Νομίζω πήγαινα στην Α’ Γυμνασίου! Ο θείος μου που υπηρετούσε τότε στην Αστυνομική Διεύθυνση ως Υποδιευθυντής, επέμενε να με πάρει μαζί του στον Άγιο Ανδρέα να δω από κοντά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή που ερχόταν ως Πρωθυπουργός για να τιμήσει τον Άγιο και την Πάτρα! Η εκκλησία είχε κυριολεκτικά πλημμυρίσει κόσμο. Ποτέ δεν είχα δει τόσο κόσμο μαζεμένο σε ναό στη ζωή μου. Καθίσαμε μπροστά αριστερά στην κεντρική σειρά, πίσω από μια άλλη σειρά στρατιωτικών και λοιπών ένστολων. Μόλις τελείωσε η πρωινή λειτουργία επικρατούσε μια ελαφριά οχλοβοή και ένα κενό περίπου πέντε λεπτών μέχρι την έναρξη της Δοξολογίας! Θυμάμαι γύρναγα διαρκώς πίσω κοιτώντας την είσοδο , όταν ξαφνικά ξέσπασαν δυνατά και παρατεταμένα χειροκροτήματα! Ο Καραμανλής είχε μπει στην εκκλησία με ένα γκρι τουΐντ παλτό συνοφρυωμένος και αυστηρός κάνοντας νεύμα στον κόσμο να σταματήσει να χειροκροτεί. Πέρασε ακριβώς δίπλα μου και ανεβαίνοντας στο μικρό βάθρο το οποίο στήνεται σήμερα, έκανε το σταυρό του και προσκύνησε την Κάρα! Μετά πήρε θέση μπροστά από όλους μας και άρχισε η Δοξολογία! Τι μυθικό πλάσμα ήταν αυτό! Λες και ήταν από ‘’άλλα υλικά’’ φτιαγμένος, σε σύγκριση με τους πολιτικούς του σήμερα. Δεν ξεχνάω ποτέ αυτή τη μέρα!
Το 1984 ο Ανδρέας Παπανδρέου ήρθε ως πρωθυπουργός στη γιορτή του Αγίου Ανδρέα! Ήμουν στο πεζοδρόμιο εκεί που είναι τώρα το Πνευματικό κέντρο στο πρώην ‘’Πατρινό’’! Λάος απίστευτος στριμωχνόταν να δει τον ηγέτη. Βγήκε από μια τεράστια σιέλ Μερσεντές! Ήταν παχύς τότε και καρδαμωμένος! Χαιρετούσε με τεντωμένα χέρια τον κόσμο που φώναζε: ‘’Μαζί σου Ανδρέα για μια Ελλάδα νέα’’! Έξω απ τον Αγιανδρέα την ώρα που χτυπούσαν τις καμπάνες! Άλλο μυθικό πλάσμα και αυτό! Δίπλα του ο Μενιος Κουτσόγιωργας και το μισό Υπουργικό Συμβούλιο! Εικόνες μιας Ελλάδας ανέμελής και ανυποψίαστης….
Το 2001 αν δεν με απατάει η μνήμη μου, στεκόμουν μαζί με υπόλοιπους συναδέλφους Δημοτικούς Συμβούλους μπροστά δεξιά στο Άγιο Ανδρέα. Ο τότε Δήμαρχος Ευάγγελος Φλωράτος είχε βγει έξω μαζί με τον εκπρόσωπο της κυβέρνησης Σημίτη, να υποδεχτούν τον Πρόεδρο Κωστή Στεφανόπουλο. Νομίζω εκπρόσωπος της κυβέρνησης ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου ως Υπουργός Εξωτερικών! Μπήκε ο Κωστής με την περίφημη αστική ευγένεια, χαιρέτησε όλους μας με ελαφριά υπόκλιση του σώματος και διακριτικό χαμόγελο και πήρε θέση μπροστά. Πέντε λεπτά μόλις ξεκίνησε η Δοξολογία, γνωστός παλαιός πολιτικός λιποθυμάει και πέφτοντας κάτω παρασέρνει και το στέγαστρο της κάρας από το οποίο πιάστηκε! Επικράτησε χαμός! Η λειτουργία συνέχισε, ο Πρόεδρος τα έχασε και γρήγορα κάποιοι έβγαλαν έξω τον άνθρωπο όπου τον παρέλαβε το ΕΚΑΒ! Σε όλη τη λειτουργία θυμάμαι ο Στεφανόπουλος ρωτούσε τους αστυνομικούς συνοδούς του τι έγινε με τον πολιτικό που λιποθύμησε. Όταν φτάσαμε στο ‘’ Δασύλλιο’’ όπου γινόταν η δεξίωση του Δήμου στον Πρόεδρο , μείναμε άφωνοι σαν είδαμε ότι αυτός που λιποθύμησε ήταν πριν από εμάς εκεί και ‘’ τσίμπαγε ’’ κιόλας κάτι. Μόλις το είπαν στον Πρόεδρο, λύθηκε στα γέλια και μπαίνοντας στην αίθουσα πήγε κατευθείαν και του είπε : ‘’ Γιώργο ωραίο το κόλπο ότι λιποθύμησες για να έρθεις πρώτος να διαλέξεις την καλύτερη τσιπούρα‘’! Το γέλιο και το χειροκρότημα το θυμάμαι ακόμη. Όπως θυμάμαι και τη χρονιά που μας έπιασε βροχή στη λιτανεία Αγ. Ανδρέου και Γεροκωστοπούλου. Ξαφνικά έριξε καρεκλοπόδαρα! Αλλού ο κόσμος, αλλού οι παπάδες και ο Άγιος με περιπολικό στη Μητρόπολη μέχρι να σταματήσει η βροχή . Δεν θα ξεχάσω που είμαστε στο υπόστεγο ενός πάρκινγκ στην Γεροκωστοπούλου και δίπλα συνάδελφος που η βροχή του είχε ξεβάψει τη μπογιά από το μαλλί! Τι γέλιο κρυφό ρίξαμε! Έτρεχε η καραμπογιά στο σακάκι!
Ατυχώς ο Άγιος Ανδρέας προστέθηκε σ’ αυτό που λέμε αναμνήσεις! Έχουμε πει βέβαια ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με αναμνήσεις άλλα χρειάζεται και όνειρα. Το μόνο που παρακαλάω ως όνειρο τον Άγιο, είναι να είμαι καλά να ανάβω ένα κεράκι. Με ιδιότητες και αξιώματα που αναφέρονται παραπάνω δεν έχω σχέση πλέον…
