Σηκώνει αυλαία αυτή την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου το «Απόλλων» το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας με την παραγωγή/παραλογή «Ο Γυρισμός του ξενιτεμένου» σε κείμενα, σκηνοθεσία και σκηνικά Ιωάννης & Κοψίνης.
Οι παραλογές, αποτελούν μια ιδιαίτερη κατηγορία δημοτικών τραγουδιών, αναπτύσσουν ένα μύθο που εξελίσσεται σταδιακά και έχει όλα τα γνωρίσματα και τα στοιχεία της αφηγηματικής ποιητικής γραφής. Αντλούν το περιεχόμενό τους από αρχαίους ελληνικούς μύθους, από νεότερες παραδόσεις ή ακόμη και από δραματικού χαρακτήρα κοινωνικά περιστατικά.
Ο Ιωάννης & Κοψίνης μας μιλάει για όλα όσα θα δούμε επί σκηνής
ΤΗΣ ΕΛΕΑΝΑΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΥ
eleana.magdalinou@gmail.com
Πως προέκυψε η σκηνοθεσία στον Γυρισμό του Ξενιτεμένου; Μία παραλογή που παραπέμπει στην επιστροφή του Οδυσσέα και βασίζεται στο ομηρικό έπος.
Στις Παραλογές, αυτή την ιδιαίτερη κατηγορία δημοτικών τραγουδιών, ο μύθος αναπτύσσεται και εξελίσσεται σταδιακά έχοντας όλα τα γνωρίσματα και τα στοιχεία της αφηγηματικής γραφής.
Η Παραλογή «Ο γυρισμός του ξενιτεμένου» αντλεί το περιεχόμενό του και εμπνέεται από την Ομηρική Οδύσσεια και πιο συγκεκριμένα από την επιστροφή του Οδυσσέα. Όταν λοιπόν κλήθηκα να σκηνοθετήσω την συγκεκριμένη παραλογή το θεώρησα αυτονόητο ότι τα κείμενα μου θα πρέπει να αναζητήσουν τις ρίζες τους στον Ομηρικό μύθο.
Η παραλογή «Ο Γυρισμός του Ξενιτεμένου» παραπέμπει στην επιστροφή του Οδυσσέα χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα και την ομηρική διαδικασία αναγνώρισης με σημάδια. Όταν λοιπόν κλήθηκα να σκηνοθετήσω μια θεατρική παράσταση που να “πατάει” πάνω στην συγκεκριμένη παραλογή το θεώρησα αυτονόητο ότι τα κείμενα μου θα πρέπει να αναζητήσουν τις ρίζες τους στον Ομηρικό μύθο.
Η εικόνα της αφοσιωμένης Πηνελόπης, που επικρατεί σήμερα, οφείλεται στην επιλογή των Ρωμαίων ελεγειακών ποιητών της εποχής του αυτοκράτορα Αυγούστου να σκιαγραφήσουν την ιδανική γι’ αυτούς εικόνα μιας άβουλης και υποταγμένης συζύγου.
Αφήνοντας λοιπόν στην άκρη το γυναικείο μοντέλο που ήθελε να αναδείξει η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, εστίασα στον ομηρικό “καταθλιπτικό” χαρακτήρα της Πηνελόπης. Μιας ηρωίδας που ο Όμηρος παρουσιάζει με τρεις υποστάσεις στο έργο του. Γιατί η σύζυγος του Οδυσσέα μπορεί να είναι αναγκασμένη να ζει τον βίαιο παραλογισμό μια ανδροκρατούμενης κοινωνίας, μπορεί να είναι υποχρεωμένη να προβάλει την εικόνα μιας συμβιβασμένης και πιστής συζύγου αλλά πάνω από όλα είναι μια γυναίκα που αντιδρά και διεκδικεί το δικαίωμά της στην ζωή και στην αξιοπρέπεια. Οι τρεις γυναίκες πάνω στην σκηνή αντιπροσωπεύουν τις τρεις υποστάσεις της Ομηρικής Πηνελόπης.
Από την άλλη μεριά το γεγονός της τεράστιας ομοιότητας ανάμεσα στον Οδυσσέα και την Πηνελόπη (ο αργαλειός της Πηνελόπης δεν ήταν άλλωστε ο δικός της Δούρειος Ίππος; Δεν ήταν το τέχνασμα που χρησιμοποίησε για να επιτύχει τον σκοπό της;) είναι αδύνατον να μην μας οδηγήσει στην σκέψη πως ολόκληρο το έπος είναι μια μεταφορά. Ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη αποτελούν ο ένας τον καθρέπτη του άλλου. Το ταξίδι και η αναμονή αποτελούν την διαδρομή στο ξαναντάμωμα με τον ίδιο τους τον εαυτό. Το έπος αποτελεί ουσιαστικά μια ωδή στον αγώνα του ανθρώπου να ξανασυναντήσει τον εαυτό του μέσα από την εμπειρία την γνώση και την σοφία.
Στην Οδύσσεια το δίπολο “νόστος-θάνατος” αποτελεί τον κεντρικό άξονα πάνω στον οποίο δομείται όλο το έπος. Η ξενιτιά όμως δεν είναι μόνο γεωγραφική. Το μεγαλύτερο όνειρο είναι το ταξίδι του νόστου στο χαμένο μας σώμα. Ο ήχος του αργαλειού πάνω στη σκηνή λειτουργεί σαν κάποιο πρωτόγονο κρουστό μας κρατά δεμένους με αυτή την απώλεια.
Πως συνδυάζεται η σκηνοθετική με την εικαστική σας ιδιότητα;
Aπό την εφηβεία μου μέχρι και σήμερα δεν με εγκατέλειψε ποτέ το τεράστιο ερώτημα που αφορά τον επαγγελματικό μου προσανατολισμό. Η παραφρρασμένη ερώτηση «Τι θα ήθελα να γίνω αν ποτέ μεγαλώσω», με στοίχειωνε και θα με στοιχειώνει για πάντα.
Πίσω από αυτή τη δήλωση που θα μπορούσε εύκολα να ακουστεί σαν μια προσπάθεια να αστειευτώ, κρύβεται μια μεγάλη αλήθεια η οποία έχει καθορίσει και όλες τις επιλογές μου σε επίπεδο εργασίας αλλά και καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Συναντήθηκα με την φράση του Ροϊδη «Εξειδίκευση είναι η διοχέτευση της άγνοιάς μας σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση» σε πολύ νεαρή ηλικία και η πρόταση αυτή θεωρώ ότι καθόρισε όλη την διαδρομή μου.
Η επιλογή μου να περνάω από τα εικαστικά στην μουσική και από την γραφή στο θέατρο μου προσφέρει μια τεράστια ελευθερία αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι με κρατάει μακριά από μια ναρκισσιστική αναζήτηση της τελειότητας. Μια τελειότητα η οποία δεν υπήρξε ποτέ το ζητούμενο για εμένα και αυτό γιατί είμαι πεπεισμένος ότι ονειρεύονται την κορυφή μόνο αυτοί που δεν ξέρουν να πετάνε.
Το ταξίδι είναι αυτό που έχει ενδιαφέρον τόσο στην πραγματικότητα όσο και στη τέχνη. Η δική σας χειμερινή διαδρομή;
Πριν δύο εβδομάδες κυκλοφορήσαμε ένα καινούριο κομμάτι με το συγκρότημά μου τους Deadbeat Εscapement το οποίο αποτελεί τον προάγγελο της νέας μας δισκογραφικής δουλειάς. Πιστεύω ότι για όσους γνωρίζουν τον ήχο μας φαίνεται ξεκάθαρα πως το κομμάτι αυτό σηματοδοτεί μια νέα εποχή για το γκρουπ που σε λίγο καιρό θα γιορτάσει 15 χρόνια μουσικής παρουσίας . Η πρόθεσή μας είναι αυτή τη φορά να δουλέψουμε συνθετικά πάνω σε ένα concept album. Στόχος μας να έχει ολοκληρωθεί μέσα στην άνοιξη για να παρουσιαστεί ζωντανά το επόμενο καλοκαίρι.
Τον Ιανουάριο θα συμμετάσχω σε μια έκθεση που φιλοξενείται στο Museo d’Arte Moderna της Bologna. Η έκθεση θέλει να ρίξει φως στους χώρους και στους καλλιτέχνες που πρωταγωνίστησαν στην καλλιτεχνική παραγωγή την περίοδο των ‘90ς και θα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να συναντήσω (εικαστικά τουλάχιστον) παλιούς γνωστούς και φίλους.
«Ο Γυρισμός ενός Ξενιτεμένου» θα παρουσιαστεί στο «Απόλλων» την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου στις 9.30 το βράδυ, το Σάββατο 16 Οκτωβρίου στις 19.00 και 21.30 και την Κυριακή 17 Οκτωβρίου στις 20.00. Η δ/νση παραγωγής ανήκει στην Τίνα Γιοβάνη και παίζουν οι: Αννη Ονουφρίου, Μαρίνα Παντελάκη και Λένα Νάτση. Διάρκεια παράστασης 60 λεπτά. Τα εισιτήρια διατίθενται ηλεκτρονικά: www.ticketservices.gr και ο χώρος θα λειτουργήσει ως μικτός για όλες τις παραστάσεις.
