος της είδησης είναι πλήρως κατατοπιστικός : « Παρουσιάστηκαν εις τον κ. Εισαγγελέα και εζήτησαν να νυμφευθούν ο 26ετής αλιεύς και η 17ετίς ετεροθαλής αδερφή της μνηστής του.»
Το χρονικό μιας απαγωγής
Η λέξη «Κλέψιμο» ακόμα και στις μέρες μας έχει μια παλαιομοδίτικη στάμπα. Το ρεπορτάζ ξεκινά με το αδίκημα. « Παρουσιάσθη εις τον Εισαγγελέα κ. Μπούτην, συνοδευόμενοςαπό τον δικηγόρον του κ. Γ. Αγγελόπουλον, ο εκ. Κ. Αχαΐας και κάτοικος Πατρών αλιεύς Δ. φ. ετών 26 , μετά της εκ Νεοχωρίου Μεσολογγίου 18έτιδος Α. θυγατέρας Δ. Σ. την οποίαν προ μηνός περίπου απήγαγεν. Ούτος εδιώκετο δι’ακούσιαν απαγωγήν επί σκοπώ ακολασίας. Δέον να σημειωθή ότι ο Λιόσης ως ήδη εγράφη , είχε μνηστευθή από 9μήνου περίπου την μεγαλύτερην εξ άλλης μητρός αδερφής της απαχθείσης Ει. Δ. Σ. ετ΄βν 30, αναμένετο δε η τέλεσις των γάμων των περί τα τα τέλη του παρελθόντος μηνός»
Ακραίες πράξεις στο όνομα της αγάπης
Το κουβάρι της ιστορίας ξετυλίγεται σα σενάριο τηλεοπτικής σειράς : « Ο Λ. όστις ήτο σφοδρά ερωτευμένος με την Α. δια να επιτύχη τον σκοπόν του , κατόπιν συννενοήσεως μετ’αυτής είχε παρακαλέσει επανειλημμένως τους γονείς της μνηστής του να του στείλουν δια ολιγας ημέρας την κουνιάδα του εις Πάτρας ινά βοηθήσει δήθεν εις τας προετοιμασίας των γάμων του και ειδικώτερον να ράψη ορισμένα φορέματα της αδερφής του. Τα πεθερικά του ανύποπτα και για να μη χαλάσουν το χατήρι του «γομβριού» των,συγκατατέθησαν και την 14ην Οκτωβρίου η νεαρά μοδιστρούλα , η οποία ανταπεκρίνετο , σημειωτέον εις τα αισθήματα του αλιέως αφίχθη εις Πάτρας.»
Κρυφτό και αναζήτηση
«Το ζεύγος ως απεκαλύφθη εκρύπτετο εις διαφόρους συγγενικές οικίας τόσον εντός της πόλεως όσον και εις τα προάστεια. Οι δύο νέοι , παρουσιασθέντες εις τον κ. Εισαγγελέα εδήλωσαν οτί είναι ερωτευμένοι και ότι επιθυμούν να τελέσουν τους γάμους των». Η κατάσταση , όπως συνεχίζει το ρεποτάζ, συνεχίζει να είναι ηλεκτρισμένη. «Επειδή όμως τα πνεύματαείναι εξημμένα μεταξύ των οικίων και συγγενών της και υπάρχει κίνδυνος ακόμη και δια την ζωήν της , εδόθη εντολή του Εισαγγελέως όπως η νεανίς παραδοθή εις την Ιεράν Μητρόπολιν Πατρών ,η οποία και θα φροντίση δια την ασφαλή διαμονήν της μέχρι της εκδικάσεως της απόφασης του Πρωτοδικείου. Δέον να σημειωθή ότι οι οικοίοι της απειχθείσεις έχουν χωρισθέι σε δύο παρατάξεις . Η μεν μια από τον πατέραν της και τον αδελφό της Κ. , ετέρα υπό την μητέρα της και τον ετεροθαλή αδερφό της οι οποίοι συμφωνούν να λάβη αίσιον πέρα ς το ειδύλλιον»
Ένα καΐκι και … λεφτά αισθήματα
Δεν προξενεί την παραμικρή εντύπωση πως ένα ακόμα κίνητρο της όλης ιστορίας ήταν και το οικονομικό. « Ο νεαρός αλιεύς ισχυρίζεται ότι εμνηστεύθη τον παρελθόντα χειμώναν την μεγαλύτερην κατά την ηλικίαν Ε. Σ.κατόπιν πιέσεως των γονέων του και λόγω της προικός την οποίον του έδιδον οι οικείοι της. Το ποσόν της προικός συνεφωνήθη καταρχήν εις 200 λίρας κατόπιν όμως επιμονής των πεθερικών του εμειώθη εις 190 λίρες. Υποστηρίζει επιπλέον ότι του είχαν πεί ότι νύφη είναι περίπου 30 ετών ενώ ως απεδείχθη αυτή είναι κατά πολύ μεγαλυτέρα. Έναντι της ανωτέρος προικός ο μέλλων γαμβρός έλαβε 5000 δραχμές προς ενίσχυίν του δια την αγοράν ενός αλιευτικού καϊκιού ίνα του χρησιμεύση εις το επαγγελμά του το οποιόν πράγματι ηγόρασε και το ωνόμασε «Περίσσεια».
λίγο ρομάντζο και ευτράπελα για φινάλε
«Το ειδύλλιον των δυο νέων άρχισε να πλέκεται κατά τη διάρκεια οικογενειακού χορού υπό τους ήχους ενός ραδιοπικάπ. Η μνηστή του δεν ήξερε χορό και ούτε ήθελε να μάθει. Ως εκ τούτου χόρευε τακτικά ‘όταν μετέβαινε εις το Νεοχώρι με την κουνιάδα του η οποία ΄ηταν περισσότερο εξελιγμένη και «πεταχτή». Η σκέψη των δύο ερωτευμένων ήταν πάντα στο πως θα «κλεφθούν». Ο Κ.Λ. μετά την απολογία του αφέθη ελεύθερος. «Δέον να σημειωθεί ότι το περιστατικόν τούτο είχε και αστεία όψιν. Καθ ‘ην ώραν το ζεύγος μετέβαινεν εις τα εντός των δικαστηρίων διάφορα γραφεία η πρώην μνηστή ακολουθούσα τούτο « έψαλλε τον αναβαλλόμενον» του απίστου εκτοξεύσουσα κατά τούτου ύβρεις και απειλάς , ότι «θα της το πληρώση». Ήταν μια ακόμη συνηθισμένη μέρα στα δικαστήρια Πατρών, 15 Νοεμβρίου του 1959.
