Κίνα: Η είσοδο της στην Ευρώπη μέσω χρηματοδοτήσεων – «Κινέζικο Σχέδιο Marshall»

04.07.2021 / 18:25

Του Δήμου Βερύκιου,

Ο «δράκος» ξυπνάει
Με την αυγή του 21ου αιώνα στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα ξεπροβάλει στην Ασία από την Ανατολή ένας «Δράκος» που προκαλεί φόβο στην Δύση και τσουνάμι στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ.
Το millennium βρίσκει την Κίνα στα καλύτερα της, καθώς αποτελεί την πιο εντυπωσιακά ανερχόμενη δύναμη στον κόσμο. Η εκρηκτική ανάπτυξη της οικονομίας της αυξάνει την πιθανότητα να γίνει η νέα υπερδύναμη. Δεσπόζει στην Ανατολική Ασία και κυριαρχεί σε όλα τα μέρη του κόσμου. Προκαλεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον και εμπνέει θαυμασμό, αλλά και φόβο.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ´90 ο «κίτρινος δράκος» έχει ήδη βγει στην Ευρώπη και αναζητάει να κάνει επενδύσεις σε τομείς που θεωρεί στρατηγικούς. Η Κίνα σε αντίθεση με το δόγμα του «Ευρώ-Ατλαντισμού» , προωθεί την ανάπτυξη έναντι της ασφάλειας, θεωρώντας ότι, η τελευταία δύναται να προκύψει εντός ενός εδραιωμένου οικονομικού καθεστώτος.
Ο παραδοσιακός Ευρώ-Ατλαντισμός, προήγαγε την ασφάλεια έναντι της ανάπτυξης, θεωρώντας την ανάπτυξη ως ενδεχόμενο το οποίο μπορεί να προκύψει εντός του εδραιωμένου καθεστώτος στη βάση της σκληρής ασφάλειας. Πάνω σε αυτή τη βάση ιδρύθηκε το ΝΑΤΟ και κατόπιν οι υπόλοιποι ευρωπαϊκοί θεσμοί.

Η COSCO στο λιμάνι του Πειραιά
Στο πλαίσιο της αναπτυξιακής στρατηγικής του Πεκίνου, εμφανίζεται στην Ελλάδα η COSCO και διεκδικεί το λιμάνι του Πειραιά. Η αντίδραση των ΗΠΑ λυσσαλέα όπως και των κομμάτων της Αντιπολίτευσης, προεξάρχοντος του Γιώργου Παπανδρέου ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ! Ωστόσο, η κυβέρνηση Καραμανλή δεν πτοείται και με υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας τον Γιώργο Βουλγαράκη, υπογράφει την σύμβαση παραχώρησης του λιμένος Πειραιώς στην Κινεζική COSCO. Μια σύμβαση που προστάτευσαν ως «κόρην οφθαλμού» όλες οι μετέπειτα κυβερνήσεις.

Ο «Δρόμος του Μεταξιού» και ο ρόλος του Γ. Παπανδρέου
Η σύμβαση Καραμανλή με την COSCO γίνεται το όχημα για να επιλέγει αργότερα ο Γιώργος Παπανδρέου ως μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής για το «Δρόμο του Μεταξιού»! Στο Πεκίνο, μάλιστα, ως «οικοδεσπότης» ο ΓΑΠ το 2019… υποδέχεται τον Αλέξη Τσίπρα ως πρωθυπουργό της Ελλάδας, για να του πει τα απόκρυφα για το μεγαλεπήβολη κινεζική πρωτοβουλία του «Δρόμου του Μεταξιού» (Belt & Road Initiative).
Πρόκειται για τη σημαντικότερη πρωτοβουλία που στόχο έχει τη διατήρηση και τη διεύρυνση της οικονομικής μεγέθυνσης της Κίνας, καθώς και της ισχύος και της επιρροής της σε πλανητικό επίπεδο.
Το συνολικό κόστος του εν λόγω εγχειρήματος αναμένεται να κυμανθεί από 1 έως 8 τρις δολάρια. Σύμφωνα δε, με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας το BRI διαπερνά πάνω από 65 χώρες οι οποίες αντιστοιχούν στο 62% του παγκόσμιου πληθυσμού, κατέχουν πάνω από το 30% του παγκοσμίου ΑΕΠ και το 75% των – γνωστών – ενεργειακών αποθεμάτων.
Η πρωτοβουλία αυτή εδράζεται σε δύο κύριους άξονες:
α) Το «Silk Road Economic Belt» (χερσαία οδός), που επιχειρεί να αναβιώσει τον παλιό «Δρόμο του Μεταξιού» μέσω ενός διηπειρωτικού δικτύου – δρόμων και σιδηροδρόμων – που συνδέει την Κίνα με τη Νοτιοανατολική Ασία, την Κεντρική Ασία και την Ευρώπη.
β) Το «21st Maritime Silk Road» (θαλάσσια οδός), που διέρχεται από τον Ειρηνικό και τον Ινδικό Ωκεανό στην Αραβική και τη Μεσόγειο θάλασσα, καταλήγοντας στη Β. Ευρώπη- μέσω των χερσαίων σιδηροδρομικών δικτύων. Ουσιαστικά συνδέει μια σειρά από λιμάνια δημιουργώντας, έτσι, μια εμπορική οδό επί της θαλάσσης, «ενώνοντας» τους ωκεανούς.
Σε πολιτικό επίπεδο, η Κίνα επιδιώκει, μέσω του BRI, τη μείωση της εξάρτησης από την Παγκόσμια Τράπεζα, την αντικατάσταση του αμερικανικού δολαρίου με το κινεζικό γουάν (RMB) στο εμπόριο, τη σταδιακή αντικατάσταση αμερικανικών επιχειρήσεων σε περιφερειακές αγορές και την γεωπολιτική αναβάθμιση του ρόλου της στο διεθνές σύστημα.

Chinese staffers adjust U.S. and Chinese flags before the opening session of trade negotiations between U.S. and Chinese trade representatives at the Diaoyutai State Guesthouse in Beijing, Thursday, Feb. 14, 2019. (AP Photo/Mark Schiefelbein, Pool)

Η νέα παγκόσμια τάξη
Η Κίνα φιλοδοξεί να προωθήσει μια νέα παγκόσμια τάξη που θα εδράζεται στην εδαφική και θαλάσσια συνδεσιμότητα και επικοινωνία, μια διεθνή διακυβέρνηση βασισμένη στον πολύ-πολισμό και τον πολυμερισμό.
Η Κίνα αποφάσισε, πριν μια εικοσαετία, να διεισδύσει στην Ευρώπη για καθαρά πολιτικούς και οικονομικούς λόγους. Μέσω των κινεζικών επενδύσεων στην Ευρώπη, καταρχάς η Κίνα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της πλεονάζουσας παραγωγικής ικανότητας (overcapacity) των κινεζικών επιχειρήσεων. Επίσης, οι κινεζικές επιχειρήσεις διεθνοποιούνται και ταυτόχρονα αναβαθμίζεται η κινεζική οικονομία. Άλλωστε η Ευρώπη αποτελεί οικονομικό και τεχνολογικό κέντρο. Είναι η μεγαλύτερη ενιαία αγορά στον κόσμο, γεγονός που παρέχει την ευκαιρία για πλήθος εξαγωγών κινεζικών ενδιάμεσων και τελικών αγαθών.
Δεν είναι τυχαίο ότι, η Κίνα εμφανιζόμενη επενδυτικά στην Ευρώπη είχε έναν κοινό στόχο δραστηριοποίησης με τα ευρωπαϊκά κράτη, τον τομέα της ενέργειας. Η Κίνα επενδύει σε ενεργειακές υποδομές, όπως εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ή σε άλλου είδους υποδομές εναλλακτικών μορφών ενέργειας. Το 2014 παραδείγματος χάριν, η Κίνα προέβη σε επένδυση αξίας ενός δισεκατομμυρίου δολαρίων σε εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής στη Ρουμανία. Παράλληλα, έχει διεξάγει αντίστοιχες επενδύσεις σε άλλα κράτη της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά και στη Μ. Βρετανία, όπου χρηματοδοτεί τεράστιο πυρηνικό σταθμό. Στην Ελλάδα αποτελεί μέτοχο της ΑΔΜΗΕ, ελέγχοντας το 24% της εταιρείας.
Επίσης η Κίνα με το επενδυτικό ράλι στην Ευρώπη και όχι μόνο, στόχευε στη διεθνοποίηση του νομίσματός της (yuan ή RMB) αυξάνοντας τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές σε αυτό. Το ποσοστό των συναλλαγών σε γουάν μεταξύ Κίνας και ευρωπαϊκών κρατών ολοένα και αυξάνεται, ενώ παρατηρείται τα τελευταία έτη οι κεντρικές τράπεζες των κρατών αυτών αγοράζουν κινεζικά γουάν ως συναλλαγματικά αποθέματα, αυξάνοντας τη βαρύτητα του κινεζικού νομίσματος στο καλάθι των χωρών με τα Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα του ΔΝΤ.
Έτσι λοιπόν, η Κίνα όλα αυτά τα χρόνια μέσω της στρατηγικής των επενδύσεων καταφέρνει να «σπάσει» την αμερικανική «περικύκλωση», «αγκαλιάζοντας» τον βασικό της σύμμαχο, την Ευρώπη. Τοιουτοτρόπως, από την μία καταφέρνει και αυξάνει την επιρροή της στην Ευρώπη, από την άλλη, μέσω του ελιγμού αυτού, εξισορροπεί την αμερικανική ισχύ στην ευρύτερη περιφέρειά της. Η προσπάθεια αυτή της εισόδου της Κίνας στην Ευρώπη μέσω των αλλεπάλληλων χρηματοδοτήσεων στα κράτη της Γηραιάς Ηπείρου, έχει χαρακτηριστεί ως ένα «κινεζικό σχέδιο Marshall» δεδομένου των ποσών και του σημαντικού αντίκτυπου που δύναται να έχει στα κράτη αυτά.

Η μεγάλη «επιστροφή» σ´ ένα αλλιώτικο περιβάλλον…
«Εγκεφαλικά νεκρό» το ΝΑΤΟ, όπως πρόσφατα είχε διαγνώσει ο Γάλλος Πρόεδρο Εμμανουελ Μακρόν ή παραμένει «αιχμή του δόρατος» της Δύσης, όπως προσπάθησε να πείσει τους 29 ηγέτες της Συμμαχίας ο αμερικανός Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ο οποίος ανακοίνωσε ολική επαναφορά της Αμερικής στην αγκαλιά του ΝΑΤΟ.
Η άποψη του γηραιού πολιτικού ηγέτη των ΗΠΑ είναι ότι, το ΝΑΤΟ μπορεί να εμφανίζει προβλήματα και να απαιτείται ανακαίνιση του οικοδομήματος, ωστόσο παραμένει ένας από τους πιο επιτυχημένους στρατιωτικούς οργανισμούς στον κόσμο, που βοήθησε στη διατήρηση της μακρότερης περιόδου σταθερής ειρήνης στη σύγχρονη ιστορία της Δύσης.
Οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ έχουν συνολικό πληθυσμό περίπου 1 δισεκατομμύριο! Μάλιστα αρκετά κράτη του ΝΑΤΟ – μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα – έχουν προχωρήσει σε αύξηση των αμυντικών δαπανών, στο πλαίσιο ενός νέου «Ευρωπαϊκού Σχεδίου Δράσης για την Άμυνα». Η Ε.Ε. προχώρησε σ’ αυτόν τον σχεδιασμό, εξ αιτίας της ρωσικής στρατιωτικής επιθετικότητας και της αστάθειας στη Μέση Ανατολή και την Αφρική.
Κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε ότι: «Η Αμερική επέστρεψε» υπογραμμίζοντας ότι, το σύμφωνο αμοιβαίας άμυνας της συμμαχίας παραμένει «ιερή υποχρέωση» για τις ΗΠΑ.
Ο νέος αμερικανός πρόεδρος, ένιωσε την υποχρέωση να κάνει αυτή την επισήμανση καθώς, εντός της Συμμαχίας ήταν νωπή η τραυματική εμπειρία που είχαν τα υπόλοιπα μέλη της Συμμαχίας από την αλλοπρόσαλλη στάση της διοίκησης Τράμπ. Άλλωστε, πρώην αξιωματούχοι των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του πρώην συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον, έχουν αποκαλύψει ότι ο Τραμπ είχε φτάσει στα πρόθυρα να ανακοινώσει την αποχώρηση της Αμερικής από το ΝΑΤΟ, που εκείνη ήταν που είχε πρωτοστατήσει στην ίδρυση του κατά την μεταπολεμική περίοδο.
Το αποκορύφωμα ήταν το 2018 όταν κατά την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Τράμπ απείλησε με αποχώρηση των ΗΠΑ επικρίνοντας τους ευρωπαίους συμμάχους. Εν συνέχεια είχε εγκάρδια συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στο Ελσίνκι.
Η συμπεριφορά Τραμπ, όχι μόνο ανησυχούσε τους συμμάχους της Δυτικής Ευρώπης, του Καναδά και της Αμερικής, αλλά επηρέαζε αρνητικά και τη συνοχή των κρατών της Ανατολικής Ευρώπης και τις Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ο Τραμπ επέκρινε τα μέλη ΝΑΤΟ ότι, δεν συμβάλουν οικονομικά στα λειτουργικά έξοδα της Συμμαχίας, καθώς τα περισσότερα από τα μισά μέλη του ΝΑΤΟ εξακολουθούν να ξοδεύουν πολύ λιγότερο από το 2% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕΠ) στην άμυνα.
Βεβαίως, ο Τραμπ δεν ήταν ο μόνος ηγέτης της συμμαχίας που επέκρινε το ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν το 2019 είχε δηλώσει, κατά την 70η επέτειο των γενεθλίων του ΝΑΤΟ, ότι είναι «εγκεφαλικά νεκρό». Η έκρηξη Μακρόν οφείλονταν στην αιφνιδιαστική κίνηση Τράμπ να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια συνεννόηση με το ΝΑΤΟ.
Πέραν του Μακρόν, οι υπόλοιποι ευρωπαίοι ηγέτες τήρησαν σιωπή αναμένοντας την ολοκλήρωση της θητείας Τράμπ.

Το νέο δόγμα Μπάιντεν
Σήμερα, μετά την ταραχώδη εποχή Τράμπ και το Brexit, αναμένεται εντός του ΝΑΤΟ να υπάρξει μια ένδειξη ενότητας γύρω από την προοπτική ισχυρής και διαρκούς συνεργασίας στον τομέα της άμυνας και ασφάλειας, με το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον να βρίσκονται στο επίκεντρο αυτού του τομέα. Για τον Μπάιντεν, η απόλυτη φιλοδοξία είναι να δημιουργήσει μια Δυτική Συμμαχία με την Ε.Ε., το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά και την Ιαπωνία, ως αντιστάθμισα στην Κίνα και τους βαθύτερους δεσμούς της με τη Ρωσία.
Στην τελευταία Σύνοδο του ΝΑΤΟ συζητήθηκαν επίσημα νέες «απειλές» όπως, η Κίνα με την εμπορική και οικονομική επεκτατική της δράση παγκοσμίως και η Ρωσία που συσσωρεύει στρατιωτικές δυνάμεις έναντι της Ουκρανίας και επιδεικνύει τους… μύες της στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Μετά την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία και την ευρύτερη αποσταθεροποίηση της Ουκρανίας, η σχέση του ΝΑΤΟ με τη Μόσχα παραμένει σ´ ένα από τα χαμηλότερα σημεία της από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η στρατηγική του ΝΑΤΟ όπως είχε καθοριστεί πριν από μια δεκαετία, σαφώς και δεν αντικατοπτρίζει τις προκλήσεις ασφαλείας του σήμερα.
Για τις ΗΠΑ η Ρωσία δεν είναι πλέον ο δυνητικός εταίρος ασφαλείας και η Κίνα δεν είναι ο καλοκάγαθος γίγαντας που φαινόταν τα προηγούμενα χρόνια. Ωστόσο, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, δεν συμμερίζονται τον αμερικανικό προσδιορισμό των νέων «απειλών».
Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις που παγκοσμίως συντελούνται είναι τέτοιες, που η Ουάσινγκτον θα πρέπει καταβάλει προσπάθεια ώστε, να διατηρήσει την οικονομική και στρατιωτική υπεροχή που απαιτείται για να αντιμετωπίσει την επιρροή της Κίνας. Μπορεί το ΝΑΤΟ, κατά την τελευταία Σύνοδο να προειδοποίησε ότι, η Κίνα παρουσιάζει «συστημικές προκλήσεις», ωστόσο, οι 29 ηγέτες απέφυγαν να οριοθετήσουν τη νέα «κίτρινη» συστημική απειλή με τόσο ξεκάθαρο τρόπο, όπως έκανε η Δύση κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, όταν η Σοβιετική Ένωση συγκρότησε το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Κίνα: Η είσοδο της στην Ευρώπη μέσω χρηματοδοτήσεων - «Κινέζικο Σχέδιο Marshall» 4

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι
Η Κίνα είναι αναπόσπαστη χώρα ηγέτιδα δύναμη στην παγκόσμια οικονομία και κεντρικός εμπορικός εταίρος σε πολλές χώρες μέλη του ΝΑΤΟ, οι οποίες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αντιτίθενται κατά του Πεκίνου μετά από κάθε κέλευσμα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Η Άνγκελα Μέρκελ, που για τελευταία φορά παρευρέθηκε ως καγκελάριος της Γερμανίας στην σύνοδο κορυφής της στο ΝΑΤΟ, το κατέστησε σαφές. Χαιρετίζοντας την άφιξη του Μπάιντεν ως αρχή μιας νέας εποχής, σημείωσε τη σημασία της διατήρησης των σχέσεων με την Κίνα τονίζοντας ότι «πρέπει να βρούμε τη σωστή ισορροπία».
Οι ΗΠΑ έκαναν την «ανάγκη – φιλότιμο» και συμφώνησαν ώστε, να ικανοποιηθεί το αίτημα των μελών του ΝΑΤΟ και το ανακοινωθέν να λάβει σοβαρά υπόψη του, τις επενδύσεις της Κίνας σε ευρωπαϊκά λιμάνια, την ευαίσθητη τεχνολογία και τα σχέδια για τη δημιουργία διεθνών στρατιωτικών βάσεων.
Παρασκηνιακά, οι Αμερικανοί επικρίνουν τους ευρωπαίους συμμάχους ότι ,δεν έχουν επίγνωση των οικονομικών τους δεσμών προς την Κίνα. Όμως οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Το συνολικό εμπόριο της Κίνας στην Γερμανία το 2020 ήταν πάνω από 257 δισεκατομμύρια δολάρια! Στις ΗΠΑ οι κινεζικές συμμετοχές σε αμερικανικά ομόλογα ανήλθαν σε 1,1 τρισεκατομμύρια δολάρια από τον Μάρτιο, ενώ το συνολικό των εμπορικών συναλλαγών των ΗΠΑ με την Κίνα το 2020 ήταν 559 δισεκατομμύρια δολάρια.
Είναι σαφές ότι, οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ απλά δεν έχουν την πολυτέλεια να απομονώσουν την Κίνα, όπως έκαναν το 1945.

Μέτωπο κατά Κίνας και Ρωσίας
Ωστόσο, οι αμερικανοί επιμένουν να ανησυχούν με το Ασιατικό δίδυμο Ρωσία – Κίνα και με την προοπτική κοινών κινεζικών-ρωσικών στρατιωτικών ασκήσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι το πρώτο ταξίδι του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken ήταν στην Ασία, όπως και του υπουργού Άμυνας Lloyd Austin.
H Ρωσία και η Κίνα βρίσκονται στην κορυφή της ατζέντας των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ.
Η Μόσχα κατηγορείται από τις ΗΠΑ ότι διεξάγει έναν υβριδικό πόλεμο με κυβερνοεπιθέσεις και παραπληροφόρηση εναντίον πολλών μελών του ΝΑΤΟ. Ως πιο πρόσφατο παράδειγμα, που επικαλούνται οι αμερικανοί είναι μια ρωσική επίθεση στον κυβερνοχώρο κατά ενός κεντρικού αγωγού πετρελαίου που επηρέασε μεγάλο μέρος της ανατολικής ακτής της Αμερικής.
Επίσης, οι ΗΠΑ επικρίνουν την στάση της Κίνας, όχι μόνο για την μη διάθεση επαρκών στοιχείων για την ακριβή προέλευση του κορωνοϊού που προκάλεσε την πανδημία, όχι μόνο για την επενδυτική έφοδο στην Ευρώπη αλλά και για την διείσδυση της στην καρδιά του ισλαμικού κόσμου!

Οι δεσμοί Κίνας και Ισλάμ
Οι δεσμοί της Κίνας και του ισλαμικού κόσμου χάνονται μέσα στους αιώνες. Η επικοινωνία και η φιλία της Κίνας και του ισλαμικού κόσμου κρατούν χιλιάδες χρόνια και είναι πολύτιμος πνευματικός πλούτος. Πάνω από 2.000 χρόνια πριν, η Κίνα έστειλε απεσταλμένους να επισκεφθούν τη Δυτική Ασία κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Χαν.
Τον 14ο αιώνα ο Ibn Battuta, ένας σπουδαίος μουσουλμάνος ταξιδιώτης, επισκέφθηκε αρκετές κινεζικές πόλεις. Και τον 15ο αιώνα ο Κινέζος εξερευνητής Ζενγκ επισκέφτηκε την Μέκκα και άλλες ισλαμικές πόλεις.
Στη σύγχρονη εποχή, τόσο η Κίνα όσο και πολλές ισλαμικές χώρες υπέστησαν αποικιακή καταπίεση, ταπείνωση κυριαρχίας, οικονομικές δυσκολίες και δυσκολίες στην ανάπτυξη. Ωστόσο, από τότε που ιδρύθηκε η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας το 1949, υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, ο κινεζικός λαός έχει εξερευνήσει μια νέα πορεία ανάπτυξης με κινεζικά χαρακτηριστικά. Σε αυτήν τη διαδικασία, η Κίνα και ορισμένες άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων στον ισλαμικό κόσμο, ανέκαθεν υποστήριζαν η μία την άλλη για τη διαφύλαξη κοινών συμφερόντων και την επίτευξη κοινής ανάπτυξης. Η ανοχή και η φιλικότητα είναι οι πολιτιστικές καταθέσεις που μοιράζονται, τόσο η Κίνα, όσο και ο ισλαμικός κόσμος.
Ο αρχαίος δρόμος του μεταξιού έχει υπηρετήσει απεσταλμένους και επιχειρηματίες από τις δύο πλευρές, οι οποίοι πραγματοποιούν συχνές ανταλλαγές και διεξήγαγαν αμοιβαία μάθηση.
Σήμερα, το τζαμί Niujie στο Πεκίνο προσελκύει μεγάλο αριθμό τουριστών από όλο τον κόσμο. Το αρχιτεκτονικό στιλ του τζαμιού του 10ου αιώνα είναι ένα τυπικό παράδειγμα, που συνδυάζει την τοπική κινεζική κουλτούρα και τα ισλαμικά χαρακτηριστικά. Περισσότερα από 50 πανεπιστήμια στην Κίνα, προσφέρουν μαθήματα αραβικής γλώσσας και λογοτεχνίας, ενώ μερικά έχουν ακόμη εξειδικευμένα ερευνητικά ινστιτούτα για τον ισλαμικό πολιτισμό. Όλο και περισσότεροι νέοι Κινέζοι είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν στην οικοδόμηση της Κίνας-Ισλαμικής παγκόσμιας φιλίας.
Ταυτόχρονα, οι ισλαμικές χώρες αποδίδουν επίσης μεγαλύτερη σημασία στην ανακάλυψη, την κατανόηση και τη μελέτη της Κίνας. Η κινεζική κυβέρνηση κάλεσε αντιπροσωπείες από τον OIC και τα κράτη μέλη της, να επισκεφθούν πολλές φορές μουσουλμανικές περιοχές στο Σινγιάνγκ, όπου έχουν μάθει τα γεγονότα σχετικά με τους μουσουλμάνους σε ολόκληρη την επαρχία. Υπάρχουν στην πραγματικότητα πολλές εθνοτικές ομάδες που ζουν στο Σινγιάνγκ, συμπεριλαμβανομένων των Χαν, Ουιγούρων, Μογγόλων και Χούι, που ακολουθούν πολλές διαφορετικές θρησκείες, όπως το Ισλάμ, ο Βουδισμός, ο Χριστιανισμός και ο Ταοϊσμός. Από το 2010 έως το 2018, ο πληθυσμός των Ουιγούρων αυξήθηκε από 10,2 εκατομμύρια σε 12,7 εκατομμύρια, αύξηση 25%, ποσοστό πολύ υψηλότερο από αυτό των άλλων εθνοτικών ομάδων. Βεβαίως υπάρχουν και εκείνοι μου μιλάνε για «γενοκτονία» στο Σινγιάνγκ, κάτι που προφανώς δεν ασπάζεται η επίσημη ηγεσία της Κίνας.
Στη Σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ, ο Αμερικανός Πρόεδρος κατηγόρησε, μεταξύ άλλων, την Κίνα για ανεύθυνη στάση στην πανδημία. Αντιθέτως, το Πεκίνο έχει σπεύσει να διαφημίσει τη διεθνή συνεργασία που διεξάγει με εκατοντάδες Έθνη για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Ειδικότερα, γίνεται λόγος για κοινές προσπάθειες της Κίνας και των Ισλαμικών κρατών για την καταπολέμηση της πανδημίας του κορωνοϊού. Η Κίνα έχει παράσχει αντι-πανδημικές προμήθειες σε περισσότερο από το 95% των ισλαμικών χωρών, συμπεριλαμβανομένων όλων των μελών της Αφρικανικής OIC.

Όψιμο ενδιαφέρον για Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική
Ίσως και για αυτό το όψιμο ενδιαφέρον του ΝΑΤΟ στην Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική, αν και στην τελευταία Σύνοδο, απουσιάζε οποιασδήποτε αναφορά για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (MENA), παρότι στην περιοχή, βρίσκονται σε εξέλιξη τρεις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.
• Από το 2004, το ΝΑΤΟ διεξάγει περιοδικά επιχειρήσεις στο Ιράκ με σκοπό τη βελτίωση των ικανοτήτων του ιρακινού στρατού.
• Μεταξύ 2009 και 2015, το ΝΑΤΟ ηγήθηκε μιας από τις πολλές διεθνείς αποστολές για την καταπολέμηση της πειρατείας στο Κέρας της Αφρικής, που ονομάζεται Επιχείρηση Ocean Shield.
• Το 2011, το ΝΑΤΟ επέβαλε ζώνη απαγόρευσης πτήσεων πάνω από τη Λιβύη. Κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης, η Ιορδανία, το Κατάρ και τα ΗΑΕ παρείχαν αεροσκάφη και πόρους.
Είτε πρόκειται για περιφερειακή τρομοκρατία, που προέρχεται από εξτρεμιστικές ομάδες είτε, από την απειλή πυρηνικής διάδοσης στο Ιράν, τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ μοιράζονται πολλές από τις ίδιες ανησυχίες για την ασφάλεια με τις χώρες της περιοχής MENA. Επιπλέον, πολλές από τις χώρες αυτής της περιοχής έχουν επιδείξει προθυμία να συνεργαστούν με το ΝΑΤΟ και έχουν συνεισφέρει ακόμη και στρατεύματα σε αποστολές υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ.
Στη επόμενη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ θα πρέπει να τονισθεί η γεωπολιτική σημασία της περιοχής MENA. Καθώς το Ιράν παραμένει αποσταθεροποιητικός παράγοντας και η διακρατική τρομοκρατία συνεχίζει να μαστίζει την περιοχή, το ΝΑΤΟ οφείλει να οικοδομήσει σταθερές σχέσεις με τις φιλικές χώρες στην περιοχή MENA.
-Πρώτον, η συμμαχία πρέπει να καθορίσει ένα στρατηγικό όραμα για την περιοχή MENA. Η τελευταία στρατηγική ιδέα του ΝΑΤΟ, που δημοσιεύθηκε το 2010, είναι πλέον ξεπερασμένη.
-Δεύτερον, το ΝΑΤΟ πρέπει να διορίσει έναν ειδικό εκπρόσωπο για την περιοχή MENA, έναν σεβαστό διπλωμάτη με γνώση της περιοχής ως διαρκές σημείο επαφής.
-Τρίτον, το ΝΑΤΟ πρέπει να πιέσει ενεργά για να διευρύνει τα μέλη του Μεσογειακού Διαλόγου και της Πρωτοβουλίας Συνεργασίας της Κωνσταντινούπολης. Συγκεκριμένα, θα πρέπει να περιλαμβάνει χώρες στις οποίες έχουν επενδυθεί αίμα και θησαυρός στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, όπως το Ιράκ και η Λιβύη. Όσο περισσότερη συνεργασία, τόσο το καλύτερο.

Ο «κόκκινος» αιώνας της Κίνας
Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (CCP) ετοιμάζεται να γιορτάσει την 100ή επέτειό του τον επόμενο μήνα.
Η Κίνα, αν και έχει περάσει από πολλές αντιξοότητες, ωστόσο, έχει σημειώσει μια σειρά ιστορικών επιτευγμάτων στην ανάπτυξή της. Ο σοσιαλισμός με κινέζικα χαρακτηριστικά έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή. Υπό την ηγεσία του CCP, ο κινεζικός λαός μετέτρεψε την Κίνα από μια φτωχή, απομονωμένη και καθυστερημένη χώρα σε ένα έθνος ευημερίας και δύναμης. Η Κίνα, ενώ κάποτε πλησίαζε τις βασικές ανάγκες των ανθρώπων, τώρα έχει εξελιχθεί στη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, τη μεγαλύτερη βιομηχανική χώρα, τον μεγαλύτερο έμπορο αγαθών και τον μεγαλύτερο κάτοχο συναλλαγματικών αποθεμάτων.
Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ) της Κίνας αυξήθηκε από 367,87 δισεκατομμύρια γιουάν το 1978 σε περισσότερα από 100 τρισεκατομμύρια γιουάν το 2020.
• Η παγκόσμια οικονομική παραγωγή αυξήθηκε από 1,8% σε 17%.
Έχουν γίνει τεράστιες αλλαγές στη ζωή των Κινέζων. Μέχρι το τέλος του 2020, συνολικά 850 εκατομμύρια Κινέζοι είχαν απομακρυνθεί από τη φτώχεια, σηματοδοτώντας την πλήρη νίκη της χώρας στον αγώνα κατά της φτώχειας και συμβάλλοντας περισσότερο από 70% στη μείωση της φτώχειας παγκοσμίως. Πλέον, οι Κινέζοι αντί να ανησυχούν για το ότι δεν έχουν αρκετή τροφή για φαγητό, μπορούν τώρα να επικεντρωθούν στο πώς να τρώνε καλύτερα και πιο υγιεινά.
Οι Κινέζοι αρχίζουν να ταξιδεύουν στο εξωτερικό. Ετησίως περισσότεροι από 100 εκατομμύρια Κινέζοι τουρίστες αποτελούν πλέον σημαντικό πυλώνα της παγκόσμιας τουριστικής βιομηχανίας.
Οι Κινέζοι γενικώς απολαμβάνουν μια αυξανόμενη αίσθηση ευτυχίας, ικανοποίησης και ασφάλειας.
Η Κίνα ως χώρα πορεύεται με την ιστορική σοφία που βασίστηκε πάντα στη δύναμη της ειρήνης, της ανάπτυξης και της προόδου. Βάσει στην Κινεζική φιλοσοφία η ανάπτυξη της Κίνας δεν έρχεται ποτέ εις βάρος των συμφερόντων άλλων χωρών. Ακόμα και όταν αντιμετωπίζει κατηγορίες κυρίως λόγω διαφορών στα κοινωνικά συστήματα, η Κίνα δεσμεύεται για ειρηνική ανάπτυξη και αποσπασθεί να καταρρίψει τα ψέματα επιδιώκοντας τη win-win συνεργασία με συμπεριφορά χωρίς αποκλεισμούς.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα CCP οδήγησε την Κίνα σε αξιοσημείωτα επιτεύγματα στην ανάπτυξη. Το μυστικό βρίσκεται στην ανθρωποκεντρική φιλοσοφία της διοίκησης.
Το CCP πορεύτηκε με γνώμονα ότι οι θεσμικές διαφορές δεν οδηγούν απαραίτητα σε αποκλίσεις και αποχωρήσεις και δεν κάνουν απαραίτητα τις χώρες ανταγωνιστές. Διαφορετικοί δρόμοι ανάπτυξης δεν εμποδίζουν απαραίτητα την αμοιβαία επωφελής συνεργασία. Η Κίνα -λέει ότι- έχει δεσμευτεί να είναι ειλικρινής εταίρος όλων των χωρών, διότι πιστεύει ότι μόνο μέσω της συνεργασίας μπορούμε να έχουμε μέλλον, και μόνο λαμβάνοντας την κοινή ανάπτυξη και την ευημερία ολόκληρου του κόσμου ως τον τελικό μας στόχο, μπορούμε να διασφαλίσουμε τη σταθερή και εκτεταμένη ανάπτυξη κάθε χώρας.
Ως η μεγαλύτερη αναπτυσσόμενη χώρα στον κόσμο, η Κίνα δίνει έμφαση στο «αμοιβαίο όφελος» και στο «κοινό μέλλον» με άλλες χώρες, ενώ αναζητά τη δική της ανάπτυξη και υποστηρίζει την οικοδόμηση μιας κοινότητας με κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Για την επίτευξη αυτού του μεγάλου παγκόσμιου στόχου, η Κίνα προωθεί τη συνεργασία μέσω της πρωτοβουλίας Belt and Road, μετατρέπει τα δικά της πλεονεκτήματα στην παραγωγική ικανότητα, την τεχνολογία, το κεφάλαιο και την εμπειρία σε πλεονεκτήματα της παγκόσμιας αγοράς και μετατρέπει τις ευκαιρίες της Κίνας σε παγκόσμιες ευκαιρίες. Η Κίνα πρωτοστατεί στην παγκοσμιοποίηση και την παγκόσμια διακυβέρνηση για να δημιουργηθεί μια κοινότητα με κοινό μέλλον για την ανθρωπότητα. Το νέο παγκόσμιο οικοδόμημα στηρίζεται στη διεθνή συνεργασία και ένα νέο είδος διεθνών σχέσεων σφυρηλατώντας ένα διασυνδεδεμένο παγκόσμιο δίκτυο εταιρικών σχέσεων.
Ο Κινέζος Πρόεδρος Xi Jinping τόνισε ότι «η Κίνα θα τα πάει καλά μόνο όταν ο κόσμος τα πάει καλά, και το αντίστροφο».

Κίνα: Η είσοδο της στην Ευρώπη μέσω χρηματοδοτήσεων - «Κινέζικο Σχέδιο Marshall» 5

Εφημερίδα – ‘Νεολόγος’

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα