Ως «χαριστική βολή» στο ΚΕΘΕΑ, αντιλαμβάνονται τις αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση για τον φορέα, τα μέλη των κοινοτήτων, τα μέλη των συλλόγων οικογενειών και οι εργαζόμενοι σε αυτόν.
Σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζουν το Υπουργείο και η κυβέρνηση προσπαθούν να αλλοιώσουν τη δομή, τον χαρακτήρα, και τη ψυχή του προγράμματος, δίνοντας του μία άλλη διάσταση που απέχει σε μεγάλο βαθμό από την κατεύθυνση και τους στόχους που είχε μέχρι σήμερα το ΚΕΘΕΑ.
Τα «στεγνά» προγράμματα
Το ΚΕΘΕΑ ως θεραπευτικός φορέας απεξάρτησης στηρίζεται στα λεγόμενα «στεγνά» προγράμματα που έχουν να κάνουν με την πλήρη αποχή από κάθε ναρκωτική ουσία, αλλά και τη δουλειά που γίνεται στα ανοικτά κέντρα κοινότητας, με τους χρήστες και με τις οικογένειες των εξαρτημένων.
Ο χαρακτήρας που θέλει να δώσει η κυβέρνηση πλέον στον φορέα, κρίνοντας από τα όσα ορίζει το προσχέδιο νόμου, είναι αρκετά διαφορετική.
Στην ουσία, όπως εξηγεί, μιλώντας στον «Νεολόγο» το μέλος του διοικητικού συμβουλίου του συλλόγου «Οικογένειας ΚΕΘΕΑ Οξυγόνο», Ελισάβετ Καπαγερίδου, πρόκειται για μία εντελώς άλλη αντιμετώπιση του εξαρτημένου ατόμου από τον φορέα στον οποίο απευθύνεται για να ζητήσει βοήθεια.
Τα Κέντρα γίνονται Διευθύνσεις
«Πάνε να ιατρικοποιήσουν το θέμα της χρήσης και να αλλάξουν την βασική μέθοδο απεξάρτησης πάνω στην οποία δουλεύει το ΚΕΘΕΑ. Αυτό φαίνεται μέσα από την μετονομασία του κάθε κέντρου απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ – ονομασίες που για τα μέλη του ΚΕΘΕΑ είχαν και έναν υψηλό συμβολισμό – σε Διευθύνσεις Ιατρικών Εφαρμογών».
Σύμφωνα με την κ. Καπαγερίδου η προσπάθεια της κυβέρνησης για την αλλοίωση του χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ ως φορέα έχει ξεκινήσει με την καθαίρεση του εκλεγμένου και άμισθου διοικητικού συμβουλίου του κεντρικού φορέα και την αντικατάσταση του με ένα διορισμένο και έμμισθο συμβούλιο.
Πλέον το προσχέδιο έρχεται για να αποκαλύψει τον σκοπό αυτό των αλλαγών που έχουν ξεκινήσει από το υπουργείο τα τελευταία χρόνια. «Θέλουν να αλώσουν το κάστρο που λέγεται ΚΕΘΕΑ και να το μετατρέψουν σε μία παραλλαγή του ΟΚΑΝΑ.
Η αντίληψη τους για τα άτομα που έχουν πρόβλημα με τη χρήση και τα ναρκωτικά είναι ότι πιστεύουν ότι είναι άρρωστα, ότι έχουν κάποιο γονιδιακό πρόβλημα».
Η συλλογιστική του φορέα
Όπως υπογραμμίζει η κ. Καπαγερίδου η συλλογιστική του ΚΕΘΕΑ για το βασικό ερώτημα που απασχολεί δεκάδες χρήστες και τις οικογένειες τους, το που δηλαδή οφείλεται το πρόβλημα των ναρκωτικών, στηρίζεται σε τρεις βασικούς παράγοντες, στον κοινωνικό, στον οικογενειακό και στον ψυχολογικό.
Με βάση τα τρία αυτά στοιχεία ο ΚΕΘΕΑ δουλεύει και αντιμετωπίζει τη χρήση των ναρκωτικών, στηριζόμενος στα λεγόμενα στεγνά προγράμματα, δουλεύοντας πάνω στην προσωπικότητα του κάθε χρήστη, με ταυτόχρονη και παράλληλη δουλειά στον χαρακτήρα των οικογενειών τους.
«Στο ΚΕΘΕΑ οι οικογένειες των χρηστών συμμετέχουν και αυτές ενεργά στην θεραπευτική διαδικασία με τις δικές τους ομάδες, μαθαίνοντας έτσι το τι μπορεί να έφταιξε και να οδήγησε το παιδί τους στις ουσίες» τονίζει η κ. Καπαγερίδου.
Ο βασικός λόγος της αλλοίωσης
Όλα αυτά τα δομικά στοιχεία του θεραπευτικού προγράμματος καταργούνται ή αλλοιώνονται, δίνοντας τη θέση τους, σύμφωνα με τους ανθρώπους του ΚΕΘΕΑ, σε προγράμματα που στηρίζονται σε υποκατάστατα, κυρίως μεθαδόνη και βουπρενοφίνη.
Ο κυριότερος λόγος αυτής της κατεύθυνσης καταλήγει να είναι οικονομικός. «Τα υποκατάστατα αυτά παράγονται από μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες που τα προωθούν και τους φέρνουν τεράστια κέρδη. Η κυβέρνηση έτσι τους κάνει αυτό το δώρο» τονίζει κ. Καπαγερίδου.
Το αποτελέσματα των προγραμμάτων αυτών, ειδικότερα εμείς στην Πάτρα, τα γνωρίζουμε, αρκεί περάσει κανείς έξω από την ψυχιατρική κλινική του Ρίου, όπου δίνεται η βουπρενοφίνη, στους χρήστες που έχουν μπει σε θεραπεία.
Οι περισσότεροι από αυτούς συνδυάζουν το ναρκωτικό τους (συνήθως ηρωίνη) με το υποκατάστατο και γυρίζουν πίσω στις πιάτσες.
80% το ποσοστό επιτυχίας απεξάρτησης
Είναι χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό επιτυχίας των προγραμμάτων υποκατάστασης φτάνει μόλις το 1%.
Αντίθετα, στο πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ ανέρχεται τουλάχιστον το 80%. «Το ποσοστό επιτυχίας του ΚΕΘΕΑ, είχε εντυπωσιάσει αντίστοιχα ευρωπαϊκά προγράμματα απεξάρτησης.
Μας ρωτούσαν ποιο είναι το μυστικό του προγράμματος και η απάντηση που δίναμε ήταν ξεκάθαρη: Η ελληνική οικογένεια που συμμετέχει μαζί με τα παιδιά της σε αυτήν την προσπάθεια ενεργά, στηρίζοντας τα ψυχολογικά και ηθικά, συμπάσχοντας και πονώντας μαζί τους» καταλήγει η κ. Καπαγερίδου.
Χωρίς ανοικτή κοινότητα η Πάτρα εδώ και τρία χρόνια
Το ΚΕΘΕΑ μέσα από τα κέντρα κοινότητας και τη δουλειά που γίνεται σε αυτά απομακρύνει αρχικά τον χρήστη από τα ναρκωτικά και στη συνέχεια τον αποστασιοποιεί από αυτά, προκειμένου να προχωρήσει και να εξελίξει τη ζωή του.
Τα παιδιά μένουν όλη μέρα στα ανοικτά κέντρα κοινότητας μαζί με άλλα άτομα που έχουν το ίδιο πρόβλημα και το βράδυ επιστρέφουν στο σπίτι τους μαζί με τις οικογένειες τους.
Η κ. Καπογερίδου είχε και αυτή ένα παιδί που είχε μπλεχθεί με τα ναρκωτικά το οποίο πλέον, όχι μόνο έχει ξεφύγει από τις ουσίες, αλλά έχει προχωρήσει τη ζωή του.
Είναι μία από τους δεκάδες γονείς που είδε το παιδί της να ξεφεύγει από τα ναρκωτικά μέσα από την κοινότητα του ΚΕΘΕΑ Οξυγόνο, στην Πάτρα.
Χρηματοδότηση… τέλος!
Η κοινότητα όμως αυτή εδώ και τρία χρόνια δεν υπάρχει. Καταργήθηκε με τον διορισμό του νέου διοικητικού συμβουλίου του κεντρικού ΚΕΘΕΑ. Για την ακρίβεια έπαψε να χρηματοδοτείται.
Το ΚΕΘΕΑ Οξυγόνο στην Πάτρα, δίπλα από την πλατεία Ελευθερίας, λειτουργεί πλέον ως κέντρο πληροφόρησης και ενημέρωσης.
Ένα παιδί και η οικογένεια του που έχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά και θέλει βοήθεια θα ενημερωθεί, όμως στη συνέχεια θα παραπεμφθεί σε άλλη πόλη, εκεί όπου συνεχίζουν και υπάρχουν κέντρα κοινότητας.
«Έχουμε ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια έναν αγώνα μαζί με τον δήμαρχο μας, Κώστας Πελετίδη, για την επαναφορά του κέντρου κοινότητας του ΚΕΘΕΑ στην Πάτρα» τονίζει η κ. Καπαγερίδου.
«Δεν είναι δυνατόν η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας να μην έχει μία ανοικτή κοινότητα απεξάρτησης. Είναι ένας αγώνας που δεν παρατάμε και θα τον συνεχίσουμε μέχρι τέλους».
Κ.Α.
(από εφημερίδα “Νεολόγός”)
