Καθηγήτρια της Δραματικής Σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας. Πολυπράγμων. Ηθοποιός, χορογράφος και χορεύτρια. Την είδαμε πρόσφατα στις Άγριες Μέλισσες στον ρόλο της γιαγιάς Πηνελόπης Σεβαστού. Όμως σίγουρα η τηλεόραση δεν είναι η βασική της απασχόληση.
Έχει άλλες κυριότερες. Η Όλγα Σπυράκη σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αθηνών «Γ. Θεοδοσιάδης» και χορό, στην Επαγγελματική Σχολή Χορού της Ραλλού Μάνου, με συμπληρωματική σπουδή στην «Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή Χορού» της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Το 2019 ολοκλήρωσε και τις μεταπτυχιακές σπουδές χορογραφίας στο Codarts University of the Arts, NL. Είναι αριστούχος απόφοιτος του τμήματος Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών (πτυχίο 2016).
Επιλέχθηκε και παρακολούθησε το εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Ex-In” πάνω στις τεχνικές Flying Low & Passing through, το οποίο διεύθυνε ο David Zambrano (2018). Έχει συνεργαστεί ως perfomer και χορεύτρια με δεκάδες παραγωγές, ενώ έχει φτιάξει δικές της χορογραφίες παρουσιάζοντας τες σε διεθνή φεστιβάλ.
Πλέον ετοιμάζει ένα σόλο για την Πάτρα και την Αθήνα που θα παρουσιαστεί και σε εκδοχή dance film. Παράλληλα συμμετέχει στην επιμέλεια κίνησης σε θεατρικές παραγωγές στην Αθήνα που θα υλοποιηθούν με την έναρξη της ερχόμενης σεζόν.
Το φετινό καλοκαίρι θα την δούμε επίσης σε διάφορες παραγωγές όπου συμμετέχει ως χορεύτρια. Εξάλλου, ξεκινάει σπουδή ως υποψήφια διδάκτωρ, στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του πανεπιστημίου Ναυπλίου, με θέμα έρευνας το Σώμα ως Ντοκουμέντο.
Αν σου έλεγαν να φτιάξεις μια χορογραφία που να αποτυπώνει το πνεύμα της εποχής, τι θα έκανες;
Θα ξεκινούσα από την αδράνεια και την επιβεβλημένη ακινησία, με την προσδοκία το σώμα να μετακινηθεί εσωτερικά, να δονηθεί, και αυτό να επιφέρει την κίνηση σαν εκτόνωση. Σίγουρα όλα θα ξεκινούσαν από μια σωματική σιωπή.
Τι είναι ο χορός για σένα και τι είναι το θέατρο; Τα διαχωρίζεις και πως στην καρδιά σου;
Όταν χορεύω νιώθω ότι μέσα από τον χορό μου μιλά το σύμπαν για την τόση ομορφιά που το διέπει και τα τόσα δεινά που παρασιτούν δίπλα στην ομορφιά του. Ο χορός είναι μια άυλη εκφορά της ύπαρξης.
Το θέατρο, έχει πει ένας σημαντικός δάσκαλος, είναι η επιστήμη της μελέτης της ανθρώπινης φύσης. Για μένα και τα δύο συνδέονται, όταν δρουν για έναν στόχο κοινό, παραστατικά: την έστω και ελάχιστη μετατόπισή μας, εντός μας, έστω και ασυνείδητα, έστω και στιγμιαία.
Πως βλέπεις τα πράγματα στον καλλιτεχνικό χώρο μετά την πανδημία; Υπάρχει ελπίδα;
Πιστεύω θα υπάρξει ανάγκη για καλλιτεχνική δημιουργία και συνύπαρξη. Υπάρχει δημιουργικά ελπίδα. Αλλά υπάρχει και ο κίνδυνος της εκτόνωσης, και φυσικά ο κίνδυνος που επιφέρουν οι νόμοι του οικονομικού συστήματος στον κόσμο μας, όπου και στις τέχνες αυτοί οι νόμοι επιδρούν και συντονίζουν ποιοτικά και ποσοτικά, αλλά και σε πλαίσια προσβασιμότητας, το παραγόμενο καλλιτεχνικό έργο.
Στην Πάτρα υπάρχει πράγματι αυτή η θεατρική άνθηση που λέγεται τα τελευταία χρόνια;
Ναι. Έχει αυξηθεί καταρχάς σημαντικά το ποσοστό συμμετοχής επαγγελματιών στις θεατρικές παραγωγές.
Ένα μεγάλο μέρος της άνθησης αυτής οφείλεται στην Δραματική Σχολή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας;
Το μεγαλύτερο, τολμώ να πω. Η σχολή τροφοδοτεί την τοπική κοινότητα με χαρισματικούς νέους ανθρώπους που διψούν για δουλειά, συνεργασία και δημιουργία και έχουν πίσω τους σπουδές ουσιαστικού περιεχομένου.
Πώς βλέπεις όλα αυτά τα νέα παιδιά που έρχονται στην σχολή για να σπουδάσουν θέατρο; Ένα κοινό στοιχείο που να τα διακρίνει;
Νιότη, Δίψα, Ενθουσιασμός, Ελπίδα. Αυτά βλέπω στα μάτια και στα σώματά τους. Είναι η άνοιξή μας αυτά τα παιδιά, αυτό είναι το κοινό στοιχείο τους και η κρυφή μου χαρά.
Διδάσκεις κίνηση στην Δραματική Σχολή. Τι προσπαθείς να περάσεις στους μαθητές σου;
Εμπιστοσύνη στο σώμα τους, εμπιστοσύνη στην διαλεκτική της κίνησης που ο λόγος ίσως και να είναι περιττός. Και φυσικά εμπιστοσύνη στην πειθαρχημένη και στοχευμένη πρακτική.
Πρόσφατα σε είδαμε στις Άγριες Μέλισσες ως Πηνελόπη Σεβαστού. Ήταν η πρώτη τηλεοπτική σου εμφάνιση; Μίλησε μας για την εμπειρία σου αυτή.
Ήταν η πρώτη μου τηλεοπτική εμφάνιση, ναι. Ήταν μια όμορφη και έντονη εμπειρία, απαιτητική αλλά και πολύ ευχάριστη.
Πες μου μία παράσταση που θα ήθελες να συμμετάσχεις με κάθε τρόπο και γιατί;
Την επόμενη στην οποία θα συμμετάσχω. Γιατί, αν δεν έχω μέσα μου αυτό τον διακαή πόθο για αυτό που έχω τώρα να πράξω, μάλλον δεν έχει και πολύ νόημα…
Ένα φαινόμενο της εποχής που να σε έχει συγκλονίσει και να σε έχει οδηγήσει στο να θέλεις να μιλήσεις για αυτό, περνώντας μηνύματα μέσα από τον χορό;
Η Απώλεια. Το βίωμα της απώλειας.
Τελικά πόσο μεγάλη διαφορά έχει το να δραματουργείς πάνω στη σκηνή από το να χορεύεις σε αυτή;
Θα προσπαθήσω να απαντήσω ως εξής: Η διαφορά είτε πρόκειται για υποκριτική διαδικασία, είτε για χορό είτε για χορογραφία, βρίσκεται κάθε φορά στον τρόπο και στον ρόλο και τις ευθύνες που αναλαμβάνω ως συμμέτοχη σε μια δημιουργική διαδικασία συνόλου. Ο στόχος δεν αλλάζει. Κάθε φορά επιθυμώ μέσα από την συμμετοχή μου και την πρακτική μου να συμβάλλω και εγώ στην κοινή δημιουργία που ίσως και στιγμιαία να επιφέρει μια ελάχιστη μετατόπιση στον θεατή.
Κ.Α
