Είναι οι ήρωες της πρώτης γραμμής, οι μαχητές κατά του κορωνοϊού, αυτοί που όλους τους μήνες της πανδημίας έχουν υπερβεί τις δυνάμεις τους για να κρατήσουν όρθιο το υγειονομικό σύστημα της Πάτρας και της ευρύτερης περιοχής.
Ακούραστοι, δουλεύουν ώρες ατελείωτες, χωρίς ρεπό και αργίες, στο πλευρό των ασθενών που έχουν νοσήσει από κορωνοϊό, από αυτή την ασθένεια που μπήκε τόσο ξαφνικά και ταυτόχρονα βάναυσα στη ζωή μας.
Το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας, το νοσοκομείο αναφοράς κατά του κορωνοϊού έχει σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος αυτής της κατάστασης, έχοντας μπει στη μάχη από την αρχή της πανδημίας με τους γιατρούς και τους εργαζόμενους να έχουν αποκτήσει όλο αυτό το διάστημα την απαιτούμενη εμπειρία.
Ο «Νεολόγος» μίλησε με ορισμένους από τους ανθρώπους αυτούς, τους εργαζόμενους και τους νοσηλευτές που εργάζονται είτε σε κλινικές covid και ΜΕΘ, είτε σε τμήματα που σχετίζονται με τον κορωνοϊό.
«Είναι όλοι τους αξιοθαύμαστοι για αυτά που έχουν προσφέρει στο νοσοκομείο και στους ανθρώπους που έχουν νοσηλευτεί» τονίζει ο καθηγητής λοιμωξιολογίας και αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, υπεύθυνος όλων των μονάδων covid του νοσηλευτικού ιδρύματος, Μάρκος Μαραγκός.
«Το μεγαλύτερο βάρος αυτής της κατάστασης έχει πέσει στους ειδικευόμενους γιατρούς και στους νοσηλευτές που εργάζονται χωρίς διαλλείματα και περιθώρια ξεκούρασης.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στους γιατρούς και στους νοσηλευτές που βρίσκονται στις κλινικές και στις ΜΕΘ covid, αλλά και σε όλους τους υπολοίπους που εργάζονται στα άλλα τμήματα τα οποία έχουν σαφώς επηρεαστεί από τον κορωνοϊό αφού έχει μειωθεί το προσωπικό τους προκειμένου να ενισχυθούν οι κλινικές που δίνουν τη μάχη κατά του ιού.
Όλοι οι εργαζόμενοι του νοσηλευτικού ιδρύματος συμβάλουν με τον τρόπο τους σε αυτή τη μάχη, δουλεύοντας περισσότερες ώρες και κάτω από πιεστικές συνθήκες. Ειδικότερα, από τον Γενάρη και μετά η κατάσταση αυτή ήταν ακόμα πιο πιεστική με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τους υγειονομικούς.».
Ο λόγιος λοιπόν ανήκει σε αυτούς. Κοινός παρονομαστής όλων όσων μας είπαν; Η αμέριστη στήριξη της διοίκησης του νοσοκομείου, αλλά και της 6ης ΥΠΕ, σε ότι χρειάζονταν για τη μάχη τους σε υλικό εξοπλισμό και πάνω από όλα, η στήριξη που τους έδειξαν στον ηθικό και στον ψυχολογικό τομέα.
Παρασκευή Φιλτισένιου – Νοσηλεύτρια ΠΕ MSc – Εκπρόσωπος Εργαζομένων στο ΔΣ του ΠΓΝΠ- Προϊσταμένη Κλινικής Αποκατάστασης του ΠΓΝΠ
Με την ιδιότητά μου ως εκπρόσωπος των εργαζομένων στο ΔΣ του ΠΓΝΠ εκείνο που θυμάμαι και θέλω να τονίσω ιδιαίτερα είναι η υπερπροσπάθεια και ο ξεχωριστός ζήλος όλου του προσωπικού του νοσοκομείου μας (ιατρικού, νοσηλευτικού, βοηθητικού νοσηλευτικής, εργαστηρίων, διοικητικού, τεχνικού, καθαριότητας, φύλαξης, κ.α.) προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στο δύσκολο και επίπονο έργο της αποτελεσματικής αντιμετώπισης της πανδημίας. Οι νέες συνθήκες απαίτησαν ριζική αλλαγή σε όλους τους τομείς. Οι εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να βρίσκονται σε συνεχή επαγρύπνηση, να εργάζονται με εξαντλητικούς ρυθμούς (χωρίς άδειες, με δύσκολο πρόγραμμα εργασίας και να αντιμετωπίζουν καταστάσεις με τις οποίες δεν ήταν εξοικειωμένοι). Καταστάσεις που δημιουργούσαν ανασφάλεια, υπερκόπωση και στρες.
Αυτό που δεν μπορώ να το ξεχάσω είναι πως ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων δόθηκαν ολόψυχα στην αντιμετώπιση της πανδημίας ενώ όλοι γνωρίζαμε ότι αντιμετωπίζουν σοβαρά προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα.
Η πανδημία έφερε στην επιφάνεια σημαντικές ελλείψεις τόσο του νοσοκομείου μας όσο και γενικότερα του συστήματος υγείας. Οι κακοδαιμονίες του συστήματος είναι γνωστές και παλιές, αλλά δεν είναι της παρούσης για να το συζητήσουμε. Οι ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, σε υποδομές, σε εξοπλισμό, σε συνδυασμό με την αύξηση των αναγκών κατέστησε επιτακτική την ανάγκη για το νοσοκομείο μας να αλλάξει εντελώς τον τρόπο λειτουργίας του. Η παρούσα διοίκηση, σε αγαστή συνεργασία με το ΔΣ και τους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων, επιδόθηκε σε αγώνα δρόμου και με μεγάλη προσπάθεια καταφέρνουν να διατηρούν τις υπηρεσίες παροχής υγείας σε ικανοποιητικό επίπεδο παρά τα προβλήματα και τις αντιξοότητες.
Χονδρολέου Άννα – Νοσηλεύτρια Επιτήρησης Λοιμώξεων Π.Γ.Ν.Π. – Υγιεινολόγος, MSc – Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών για την Covid-19
Αυτό που θα κρατήσω ζωντανό για πάντα στη μνήμη μου, είναι η επαγγελματικότητα και η συνεργασία μεταξύ των επαγγελματιών υγείας αλλά και όλων των υπηρεσιών του νοσοκομείου μας απέναντι στον «κοινό εχθρό», όπως και η επί εικοσιτετραώρου βάσεως επικοινωνία με τους Λοιμωξιολόγους του νοσοκομείου μας αλλά και με τις Νοσηλεύτριες Επιτήρησης Λοιμώξεων έτερων νοσοκομείων της 6ης ΥΠΕ (Κορίνθου, Αιγίου, Τρίπολης, Ιωαννίνων, Άργους) για τη χάραξη κοινής πορείας αντιμετώπισης της νόσου. Συνεργασίες που οδήγησαν σε σχέσεις εμπιστοσύνης αλλά και σε νέες φιλίες.
Σε αυτή την πρωτόγνωρη για όλους μας περίοδο της πανδημίας υπήρξαν πολλές έντονες στιγμές και περιστατικά. Θα αναφερθώ όμως σε δύο περιπτώσεις. Η πρώτη ήταν αρχές Μαρτίου του 2020. Ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο με τον τότε πρόεδρο της Επιτροπής Νοσοκομειακών Λοιμώξεων, μου ανακοίνωσε την άφιξη του πρώτου κρούσματος στο νοσοκομείο μας. Ήταν η στιγμή που ο χρόνος πάγωσε. Ο «φονικός» ιός χτύπησε την πόρτα του δικού μας νοσοκομείου, γεγονός που μέχρι τότε στις μεταξύ μας συζητήσεις φάνταζε πολύ μακρινό.
Η δεύτερη ήταν όταν αντίκρισα το φόβο και το άγχος ζωγραφισμένα στα πρόσωπα του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού που κλήθηκε να νοσηλεύσει τα πρώτα κρούσματα. Θυμάμαι την αγωνία, κυρίως κατά το πρώτο κύμα της πανδημίας, για την προμήθεια Μέσων Ατομικής Προστασίας (μάσκες υψηλής αναπνευστικής προστασίας, ασπίδες προσώπου κ.α.).
Τις έκτακτες πολύωρες συνεδριάσεις με τα μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής τις απογευματινές ώρες και τα Σαββατοκύριακα προκειμένου να εκτιμήσουμε τα δεδομένα και να οργανώσουμε τα επόμενα βήματα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Με τον SARS-CoV-2 να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά.
Τα ατελείωτα ξενύχτια περιμένοντας τα αποτελέσματα μοριακών διαγνωστικών εξετάσεων ανίχνευσης του ιού SARS-CoV-2 από το Παστέρ και τα Μικροβιολογικά εργαστήρια του Νοσοκομείου και του Πανεπιστημίου Πατρών. Το καθημερινό άγχος για τον αριθμό εισαγωγών περιστατικών με λοίμωξη από το νέο κορωνοϊό και το δυσεπίλυτο γρίφο ανάπτυξης νέων μονάδων και κλινών covid.
Ιωάννα Κεσουδίδου – Προϊσταμένη ΤΕΠ/ ΤΕΠ COVID και Αίθουσας Αρνητικής Πίεσης ΠΓΝΠ
Η πανδημία από τον COVID-19 είναι μια πραγματικότητα με την οποία καλούμαστε πλέον να αναμετρηθούμε καθημερινά στη ζωή μας ως επαγγελματίες υγείας αλλά και ως άνθρωποι. Δεν υποτιμώ τον φόβο αλλά δεν δικαιούμαι να πτοηθώ. Είμαστε σε πόλεμο και πρέπει να κερδίσουμε στη συνέχεια θα έχουμε τον απαιτούμενο χρόνο για απολογισμό.
Μια από τις πιο απαιτητικές και δύσκολες εμπειρίες είναι η στιγμή που βρίσκεσαι απέναντι από έναν ασθενή με COVID-19 λοίμωξη που επιβαρύνεται και υποφέρει. Η ανθρώπινη επικοινωνία είναι η πιο δύσκολη και συγκινητική. Οι χειρισμοί πρέπει να γίνουν με ανθρωπιά και επαγγελματισμό, πάντα βάση πρωτοκόλλου, βάζοντας στην άκρη το συναίσθημα που σε κατακλύζει αλλά δεν επιτρέπεται να σε επηρεάσει. Οφείλεις να παραμείνεις ψύχραιμος και συγκροτημένος και να βρεις αργότερα τον τρόπο να επεξεργαστείς το συναισθηματικό σου φορτίο με ευεργετικό τρόπο τόσο για τους ασθενείς όσο και για τους συνεργάτες και την οικογένειά σου.
Είμαι μια εργαζόμενη μητέρα και γιαγιά, στο τέλος κάθε βάρδιας επιστρέφω στο οικογενειακό μου περιβάλλον και βιώνω την ίδια αγωνία για τους δικούς μου ανθρώπους όσο και για τους ασθενείς και τους συναδέλφους μου. Είναι πολύ σημαντικό για όλους μας το υποστηρικτικό δίκτυο που έχει αναπτυχθεί ανάμεσά μας, ζούμε όλοι τις ίδιες αγωνίες και προσπαθούμε να ενισχύουμε ο ένας τον άλλο για να μπορέσουμε όλοι μαζί ψυχικά και συναισθηματικά υγιείς να ανταπεξέλθουμε στην μεγάλη πρόκληση της πανδημίας.
Είναι βέβαιο πως η σκέψη μας βρίσκεται στους επαγγελματίες υγείας ανά την υφήλιο και ιδιαίτερα σε εκείνες τις χώρες που βίωσαν και συνεχίζουν να βιώνουν με τραγικό τρόπο στο χείριστο βαθμό την επέλαση του ιού.
Μια από τις πλέον έντονες εμπειρίες ήταν όταν κληθήκαμε να νοσηλεύσουμε έναν από τους άμεσα συνεργάτες μας. Η αγωνία και η θλίψη μας ήταν στο ζενίθ. Η ματιά του και η αγωνία του ήταν αυτά που μας συνέτριψαν, η σκέψη μας πάγωσε και μας πλημύρισε το συναίσθημα παράλληλα με το αίσθημα καθήκοντος ότι έπρεπε να κάνουμε το παν για την πλήρη ανάρρωσή του.
Σε αυτή μας την προσπάθεια είχαμε την αμέριστη στήριξη της διοίκησης και όλων των υπηρεσιών του νοσοκομείου.
Ειρήνη Μήλα – Νοσηλεύτρια ΜΕΘ Covid
Θα θυμάμαι το πόσο άλλαξε η ζωή όλων μας, τα μέτρα που πρέπει να τηρούμε για την ασφάλεια μας, τις αποστάσεις από το κοινωνικό περίγυρο και τους φίλους. Θα θυμάμαι την τεράστια προσπάθεια που κάνουμε οι εργαζόμενοι στον κλάδο υγείας για την αντιμετώπιση της πανδημίας κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, τον συνεχή αγώνα που δίνουμε για τους συνανθρώπους μας που νοσηλεύονται, τη χαρά και την ικανοποίηση που νιώθουμε όταν κάποιος βγαίνει θεραπευμένος και νικητής από τον ιό covid 19.
Δεν υπάρχει μόνο ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Είναι μια κατάσταση. Είναι η ανησυχία, ο φόβος, η θλίψη στο βλέμμα των ανθρώπων που νοσούν, η μοναξιά που βιώνουν, η αγωνία για το πότε και αν θα δουν ξανά τους αγαπημένους τους. Κάποιοι τα καταφέρνουν κάποιοι όχι.
Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι οι συνεχείς μετακινήσεις μου από τμήμα σε τμήμα τον τελευταίο χρόνο προκειμένου να καλύψω ανάγκες λόγω έλλειψης προσωπικού. Ως εργαζόμενη πια σε ΜΕΘ covid έχω έρθει αντιμέτωπη με απαιτητικές συνθήκες εργασίας λόγω του υψηλού κινδύνου έκθεσης στον covid 19, τη δυσκολία που φέρουν οι προστατευτικές στολές, το έργο που καλούμαι να φέρω εις πέρας , το φόβο να νοσήσω και να μεταφέρω την ίωση στην οικογένειά μου. Οι αντοχές δοκιμάζονται καθημερινά πέρα από τα όρια.
K.A.
(από την εφημερίδα “Νεολόγος”).
