Ο μετέπειτα πρωθυπουργός της χώρας αναλαμβάνει το νεοσύστατο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΦΑΝΗΣ ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το καλοκαίρι του 1912 η Ελλάδα προετοιμάζεται να μπει στον πόλεμο κατά της παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας με στόχο να απελευθερώσει τους Έλληνες που κατοικούσαν στα εδάφη της. Στο τιμόνι της χώρας εκείνη την περίοδο βρίσκεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος ο οποίος αφενός ετοιμάζει την πολεμική μηχανή της χώρας, αφετέρου έρχεται σε μυστικές συμφωνίες με τα υπόλοιπα κράτη της βαλκανικής με κοινό στόχο το διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Σε αυτό το τεταμένο σκηνικό, ο Ελευθέριος Βενιζέλος δημιουργεί το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και το αναθέτει τον Μάιο της ίδιας χρονιάς στον Πατρινό δικηγόρο Ανδρέα Μιχαλακόπουλο, ο οποίος ήδη έχει εκλεγεί βουλευτής Αχαϊοήλιδος στις εκλογές του 1910 και του 1912.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας, εισηγήθηκε πολλές μεταρρυθμίσεις, όπως το νομοθετικό πλαίσιο για τις Ανώνυμες Εταιρείες, το νόμο περί συνεταιρισμών, τη ρύθμιση ζητημάτων αγροτικής ασφάλειας και το νόμο 551/1914, ο οποίος θέσπισε την αντικειμενική ευθύνη των εργοδοτών για τα εργατικά ατυχήματα.
Ο Μιχαλακόπουλος αποτέλεσε ένα από τα επίλεκτα στελέχη του βενιζελικού κόμματος ενώ στις 7 Οκτωβρίου 1924 αναλαμβάνει τις τύχες της Ελλάδας, ως πρωθυπουργός, μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Θεμιστοκλή Σοφούλη. Έμεινε στην εξουσία επί οκτώ μήνες, έως τις 26 Ιουνίου 1925.
Εγκατέλειψε τη Σχολή Ευελπίδων
Ο «Νεολόγος» των Πατρών την επομένη της ορκωμοσίας του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου ως υπουργού Εθνικής Οικονομίας, την 1η Ιουνίου 1912, κυκλοφορεί με μεγάλη φωτογραφία του αχαιού πολιτικού στην πρώτη του σελίδα, κάτι σπάνιο για την εποχή, και λεζάντα «Ο χθες ορκισθείς νέος υπουργός της Εθνικής Οικονομίας Ανδρέας Σ. Μιχαλακόπουλος». Στο ίδιο θέμα ο συντάκτης της εφημερίδας δίνει στοιχεία για τη βιογραφία του νέου υπουργού. Όπως γράφει: «Ο νέος Υπουργός της Εθνικής Οικονομίας κ. Α. Μιχαλακόπουλος είνε υιός του εξ Αιγιαλείας καταγόμενου Σπήλιου Μιχαλακόπουλου. Τυχών αρίστης και επιμεμελημένης αγωγής διήλθε θριαμβευτικώς αριστεύων τον μαθητικόν βίον. […] Εισήλθε πρώτος εις την Σχολήν των Ευελπίδων, εις ήν κατά το διάστημα της διετούς φοιτήσεώς του προσξένησε τον θαυμασμόν των καθηγητών του. Αλλά το ευρύ και ακατάσχετον […] μείζονα πνεύμα του λίαν ενωρίς υπέστη ασφυξίαν εν τω στενώ στρατιωτικώ περιβάλλοντι και ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος, παραιτηθείς εκ της Σχολής, ηκολούθησε την σπουδήν του Δικαίου, εξήλθε δε και εκ της νέας ταύτης σταδιοδρομίας νικηφόρος, ως αριστούχος διδάκτωρ της Νομικής Σχολής». Δεν γνωρίζουμε εάν το αυστηρό στρατιωτικό περιβάλλον, όπως γράφει ο συντάκτης της εφημερίδας τον ώθησε να εγκαταλείψει τη Σχολή Ευελπίδων, καθώς υπάρχουν αναφορές ότι η απόφασή του αυτή ελήφθη λόγω του θανάτου του πατέρα του, Σπήλιου Μιχαλακόπουλου, διαπρεπούς δικηγόρου της Πάτρας. Όπως και να έχει μετά το πέρας και των μεταπτυχιακών σπουδών του στη Γερμανία και τη Γαλλία, ανέλαβε το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του. Διακρίθηκε και ο ίδιος στο βήμα των ποινικών και πολιτικών δικαστηρίων, ενώ άφησαν εποχή στην Πάτρα οι δικανικές του μάχες με τον συνάδελφό του Δημήτριο Γούναρη, που επίσης διατέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Η είσοδος στην πολιτική
Καταλύτης για την είσοδο του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου στην πολιτική αποτέλεσε το Κίνημα στο Γουδί το 1909, κατά το οποίο συντάχθηκε με τα νέα πολιτικά ρεύματα και έθεσε υποψηφιότητα για βουλευτής το 1910, όπου και εξελέγη. Ιδού πως περιγράφει ο συντάκτης του «Νεολόγου» των Πατρών της εποχής την εμπλοκή Μιχαλακόπουλου στην πολιτική: «Η εις την πολιτικήν είσοδος του νέου Υπουργού της Εθνικής Οικονομίας ενέπεσε προς την έκρηξιν της Επαναστάσεως του Αυγούστου (σ.σ. το Κίνημα στο Γουδή). Προϋπήρχε βεβαίως η ευγενής και δίκαια φιλοδοξία, αλλ’ η Επανάστασις είνε εκείνη, η οποία υπεβοήθησεν αποτελεσματικώς την φιλοδοξίαν ταύτην, διότι ήτο εμφανές εις πάντας, τι εζήτει τότε ο Ελληνικός Λαός. […] Η πρώτη μετά την Επανάστασιν εκλογή της 8ης Αυγούστου έφερε τον κ. Μιχαλακόπουλον πρώτον βουλευτήν διά καταπληκτικής πλειοψηφίας. Η τιμή αυτή υπήρξεν ενδεικτική και από της στιγμής εκείνης ήρξατο η εγκαινίασις του πολιτικού αυτού σταδίου υπό οιωνούς εξαιρετικούς, όπως απεδείχθη και κατά την μετέπειτα εκλογήν της 28ης Νοεμβρίου και κατά την πρόσφατον της 11ης Μαρτίου, ότε πάλιν εξελέγη πρώτος βουλευτής».
Η συμβολή του στην αναθεώρηση του Συντάγματος
Ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος που έκανε το Κίνημα στο Γουδί κάλεσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο από την Κρήτη, ο οποίος πρότεινε την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1864. Η πρόταση του έγινε δεκτή από τον Βασιλιά και από τα πολιτικά κόμματα. Η Β’ Διπλή Αναθεωρητική Βουλή αναδείχθηκε τον Νοέμβριο του 1910 και με γρήγορους ρυθμούς πραγματοποίησε το 1911 την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1864. Όπως γράφει ο «Νεολόγος» της εποχής στην αναθεώρηση του Συντάγματος συνέβαλε και ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος καθώς «υπεστήριξε την εξασφάλισιν των δικαιωμάτων των Συνεταιρισμών και ετέθη σχετική διάταξις εν τω Συντάγματι, καθ’ ην τας τυχόν αναφυομένας αμφισβητήσεις λύουσι τα δικαστήρια και ουχί η διοίκησις, ως μέχρι τούδε εγένετο». Επίσης «υπεστήριξε την εν τω Συντάγματι αναγραφήν του θεσμού της χρηματικής αποζημιώσεως δια προσβολάς δικαιωμάτων», «εισηγήθη την ιδέαν της αντιπροσωπείας εν τω Εθνικώ Συνεδρίω και του απανταχόσε διεσκορπισμένου Ελληνισμού και ετέθη τοιαύτη διάταξις εν τω Συντάγματι», ενώ συμμετείχε στην επιτροπή για το Συμβούλιο της Επικρατείας και με εισήγησή του έγινε η σύσταση ανώτερου κακοδικείου. Τέλος υπήρξε εισηγητής στην επιτροπή αναθεώρησης για τα εκπαιδευτικά θέματα και για το Πανεπιστήμιο.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
