του ΑΝΔΡΕΑ Κολλιόπουλου
Τι είναι το Imperial Society of Teachers of Dancing που σπουδάζεις; Το είδα στο προφίλ σου. Εξήγησε μας και τι πιστεύεις ότι θα σου προσφέρει;
Το Ιstd ιδρύθηκε το 1904 είναι μία διεθνής επιτροπή διδασκαλίας και εξέτασης χορού με έδρα το Λονδίνο. Το σύστημα του Istd δίνει τη δυνατότητα σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τη διδασκαλία στο χορό να αποκτήσουν επαγγελματικά πτυχία τα οποία συμπεριλαμβάνουν όλη τη γνώση που χρειάζεται ένας δάσκαλος χορού για να διδάξει από ένα παιδί βρεφικής ηλικίας μέχρι και ένα άτομο τρίτης ηλικίας, ακόμη και άτομα με ιδιαιτερότητες. Το μότο του istd είναι ότι ο χορός είναι για όλους.
Τι είναι για σένα ο χορός και η κίνηση και πώς μέσα από αυτόν μπορείς να εκφράζεσαι και να βγάζεις συναισθήματα;
Ο χορός είναι μία τέχνη που συνδυάζει πολλά πράγματα μαζί: μουσική, θεατρικότητα και κίνηση. Πολλοί λένε ότι ο χορός είναι τρόπος έκφρασης, εγώ θα σου πω ότι ο χορός είναι η ίδια η έκφραση, είναι τρόπος για να ξεφεύγεις από τα προβλήματά σου, από μία δύσκολη μέρα ακόμα και καταστάσεις που είναι δύσκολο να διαχειριστεί ένα άτομο και μιλάω εκ πείρας.
Ο χορός ήταν η σανίδα σωτηρίας μου σε ένα μαύρο κεφάλαιο της ζωής μου. Μέσα από το χορό μπορείς να ξεσπάσεις, να ερωτευτείς, να συγκινηθείς, τα συναισθήματα ποικίλουν και σε αυτό παίζει ρόλο η ψυχολογική κατάσταση του ατόμου, οι μουσικές επιλογές ακόμα και το αν θέλει να δηλώσει κάτι μέσα από την κίνηση του.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος χορού και γιατί; Πώς ταυτίζεται ένας χορευτής με ένα συγκεκριμένο είδος χορού;
Το αγαπημένο μου είδος χορού είναι το modern jazz το οποίο συναντάμε συχνά στα musical, έχει εκρηκτικότητα, έχει επιρροές από πολλά είδη ,έχει τεχνική και απαιτεί αρκετή εκφραστικότητα. Δεν θεωρώ ότι ένας καλλιτέχνης μπορεί να ταυτιστεί μόνο με ένα είδος χορού ένας καλλιτέχνης – χορευτής από τη στιγμή που αγαπάει το χορό σέβεται κάθε είδος και θέλει να γνωρίσει κάθε είδος γιατί το κάθε ένα έχει την ομορφιά και την ιδιαιτερότητα του.
Στη δική μου περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι θα ταυτιστώ ποτέ με ένα είδος, λατρεύω το χορό και πιο συγκεκριμένα την διδασκαλία του χορού.
Διδάσκεις χορό και σε μικρά παιδιά. Τι σημαίνει αυτό για σένα και τι συναισθήματα παίρνεις από αυτή την διαδικασία;
Η διδασκαλία ήταν κάτι το οποίο το ήθελα από πολύ μικρή πολύ πριν τελειώσω το σχολείο, η συναναστροφή με παιδιά σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε κάνει να βλέπεις τον κόσμο με άλλα μάτια. Προσωπικά είναι κάτι το οποίο δεν με κουράζει ποτέ.
Κάθε φορά που πηγαίνω για δουλειά ότι ψυχολογία και να έχω από τη στιγμή που θα μπω στην αίθουσα και θα αντικρίσω τα παιδιά μου και θα μου πουν το πώς πέρασαν τη μέρα τους ξεχνάω τα πάντα.
Οι μαθητές μου αποτελούν πάντα προτεραιότητα για αυτό δεν μπόρεσα ποτέ να είμαι απρόσιτη δασκάλα. Θέλω να ξέρω ότι φεύγοντας από την αίθουσα θα έχουν αποκομίσει έστω και κάτι μικρό από μένα , είτε αυτό είναι ως άνθρωποι, είτε ως μαθητές.
Ποια θεωρείς ότι είναι η σχέση των νέων γενιών που έρχονται από πίσω μας με τον χορό, σε σύγκριση με αυτή που είχε η δική σου γενιά;
Θεωρώ πως η νέα γενιά έχει πολλά περισσότερα να δώσει γιατί έχει περισσότερα ερεθίσματα είτε μέσω της τεχνολογίας είτε μέσω της νέας γενιάς δασκάλων. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, η μόδα προχωράει και στο κομμάτι του χορού, οπότε πρέπει εμείς να ενημερωνόμαστε συνέχεια, να εντάξουμε στη ζωή μας τη νοοτροπία που υπάρχει και έξω ότι ο χορός είναι για όλους, να κοιτάμε πρώτα τον άνθρωπο και μετά το μαθητή, γιατί σίγουρα ο ρόλος του δασκάλου έχει να κάνει και με αυτό.
Πρόσφατα είδα να κυκλοφορούν στο διαδίκτυο φωτογραφίες από μια εκδήλωση στο Παμμικριασιατικό. Από ότι έμαθα ήσουν η ψυχή της εκδήλωσης αυτής. Μίλησε μας για αυτή.
Αυτή η εκδήλωση είναι κάτι το οποίο ξεκίνησε πριν την καραντίνα και είναι η δεύτερη φορά που έγινε. Ξεκίνησα να διοργανώνω αυτήν την ετήσια χορευτική παράσταση με σκοπό οι μαθητές μου να έχουν κίνητρο για το τέλος της χρονιάς και να δουλεύουν με περισσότερη προσήλωση.
Στην ουσία μαζεύω όλους μου τους μαθητές είτε είναι από σχολεία είτε από σχολές χορού και παρουσιάζουν χορογραφίες διαφορετικών ειδών. Είναι κάτι το οποίο το περιμένουν οι μαθητές μου κάθε χρόνο και μέσα από αυτό έρχονται σε επαφή και με άλλα παιδιά.
Πώς θα φανταζόσουν τον εαυτό σου μετά από δέκα με δεκαπέντε χρόνια και τι σχέση θα ήθελες να έχει ο χορός σε αυτόν;
Τα σχέδιά μου είναι πολλά ωστόσο θα ήθελα σαν δασκάλα να έχω εξελιχθεί κι άλλο, να είναι ακόμα καλύτερο το επίπεδό της διδασκαλίας μου. Επειδή ασχολούμαι και με το τραγούδι σίγουρα θέλω στα επόμενα βήματά μου το musical να αποτελεί σημαντικό κομμάτι. Στη συνέχεια έχοντας αρκετή εμπειρία πάνω σε αυτό να μυήσω τους μαθητές και σε αυτό.
Ξεκίνησα φέτος φυσικά δειλά-δειλά από τις «Μούσες», μια χορευτική ομάδα που έχω δημιουργήσει με τις πιο παλιές μου μαθήτριες. Συνδυάσαμε λοιπόν τον σύγχρονο χορό με το τραγούδι πάνω σε ένα παραδοσιακό κομμάτι. Μέχρι τώρα την θεωρώ την πιο ωραία μου δημιουργία. Ελπίζω να θέσω τον πήχη ακόμα πιο ψηλά.
