Ιογενής αυτογνωσία

03.01.2021 / 17:10
Χωρίς τίτλο

Είθισται με το τέλος της χρονιάς να γίνονται κάποιοι απολογισμοί.

Πως να αποτολμήσεις όμως να κάνεις απολογισμό σε μια χρονιά που επέτρεψε σπάνιες και κοφτές ανάσες ανάμεσα στις σφαλιάρες;

Σε μια χρονιά που αμφισβήτησε  στα ίσα, όλες τις βασικές συνιστώσες που θεωρούμε σαν πυλώνες ανθρώπινης ασφάλειας.

Δηλαδή την οικονομική, διατροφική, περιβαλλοντική, προσωπική,  κοινωνική, πολιτική και βέβαια την υγειονομική ασφάλεια.

Τα επίπεδα αυτών των ασφαλειών, που υποτίθεται ότι είναι το βασικό κεκτημένο της Δύσης και βασικός στόχος της ανθρωπότητας.

Άλλωστε, αυτά τα επίπεδα ασφάλειας δεν είναι που προκαλούν τις μεταναστευτικές ροές εκατομμυρίων ανθρώπων από κάθε γωνιά της γης;

Μέχρι σήμερα, ο Covid-19 έχει πλήξει κυρίως τα πλέον προηγμένα κράτη, προκαλώντας μία πρωτόγνωρη υγειονομική κρίση και ανασφάλεια, φέρνοντας τούμπα την εικόνα ενός υγειονομικά ασφαλούς και ανεπτυγμένου, έναντι ενός ανασφαλούς και υποανάπτυκτου κόσμου. 

Είμαστε πιο ευάλωτοι; Και ναι και όχι.

Σε πολίτες κρατών που οι εκατόμβες νεκρών, οι ομαδικοί τάφοι και προσδόκιμο ζωής γύρω στα 50, αποτελούν την πραγματικότητα, τι ακριβώς να τους πει ο κορονοϊός;

Σε πολίτες κρατών που η αστυνομία είναι φυσιολογικό να σπάει την πόρτα σου αξημέρωτα, τι ενόχληση θα προκαλέσει το sms;

Και ξαφνικά το 2020 «μπαμ ηκούσθη στον αέρα» και όλα αυτά τα ζηλευτά, ξεχάστηκαν πιο γρήγορα από και από το γλωσσόφιλο της Άννας με τη Δέσποινα.

Πόσο κρίμα είναι που ο κορονοϊός δεν προκαλεί ιογενή αυτογνωσία!

Να δούμε δηλαδή από την αρχή τα υλικά με τα οποία έχουμε στήσει και  σκηνοθετήσει τη ζωή μας.

Τώρα που είδαμε ότι δεν έχουμε καμιά απολύτως ανοσία στο κάθε λογής δηλητήριο που επί χρόνια εκπέμπουμε.

Τώρα που ανακαλύψαμε ότι η απόσταση μεταξύ οικονομικής ευημερίας και καταστροφής μπορεί να απέχει μερικές μόνο εβδομάδες ανεργίας για τα νοικοκυριά και παύσης λειτουργίας για τις επιχειρήσεις.

Τώρα που είδαμε ότι η διασύνδεση των πάντων με τα πάντα, μεταβάλλεται σε ιδανικό αγωγό κάθε νόσου και κάθε μαλακίας.

Η προτροπή ή ελπίδα πολλών, να καταστεί η συγκεκριμένη πανδημία αφορμή για να αναλογιστούμε και να πράξουμε υπό το πρίσμα της κοινής ανθρώπινης μοίρας, είναι ψυχολογικά κατανοητή και για ορισμένους ιδεολογικά αναγκαία.

Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Covid-19 θα λειτουργήσει ως ένας επιταχυντής των ιστορικών εξελίξεων σε έναν σαφώς πιο ενοποιημένο κόσμο, σε σχέση με την προηγούμενη πανδημία του 1918.

Προς το παρόν, φαίνεται να  λειτουργεί ως ένας μεγάλος αξονικός τομογράφος. Το πόρισμά του βρίσκεται ήδη μπροστά μας, πάνω στο τραπέζι, μέσα σε έναν κλειστό κίτρινο φάκελο.

Κάπου διάβασα την εξής φράση από την Ιλιάδα:

«Είναι ντροπή να μένεις κάπου πολύν καιρό και να επιστρέφεις άδειος»

(«αισχρόν δήρον τε μένειν, κενεόν τε νέεσθαι» Ομήρου ΙΛΙΑΔΑ)

Κλείνοντας λοιπόν τα τεφτέρια του 2020 κάπου πρέπει να τραβήξουμε μια γραμμή και να καταγράψουμε τα «Εις μεταφοράν»

Υπάρχει σε αφθονία μίσος, καχυποψία, εξυπνακισμός, προσποίηση, οπαδισμός.

Υπάρχει περίσσευμα δολοφονικής πολιτικής «ορθότητας» και κάθε λογής δικαιωματισμού.

Υπάρχουν όμως και πράγματα στο πίσω μέρος του κάτω ραφιού, όπως ανοχή, αποδοχή, ανοιχτά μυαλά, δικαίωμα στο λάθος και τη συγχώρεση, αλληλεγγύη.

Όχι από αυτή των τραπεζών, τη πραγματική αλληλεγγύη που δεν φωνάζει, δεν διαφημίζεται, δεν προβάλει.

Κλείνοντας τα τεφτέρια μας λοιπόν, ας πλύνουμε τα χέρια μας από τα δικά μας λάθη, τα οποία δημιούργησαν το «2020».

Μην τα πλύνουμε όμως ως Πόντιοι Πιλάτοι, αλλά ως Σπύροι Παπαδόπουλοι: Πολύ σχολαστικά!

Με την ελπίδα η Ιογενής Αυτογνωσία να αποτελέσει το επόμενο πανδημικό κύμα.

Για το τέλος, (που μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη) κρατώ αυτούς τους στίχους του Πανούση, 30 χρόνια πριν.

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα