Της Καλυψούς Κανελλοπούλου
Τους καρπούς των κόπων του μπορεί τώρα να απολαμβάνει ο 18χρονος Πατρινός Λεωνίδας Κάνιστρας, που πέρασε με επιτυχία από τη «δοκιμασία» των Πανελληνίων Εξετάσεων. Από το νέο ακαδημαϊκό έτος θα είναι και επισήμως φοιτητής του τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, μια από τις σχολές που εξ αρχής στόχευε. Για εκείνον όμως το μέγεθος της επιτυχίας είναι ακόμη μεγαλύτερο, μιας και αυτή η τόσο απαιτητική περίοδος συνέπεσε με μια μεγάλη απώλεια.
Ο Λεωνίδας στις αρχές του Ιουνίου και εν μέσω Πανελληνίων εξετάσεων, έχασε τη πολυαγαπημένη του μητέρα, σε ηλικία μόλις 50 ετών. Η Πιπίνα Φωτάκια «έφυγε», αφήνοντάς του τις ομορφότερες αναμνήσεις, με τον ίδιο να τονίζει πόσο σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε στην επιτυχία του και να είναι σίγουρος πως την κάνει καθημερινά περήφανη, ανεξαρτήτως μορίων Πανελληνίων και πανεπιστημιακών πτυχίων.
«Έγραψε Χημεία και μετά ήρθε στην κηδεία της μητέρας του»
Ο περήφανος πατέρας, Γιώργος Κάνιστρας, λέει στον «Νεολόγο» των Πατρών για την επιτυχία του γιου του: «Μόνο συγχαρητήρια του αξίζουν. Εγώ τον θαυμάζω. Προχώρησε μπροστά παρόλα αυτά που συνέβησαν και μπράβο του. Έχει πετύχει στο Τμήμα Βιολογίας στην Πάτρα, που ήταν από τις πρώτες του επιλογές. Ο ρόλος της μητέρας του, Πιπίνας, στην ανατροφή και τον τρόπο διαβάσματος, ήταν καθοριστικός. Εκείνη του έμαθε πώς να μελετά, αλλά και ότι χρειάζεται να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα διαβάσματος. Η Πιπίνα μεγάλωσε με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά μας, δίνοντάς τους τα εφόδια για να αντιμετωπίσουν όποια δυσκολία κι αν παρουσιαστεί. Ο Λεωνίδας είναι πολύ δυνατός και βρήκε το κουράγιο να πάει να διαγωνιστεί στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, μέσα σε αυτές τις συγκυρίες. Τη Δευτέρα πέθανε η Πιπίνα και την αμέσως επόμενη ημέρα, την Τρίτη, έγραψε βιολογία. Την Πέμπτη έγραψε Χημεία και μετά ήρθε στην κηδεία της μητέρας του. Για αυτόν τον λόγο για εμένα αρίστευσε και έγραψε για να κάνει περήφανη τη μάνα του».
Οι στόχοι του
Ο ίδιος ο Λεωνίδας επισημαίνει στον «Νεολόγο»: «Θα ακουστεί κλισέ αυτό που θα πω αλλά ήταν μια πολύ κουραστική χρονιά. Οι στόχοι μου ήταν αυτοί και τους πέτυχα. Οι σχολές που ήθελα από την αρχή ήταν το τμήμα Κτηνιατρικής ή το τμήμα Βιολογίας όπου και τελικά μπήκα. Αυτό που με βοήθησε πάρα πολύ ήταν ότι είχα πρόγραμμα, εκεί στηρίχθηκα. Είχα ένα πολύ οργανωμένο και σωστό πρόγραμμα, το οποίο είχα διαμορφώσει και ώστε να κοιμάμαι τουλάχιστον επτά ώρες. Δεν κοιμήθηκα λιγότερο από εφτά ώρες καμία ημέρα μέσα στη χρονιά, προκειμένου να λειτουργώ καλά και να είμαι αποδοτικός. Νιώθω περίεργα για τη συγκυρία αυτή που μου έτυχε εν όψει των Πανελληνίων. Επίσης δεν ήξερα ποια σχολή μου αρέσει περισσότερο, το τμήμα κτηνιατρικής ή το Βιολογικό; Οπότε είχα αγχωθεί για να μην κάνω λάθος επιλογή. Εν τέλει περνούσα και στα δύο, οπότε μια χαρά.
Θα ασχοληθώ με κάτι που μου αρέσει. Νιώθω περίεργα αυτή την στιγμή. Όλη τη χρονιά με κατέβαλε ένα μόνιμο άγχος. Θεωρώ ότι το χειρότερο σημείο ήταν αφότου βγήκαν τα μόρια, όταν άρχισα να αγχώνομαι ότι θα ανέβουν οι βάσεις. Εμένα αυτό τελικά ευτυχώς δεν με επηρέασε αλλά έλεγαν όλοι γύρω μου ότι θα ανέβουν και αυτό μου προκαλούσε άγχος. Αυτό καλό είναι να μην λέγεται γιατί γενικά είναι άτοπο. Δεν μπορούμε εκ των προτέρων να γνωρίζουμε πόσο θα ανέβει στην κάθε σχολή. Και με στατιστικά άλλωστε δεν βγαίνει. Και εγώ είχα αγχωθεί και εν τέλει έπεσαν οι βάσεις.
Εγώ έχω δηλώσει αυτές τις δύο σχολές στο Βιογραφικό μου και μπαίνω στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Ήταν το πρώτο τμήμα Βιολογίας που είχα δηλώσει προφανώς και μετά στην Κτηνιατρική που είναι η Στρατιωτική, με έχουν επιλέξει δέκατο που σημαίνει ότι αν φύγει κάποιος, αν παραιτηθεί ή αν χρειαστούν άτομα θα είμαι από τους πρώτους που θα πάρουν.
Με ενδιαφέρει δηλαδή και το κομμάτι του Στρατού, περισσότερο για τα σκυλιά αλλά και για τα άλογα, αφού γνωρίζω ότι έχουν και φάρμα. Φυσικά παίζει ρόλο και η σίγουρη αποκατάσταση που μου προσφέρει ο Στρατός, την οποία σκέφτομαι. Αλλά και το τμήμα Βιολογίας προσφέρει πάρα πολλές επιλογές αποκατάστασης όπως και για Μεταπτυχιακά. Γιατί πρέπει να αναφέρω ότι σκέφτομαι από τώρα και το Μεταπτυχιακό μου». Ακόμη προσθέτει: «Νιώθω ότι η μητέρα μου ήταν ήδη περήφανη για εμένα και θα ήταν όσα μόρια και να έπιανα».
«Ευχαριστώ τη μητέρα μου»
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη μαμά μου γιατί ο μπαμπάς και η αδερφή μου λόγω δουλειάς έλειπαν πολλές ώρες από το σπίτι, οπότε είχα μόνο τη μητέρα μου να με βοηθά στο διάβασμα. Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω τη φιλόλογο που με ανέλαβε στην έκθεση Κωνσταντίνα Πουλή, αλλά και όλους μου τους καθηγητές. Θα ήθελα να τονίσω και τη σημασία των καθηγητών του Σχολείου, όχι μόνο του Φροντιστηρίου. Όλοι οι καθηγητές μου ήταν απίστευτα υποστηρικτικοί και είμαι ευγνώμων γι’ αυτούς. Μάλιστα, ο λόγος που επέλεξα το συγκεκριμένο τμήμα, ήταν η καθηγήτρια που είχα στη Βιολογία στο σχολείο. Αλλιώς θα επέλεγα θετική κατεύθυνση και όχι Υγείας.
Έκανε με τόσο ωραίο τρόπο το μάθημα, που ήταν απίστευτα μεταδοτική και με έκανε να την έχω ως πρότυπο». Τέλος, αναφέρει: «Έχω όνειρα, αλλά προτιμώ να βάζω στόχους και τώρα ο στόχος μου είναι να μπω στη σχολή και να μου αρέσει. Γιατί εγώ δεν θεωρώ ως αποτυχία το να μην περάσω σε κάποια σχολή στις Πανελλήνιες. Εγώ αποτυχία θεωρώ το να περάσω κάπου και να μην μ’ αρέσει. Σε όσα παιδιά δεν πέρασαν, θέλω να πω να μην απογοητεύονται. Λύσεις υπάρχουν πάρα πολλές. Αν έχουν το κουράγιο να δώσουν Πανελλήνιες πάλι, ας ξαναδώσουν. Αλλιώς υπάρχουν πολλές ακόμη επιλογές. Κανένας δεν πάει χαμένος. Χαμένοι πάνε μόνο όσοι δεν προσπαθούν».
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος*
