Η Κωνσταντίνα Μαντζαβίνου είναι μια δραστήρια γυναίκα με έμπνευση και ιδέες για δημιουργία. Είναι ένας άνθρωπος που έχει αφοσιωθεί στην τέχνη και την εξέλιξη. Ακόμα και το επάγγελμά της, την κομμωτική, την αντιμετωπίζει ως μία μορφή τέχνης με αποτέλεσμα να βάζει το μεράκι και την αγάπη της για δημιουργία και τα αποτελέσματα κάθε φορά είανι καθηλωτικά.
Πόσα χρόνια ασχολείσαι με την κομμωτική και για ποιο λόγο επέλεξες αυτό το επάγγελμα;
Ασχολούμαι περίπου 31 χρόνια. Ξεκίνησα σχετικά νέα γιατί ήταν κάτι που αγαπούσα και έπιαναν τα χέρια μου από μικρή. Έκανα πειράματα με τα δικά μου μαλλιά και τα μαλλιά των φίλων μου με διάφορους τρόπους και με ό,τι εργαλεία έβρισκα. Η κομμωτική είναι δημιουργία με καλλιτεχνικές προεκτάσεις και εμπεριέχει τη μόδα και την ομορφιά. Με ενδιαφέρει περισσότερο ο πελάτης και η γυναίκα να έχει το δικό της στυλ, παρά να ακολουθεί τη μόδα. Η μόδα μεταβάλλεται και δεν είναι απαραίτητο να την ακολουθούμε πιστά. Όταν βλέπω τις γυναίκες να αισθάνονται όμορφα και να χαμογελούν μετά από ένα αποτέλεσμα, νιώθω υπέροχα και παθιάζομαι πραγματικά. Η κομμωτική ήταν το όνειρό μου, όπως και κάθε είδος τέχνης. Η κομμωτική είναι ένα επάγγελμα που σχδιάζει την τέχνη, την τεχνική και την επιστήμη. Το ένα συμπληρώνει το άλλο. Βλέπεις τον πελάτη σου σαν μια ιδιαίτερη προσωπικότητα και αφιερώνεις το χρόνο και την προσοχή που του αρμόζει. Έπειτα μου αρέσει η επαφή με τους ανθρώπους. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να τους βλέπω και να τους μιλώ.
Πώς ήρθε η ιδέα να σπουδάσεις Καλών Τεχνών;
Ασχολούμαι με το ερασιτεχνικό θέατρο περίπου 12 χρόνια. Το λατρεύω το θέατρο. Πριν ένα χρόνο, τελειώνοντας την σχολή εφαρμοσμένων τεχνών με ειδικότητα τη γραφιστική, ήρθε η ώρα των πανελληνίων και η προετοιμασία. Άρχισε να τριγυρίζει στο μυαλό μου το τι πρέπει να κάνω. Με την καθοδήγηση των καθηγητών μου, την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν ότι θα τα καταφέρω, αποφάσισα να τολμήσω. Άρχισα να εξερευνώ τις σχολές και το τι θα μου ταίριαζε. Ανακάλυψα μια πολύ καινοτόμα σχολή στο πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Σχολή καλών τεχνών, τμήμα παραστατικών και ψηφιακών τεχνών. Κατέβασα τον οδηγό σπουδών και είδα ότι έχει καλλιτεχνικά μαθήματα. Όπως ψηφιακή επιτέλεση, παραστατική επιτέλεση (performance), θεατρικός φωτισμός, σκηνοθεσία, σκηνογραφία, βιντεοτέχνη, υποκριτική δημιουργική γραφή, χορό, παιδαγωγικά και κινηματογράφο, και αποφάσισα να μπω στον αγώνα. Είμαι ευγνώμων γι αυτό που κατάφερα. Όλα αυτά τα αγαπώ και μου αρέσουν. Προχωρώ δυναμικά γιατί βλέπω οτι αξίζει αυτή η προσπάθεια. Η σχολη έχει άρτια διαδακτικό προσωπικό που δίνει χώρο στο κτιτικό πνεύμα των φοιτητών. Ήταν εσωτερική μου ανάγκη. Περνούν τα χρόνια και δεν θα προλάβω να κάνω κι άλλα πράγματα.
Ασχολείσαι με άλλη μορφή τέχνης στη ζωή σου;
Ασχολούμαι επίσης με την ζωγραφική. Παλαιότερα και με την βυζαντική ζωγραφική. Τα ερεθίσματα για τη ζωγρφική είναι από την ίδια τη ζωή. Η ίδια η ζωή είναι έμπνευση για μένα. Πριν από αρκετά χρόνια είχα παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής και βυζαντινής ζωγραφικής από την Μητρόπολη της Πάτρας.
Θα θεωρούσες και την κομμωτική ως ένα είδος τέχνης; Και γιατί;
Η κομμωτική- διαμόρφωση μαλλιών είναι τέχνη. Εϊναι κομμάτι του ανθρώπινου πολιτισμού. Αν πάμε πίσω στο χρόνο θα παρατηρήσουμε τη γυναίκα και τον άνδρα να φροντίζουν την κόμη τους. Η λογοτεχνία, η ποίηση η ζωγραφική και κάθε είδους τέχνης έχει πάρει έμπνευση αρκετές φορές από τα μαλλιά. Καταναλωθηκε σε ύμνους γι αυτά. Π.χ., στη Βίβλο η ανδροπρέπεια εκτιμούνταν με το μήκος και τη δύναμη των μαλλιών. Όπως ο Σαμψών που είχε τρομερή δύναμη στα μαλλιά του. Στην Αίγυπτο προ Χριστού, έφτιαχναν χτένες από αποξηραμένα οστά ψαριών και σαπουάν από ανάμειξη φρούτων και νερού.
Τι σου λείπει περισσότερο από όλα αυτά τώρα στην καραντίνα;
Μου λείπει το κομμωτήριό μου. Άλλωστε κλεισμένη στο σπίτι παρακολουθώ το Πανεπιστήμιο μέσω διαδικτυακών μαθημάτων. Μου λείπει η δουλειά μου, η ζωή μου, ο κόσμος μου, οι πελάτες μου. Περιμένω με λαχτάρα να μπω στο χώρο μου, να στολίσω και να μεταφέρω χρισοτυγεννιάτικη ατμόσφαιρα, με ωραία μουσική και τη θετική αύρα των πελατών μου.
Τι σημαίνει τέχνη για εσένα;
Η τέχνη είναι ολοζώντανη. Εϊναι κάτι που δημιουργήθηκε πρώτα από τη ψυχή. Είτε σαν εικόνα, είτε σαν σκέψη, γεννήθηκε στο κόσμο σαν ύλη. Είναι η απλή καθημερινή ζωή και η διέξοδος από αυτή. Πιστεύω ότι είναι μία ανάγκη που στην πορεία εκφράζει τη ψυχή, τη καρδιά και το μυαλό. Με την τέχνη μιλάς, χαμογελάς. Ο καλλιτέχνης εκτός από τη ματιά του κόσμου έχει να αντιμετωπίσει τον δικό του κόσμο, της δικές του ψευδαισθήσεις.
Άμα σου λέγανε να απεικονίσεις τον εαυτό σου με έναν πίνακα, τι θα ζωγράφιζες;
Θα ζωγράφιζα μία γυναίκα ξαπλωμένη που θα κοίτζε την ΑΝατολή του ηλίου. Η αίσθηση αυτή είναι μια γλυκιά προσμονή καινούριων πραγμάτων στη ζωή μου, καινούριων γνώσεων, ανθρώπων, στιγμών. Αυτό δείχνει ότι το μέλλον μας θα είανι χαρούμενο και φωτεινό.
