Την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές ανακοινώθηκε ότι θα «κονταροχτυπηθούν» στη βουλή για τις πυρκαγιές , οι αρχηγοί των κομμάτων στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη βουλή την Τετάρτη το πρωί.
Δηλαδή με αφορμή το αναφαίρετο δικαίωμα της αντιπολίτευσης να ελέγχει την κυβέρνηση και επίσης το ίδιο δικαίωμα της κυβέρνησης να δημιουργεί πολιτική συζήτηση που εξηγεί ή και απενοχοποιεί πολιτικές ευθύνες, βλέπουμε πάλι μια ίδια εικόνα απ’ τα παλιά. Το εκπληκτικό είναι ότι από σήμερα διαρρέεται στα ΜΜΕ τι περίπου θα πουν οι πολιτικοί αρχηγοί και κυρίως ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Με λίγα λόγια τουτέστιν το παιχνίδι είναι γνωστό, χιλιοπαιγμένο και στημένο όπως πάντα με εναλλαγή απλά προσώπων και ρόλων…
Στο μεταξύ την ίδια μέρα συμπληρώθηκαν 14 χρόνια από την φρικτές πυρκαγιές στην Ηλεία του 2007 και πριν λίγες βδομάδες κλείσαμε τρία χρόνια από την τραγωδία στο Μάτι Αττικής με τους 102 νεκρούς. Χιλιάδες στρέμματα γης έχουν γίνει στάχτη και αρκετές εκατοντάδες περιουσίες έχουν καταστραφεί. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε ένα ασαφές δεδομένο.
Σοβαρή παρέμβαση στο περιβάλλον με κίνδυνους που θα τους βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας και από την άλλη, βαθιές πληγές ανθρώπινου πόνου που δεν επουλώνονται. Συνεπώς απορίες και εύλογα ερωτήματα που κατά καιρούς γεννιούνται στο μυαλό και τη συνείδηση του καθενός χρειάζονται απαντήσεις: Ποιος και γιατί καίει την Ελλάδα σε τέτοιο εγκληματικό βαθμό κάθε τρείς και λίγο; Φταίει η κλιματική αλλαγή ή και συγκεκριμένα πρόσωπα, αντιλήψεις ή και κοινωνικές και πολιτικές πιθανόν αντιθέσεις; Ποία είναι τα πρόσωπα που συλλαμβάνονται και προφυλακίζονται ως εμπρηστές; Γιατί με εντολή ανακριτή και εισαγγελέα δεν μαθαίνουμε τα ονόματα τους και δεν βλέπουμε τα πρόσωπα τους σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις εγκληματιών;
Υπάρχει εμπλοκή μυστικών Υπηρεσιών ξένων ή ντόπιων και εάν ναι γιατί; Θα αλλάξει ο ποινικός κώδικας ως προς τους εμπρηστές και τις καταστροφές περιουσιών και περιβάλλοντος;
Να υποθέσω ότι σε κανένα μάλλον από αυτά τα ερωτήματα ή τις απορίες δεν θα πάρουμε ποτέ σωστή και σοβαρή απάντηση. Και η συζήτηση στη βουλή ήταν όπως αναμενόταν ένα ακόμη «πολιτικό θέατρο» ανούσιας αντιπαράθεσης με σκοπό την εσωτερική κατανάλωση , δηλαδή τη συντήρηση των πόλων της πολιτικής και της εξουσίας.
Είναι όμως κρίμα στην κυριολεξία γιατί όλα αυτά που κατά καιρούς επαναλαμβάνονται τα καλοκαίρια , κοστίζουν σε μια χώρα που πέρασε σκληρά μνημόνια και πανδημία και χρωστάει ακόμη τα μαλλιά της κεφαλής της ως δημόσιο χρέος. Σε μια κοινωνία που θέλει να σκεφθεί θετικά και να πάει παρακάτω και είναι δεκαπέντε χρόνια τώρα με τη θηλιά στο λαιμό ,το χέρι στην τσέπη και την ψυχή στο στόμα.
Οι κυβερνήσεις πάνε και έρχονται αφήνοντας πίσω τους ανολοκλήρωτα οράματα για ένα μέλλον που έρχεται στην Ελλάδα αργά , βασανιστικά και αναγκαστικά και το υποθηκεύουν τα γεγονότα της καθημερινότητας…
