Είναι το παιδί που έμενε πιο κάτω , που μεγάλωσε με τις καλύτερες προδιαγραφές , που δεν του έλειπε τίποτα , που σπούδασε και είχε ένα σπιτι να μείνει …
Κάπου έχασες την συνέχεια…
Έρχεσαι στο σήμερα και αντικρίζεις …
Έναν άνθρωπο φάντασμα του εαυτού του , βυθισμένο στις καταχρήσεις , παρατημένο από κάθε έννοια ύπαρξης , χωρίς στοιχειώδη αντίληψη της υγιεινής και πάντα με μια σακούλα , σε αυτή μέσα ότι πολυτιμότερο υπάρχει γι αυτόν -οι ουσίες και το αλκοόλ .
Σκέφτεσαι .. Να καλέσεις ένα ασθενοφόρο ; Να του μιλήσεις ; Να κανεις τι ;;;
Πας κοντά να δεις εάν έχει τις αισθήσεις του , τις έχει , τον ρωτάς εάν θέλει βοήθεια , δεν τον φοβάσαι πια , τον έχεις συνηθίσει , είναι ευγενικός και ακίνδυνος . Έχει επιστρέψει από άλλη μια «επισκεψη» στο νοσοκομείο , κάπου έπεσε και χτύπησε , κάποιος τον είδε αναίσθητο και κάλεσε για βοήθεια, αλλά ο ιδιος δεν θυμάται να σου πει…Δεν ξεχωρίζεις τα παλιά ράμματα από τα καινούργια , το ξεραμένο αίμα είναι παντού, στο πρόσωπο στο σώμα μα κυρίως στην ψυχή . Μια ψυχή τραυματισμένη , μια εικόνα με δυο όψεις -της κατάντιας αλλά και της αξιοπρέπειας .
Δεν θα σου ζητήσει ποτέ χρήματα .
Δεν θα σου ζητήσει ποτέ φαγητό .
Δεν θα σου ζητήσει ποτέ τίποτα .
Θα σε ευχαριστήσει γιατί τον αφήνεις να κάτσει λίγο να ξεκουραστεί , εκεί που όπως λέει νιώθει ασφάλεια , που δεν τον βρίζεις , δεν τον φτύνεις , δεν τον διώχνεις .
Θα σου πει να μην τον φοβάσαι .. τι ειρωνία .. ίσως αυτός θα έπρεπε να φοβάται εμάς .
Αλλά , αυτή είναι η δίκη μου οπτική , η εκ του ασφαλούς, γιατί εγώ δεν μένω στο διπλανό σπιτι από το δικό του , δεν αναπνέω την βρωμια, τις ακαθαρσίες , δεν βλέπω τα ποντίκια και τις κατσαρίδες , δεν έχω μικρό παιδί που δεν μπορεί να καταλάβει και δεν μπορώ να του εξηγήσω .
Τι πήγε στραβά ; Η τύχη ; Οι λάθος επιλογές ; Η «μαγκιά» ; Η μόδα ; Κάτι πιο βαθύ ; Ίσως και ο ίδιος να μην θυμάται πια να σου πει ..
Νύχτωσε, ο Δημήτρης δεν επιστρέφει ούτε για λίγο στην πραγματικότητα ώστε να σηκωθεί και να μπορέσει να πάει σπιτι του ..
Μια ακόμα εικόνα του σήμερα, που θα επιλέξουμε να προσπεράσουμε ή να περάσουμε στο απέναντι πεζοδρόμιο για να αποφύγουμε την «βρωμια» του Δημήτρη.
Του Δημήτρη σήμερα , της Μαρίας αύριο ….
Ένα μπράβο ανθρωπιάς στο ΕΚΑΒ και στην ΕΛ.ΑΣ. για τον τρόπο που μίλησαν και χειρίστηκαν την κατάσταση ..
