Του Γ. ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗ
Συνέβη ακριβώς πριν από 21 χρόνια. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό όμως το πώς τελικά η ιστορία κάνει κύκλους, πως επαναλαμβάνεται αλλά και πως τελικά γράφεται από τους νικητές.
Την άνοιξη του 1995 ο ηγέτης των Σερβοβοσνίων μίλησε στον υπογράφοντα από το στρατηγείο του στο Πάλε καταγγέλλοντας τη διεθνή κοινότητα ότι έκλεινε τα μάτια μπροστά στη σφαγή του λαού του.
Ήταν μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις που έδωσε ο Κάραζιτς λίγο πριν εξαφανιστεί αφού λίγο καιρό αργότερα επικηρύχτηκε σαν εγκληματίας πολέμου και αναζητείτο για να δικαστεί ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της Χάγης.
Η σύλληψη του Ράντοβαν Κάραζιτς το 2008, άνοιξε και πάλι το διάλογο για τις ευθύνες των εμπόλεμων εθνοτήτων στον αιματηρό πόλεμο της Βοσνίας Ερζεγοβίνης που έληξε με τη συμφωνία του Ντέιτον.
Για όσους βρέθηκαν εκεί την επίμαχη περίοδο και κατέγραψαν στη μνήμη τους τις εικόνες της εποχής, ο Κάραζιτς ήταν επικεφαλής μιας ομάδας πολιτικών και στρατιωτικών που προσπάθησαν να υποστηρίξουν την εδραίωση ενός ανεξάρτητου Σερβοβοσνιακού κρατιδίου σε μέρος της περιοχής που καταλαμβάνει το σημερινό κράτος της Βοσνίας Ερζεγοβίνης. Είναι εμφανές στη συνέντευξη που έδωσε τότε ο ηγέτης των Σέρβων της Βοσνίας ότι δεν είχε καμία εμπιστοσύνη στη διεθνή κοινότητα .
Ούτε βέβαια σε αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «διεθνή νομιμότητα» .
Ο Ράντοβαν Κάραζιτς σε αυτή τη μνημειώδη συνέντευξη κατήγγειλε εγκλήματα κατά αμάχων στην ανατολική Σλαβονία όπου τα ποτάμια πλημμύρισαν από το αίμα των γυναικόπαιδων , που αφού σφαγιάστηκαν ανελέητα από το Βοσνιακό στρατό ρίχτηκαν στα νερά του τοπικού ποταμού.
Η συνέντευξη αυτή προβλήθηκε με την άδεια του δημοσιογράφου και του εικονολήπτη Κωνσταντίνου Λαμπρόπουλου στο CNN. Φυσικά δεν άλλαξε τίποτα.
Ο Ράντοβαν Κάραζιτς συνελήφθη για εγκλήματα πολέμου, δικάστηκε και πριν από πέντε χρόνια καταδικάστηκε σε κάθειρξη 40 ετών. Επρόκειτο για ισόβια κάθειρξη αν αναλογιζόταν κανείς την ηλικία του. Προτίμησε να «φύγει με το δικό του τρόπο. Ήπιε δηλητήριο και αυτοκτόνησε, υπογραμμίζοντας με τη στάση του ότι δεν αναγνώριζε τη δοτή εξουσία του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου.
Πολλοί στη Σερβία και ακόμα περισσότεροι στη Σερβική Βοσνία, πιστεύουν ότι δεν πρόκειται για έναν εγκληματία πολέμου αλλά για ένα εθνικό ηγέτη που προσπάθησε να προστατεύσει τους ομοεθνείς του στη διάρκεια ενός εμφύλιου πολέμου
Οι αντίπαλοι του στον εμφύλιο απολαμβάνουν ακόμα και σήμερα ασυλία όπως και αυτοί που τους εξώθησαν στον αιματηρότερο πόλεμο των Βαλκάνιων.
Ξέρουμε ποιοι είναι. Αυτοί που με τις παρεμβάσεις τους οδήγησαν στη δημιουργία του Ισλαμικού Κράτους. Αυτοί που θέλουν τώρα να το εξαφανίσουν με τους δικούς τους όρους. Δημιουργώντας νέες τερατογενέσεις, όπως στο Αφρίν, στη Λιβύη, στο Ναγκόρνο Καρμπάχ και αλλού!
