Καλά Χριστούγεννα, κύριε …

26.11.2022 / 16:00
touliatos

Έρχεται και πάλι εκείνη η εποχή του χρόνου. Η ώρα που το γουρούνι «θρεφτάρισε» και ήρθε η ώρα του!

Ένα ολόκληρο χρόνο το έθρεφες, το φρόντισες, το κανάκεψες και ήρθε η ώρα της σφαγής!

Γιατί έτσι πάνε αυτά τα πράγματα! Βέβαια, σήμερα που τα μπριζολάκια λαιμού τα βρίσκεις μέχρι και στο περίπτερο, μικρή αξία έχει το γουρούνι που θρέφεις.

Όχι για πρακτικούς λόγους. Άλλωστε, όπως καταντήσανε οι πόλεις, μια χαρά θα νοιώθουν τα γουρούνια!

Είδες πόσο εύκολα ξεφεύγω…

Ας γυρίσουμε πάλι στα Χριστούγεννα.

Πολύ περίεργα, πάρα πολύ περίεργα, που λες, τα φετινά Χριστούγεννα.

Δεν ξέρεις κατά που να πας… Τι να γιορτάσεις και τι να κάνεις ότι ξέχασες…

Τι να ξεχάσεις, δηλαδή; Γίνεται, δε γίνεται!

Ας δούμε τα βασικά συστατικά που κάνουν τις γιορτές, γιορτές!

Άνθρωποι, που ανταμώνουν, σε πνεύμα χαράς, σε ένα ζεστό και κατάφωτο σπίτι, γύρω από ένα γιορτινό τραπέζι.

Φίλοι που επιστρέφουν, που ταξιδεύουν, που αγκαλιάζονται.

Θες να πάρουμε όλες τις λέξεις των παραπάνω προτάσεων μια προς μία;

Κάντο μόνος σου, νοερά!

Θα δεις ότι όλες είναι «δυσκοίλιες»!

Ν’ αρχίσω από την ζέστη; Στους 19 και βλέπουμε, να τσιτώνουν και τα μαγουλάκια!

Να συνεχίσω με τις φωταψίες; Στα σκότη, αδελφές μου, στα σκότη που κρύβουν τις ρυτίδες!

Και το τραπέζι; Εκεί και αν επικρατεί αβάσταχτη ερημία.

Όσο για τις εκδρομές και τα ταξίδια…

Ώπα, ώπα, για κάτσε μισό λεπτό…

Μα, αφού δεν υπάρχει ούτε ένα ελεύθερο δωμάτιο ξενοδοχείου, πουθενά!

Ποιοι τα έχουν νοικιάσει αυτά;

Μην είναι τίποτα ηθοποιοί;

Μα, και τα μαγαζιά είναι ολόφωτα και φίσκα με πράγματα μέχρι το ταβάνι!

Και τα 150.000 χιλιάδες iphone 14, του 1.500άρικου, που ήρθαν, δεν φτάσανε ούτε για «ζήτω».

Θέλει λέει 2-3 μήνες αναμονή να πάρεις τη μαγική συσκευή στα χέρια σου, αφού βέβαια πληρώσεις.

Από την άλλη, όλα αυτά που διαβάζεις καθημερινά, που ακούς, που σου λένε, σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι ζεις σε μια επαληθευμένη κόλαση, που από σπόντα καταφέρνεις να επιβιώσεις καθημερινά!

Που αν δε σε κακοποιήσουν, θα σε ληστέψουν!

Και αν δεν σε πνίξει κάποια «επώνυμη» καταιγίδα, θα σου επιτεθούν τα ορκ που παραμονεύουν στο υπόγειο.

Οπότε φτάνει η ώρα που πέφτεις στο κρεβάτι σου και πριν ψάξεις την αγαπημένη σου θέση, τραβάς μια νοερή χαρακιά!  Τη γλυτώσαμε και σήμερα!

Και βυθίζεσαι σε ένα ληθαργικό τέλμα, όπου μόνη ελπίδα σωτηρίας σου γίνονται οι αβόλευτες αναμνήσεις και τα παιδικά σου χρόνια. Τα όποια παιδικά σου χρόνια.

Και εκεί, σε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση, που σου μοιάζει περισσότερο αληθινή και κανονική, από αυτό που είναι η πραγματικότητα, προβάλλει το ερώτημα;

What is the matrix? ( Όχι, πλάκα κάνω.. Ή μήπως δεν κάνω;)

Τελικά αυτό που ζούμε είναι η έκπτωση από έναν παράδεισο και η προσγείωση σε μια ενδιάμεση κόλαση;

Δεν ζούμε ούτε στην κόλαση, ούτε στον παράδεισο φίλε μου.

Έχω ξαναγράψει, δεν θυμάμαι με ποια αφορμή, ότι εκτιμώ πως ζούμε στην καλύτερη εκδοχή των δυνατοτήτων μας.

Μπορούσαμε καλύτερα;

Ναι και ακόμα μπορούμε!

Έχουμε ζήσει τα χειρότερα; Ασφαλώς!

Έχουμε ζήσει τα καλύτερα; Πράγματι!

Και θα τα ξαναζήσουμε όλα σε παραλλαγές και διαφορετικές εκδοχές.

Και για να καταλήξουμε κάπου και σήμερα, ας περάσουμε στο τελικό ερώτημα: Πότε ακριβώς χάσαμε την ικανότητα να αντιμετωπίζουμε με ψυχραιμία τα πράγματα και κολυμπάμε σε μια θάλασσα πανικού;

«Οι άνθρωποι κάνουν λάθη και ασαφείς υπολογισμούς» λένε κάπου οι Στέρεο Νόβα.

Πράγματι, αλλά με αυτά τα λάθη γίνονται το πλακόστρωτο στο μονοπάτι που θα μας πάει παραπέρα.

Αν όλα τούτα τα λάθη γίνονται εις μάτην, τότε είναι εύλογη η τρομάρα μας στο παραμικρό θρόισμα της τηλεόρασης.

Φίλος καλός μου συνόψισε το νόημα των πραγμάτων στη φράση: Η ζωή διεξάγεται σε ενεστώτα χρόνο.

Σιγά τη σοφία, θα πεις… Λες και δεν το ξέραμε.

Μπορεί, αλλά καλό είναι να σου γίνεται σαφές και να κανονίζεις την πορεία σου με αυτό.

Ας μην επιτρέψουμε στον φόβο να μας κάνει αρνητές της ζωής και τρομοκρατημένα ανθρωπάκια.

Άφησε λοιπόν άφοβα τα Χριστούγεννα να έρθουν προς το μέρος σου.

Δεν θα σε δαγκώσουν, να σε μυρίσουν θέλουν μονάχα.

Άλλωστε, τι είναι τα Χριστούγεννα;

Η πορεία προς το αμήχανο διάστημα της πιο μεγάλης νύχτας, που βήμα, βήμα, νύχτα, νύχτα, μας οδηγεί στο ξημέρωμα.

Η γιορτή που κρύβει μέσα της τον σπόρο για την αντιστροφή των πραγμάτων και την πορεία προς το φως.

Είναι κάτι που πρέπει να συμβεί.

Που πρέπει να συμβαίνει κάθε χρόνο, για να περπατάει η ζωή.

Να παίρνει παράταση για έναν ακόμα κύκλο.

Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν, Μίστερ!

*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα