ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΕΚΙΡΗ – τ. ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΥ
Μεγάλη έκπληξη προκάλεσε στην ελληνική και διεθνή κοινή γνώμη η αναγγελία από το ραδιοφωνικό σταθμό του Δημοκρατικού Στρατού του σχηματισμού της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης», της λεγόμενης «Κυβέρνησης του βουνού». Η εξαγγελία αυτή έγινε στις 24 Δεκεμβρίου 1947 και η σύνθεση της εν λόγω «Κυβέρνησης» ήταν η εξής: Πρωθυπουργός και Υπουργός Στρατιωτικών ο στρατηγός Μάρκος Βαφειάδης, Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εσωτερικών ο Γιάννης Ιωαννίδης, Υπουργός Εθνικής Οικονομίας ο Α. Στρίγγος, Υπουργός Δικαιοσύνης ο Μιλτιάδης Πορφυρογένης, Υπουργός Πρόνοιας ο Πέτρος Κόκκαλης, Υπουργός Οικονομικών ο Βασίλης Μπαρτζώτας, Υπουργός Γεωργίας ο Δημήτριος Βλαντάς και Υπουργός Εξωτερικών ο Πέτρος Ρούσσος.
Σκοπός του σχηματισμού της «Κυβέρνησης του βουνού» ήταν να δημιουργηθεί η εντύπωση και στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό ότι επρόκειτο περί σοβαρού κινήματος, που στόχο είχε την κατάληψη της εξουσίας και τη διακυβέρνηση της χώρας. Επίσης, ο σχηματισμός της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης» απέβλεπε στο να εγκατασταθεί σε μια ελληνική πόλη πλησίον των συνόρων με τους βόρειους γείτονες μας, ώστε μελλοντικά να αναγνωριζόταν η «Κυβέρνηση του βουνού» και από άλλα κομουνιστικά κράτη.
Η μάχη της Κόνιτσας
Στα σχέδια του ΚΚΕ ήταν η επίθεση και κατάληψη της Κόνιτσας, ώστε να εγκατασταθεί εκεί η «Κυβέρνηση του βουνού». Προς υλοποίηση του στόχου αυτού η ηγεσία των ανταρτών ετοίμασε και πραγματοποίησε μεγάλη επίθεση εναντίον της Κόνιτσας, η οποία την εποχή εκείνη είχε 5.000 κατοίκους. Η επίθεση αυτή έγινε ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1947, δηλαδή μία ημέρα μετά την ανακοίνωση του σχηματισμού της «Κυβέρνησης του βουνού».
Πρέπει να σημειωθεί ότι η ηγεσία των ανταρτών είχε δώσει τόσο μεγάλη σημασία στο γεγονός αυτό, ώστε τη μάχη την οργάνωσε και την κατηύθυνε ο ίδιος ο αρχηγός του Δημοκρατικού Στρατού, στρατηγός Μάρκος Βαφειάδης, ο οποίος είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του στο χωριό Καστανιάνη, σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από την Κόνιτσα.
Η μάχη της Κόνιτσας ήταν πολύ σκληρή και διήρκησε μέχρι τις 4 Ιανουαρίου 1948, δηλαδή δέκα περίπου ημέρες. Βέβαια, ο αγώνας του εθνικού στρατού συνεχίστηκε και τις επόμενες ημέρες, διότι η διαταγή της ηγεσίας του ήταν να συνεχιστεί η καταδίωξη μέχρι τα σύνορα. Έτσι, πυροβολισμοί έπεφταν στην περιοχή της Κόνιτσας μέχρι τις 7 Ιανουαρίου 1948. Οι απώλειες εκατέρωθεν ήταν πολύ μεγάλες. Ο επίσημος απολογισμός του ΓΕΣ ανεβάζει σε 250 τους νεκρούς εκ μέρους των ανταρτών και σε 104 εκ μέρους του κυβερνητικού στρατού.
Τελικά, η μάχη της Κόνιτσας αναπτέρωσε το ηθικό του εθνικού στρατού, ενώ αντίθετα απογοήτευσε την ηγεσία και τους στρατιώτες του λεγόμενου Δημοκρατικού Στρατού.
Επιπλέον, η μάχη της Κόνιτσας ανέτρεψε τα σχέδια της «Κυβέρνησης του βουνού» και έτσι έμεινε χωρίς έδρα και πρωτεύουσα.
Η ενημέρωση της κοινής γνώμης των ΗΠΑ
Μετά τη μάχη της Κόνιτσας είχε διαφανεί ότι σκοπός της ηγεσίας των ανταρτών ήταν η κατάργηση της Δημοκρατίας και η εγκαθίδρυση κομμουνιστικού καθεστώτος.
Το έτος 1948 ήταν το πιο κρίσιμο έτος για την αγώνα που έδινε ολόκληρος ο ελληνικός λαός κατά της επικράτησης του Δημοκρατικού Στρατού. Την περίοδο εκείνη οι συμμαχικές Κυβερνήσεις που κυβερνούσαν τον τόπο είχαν διαπιστώσει ότι η αμερικάνικη κοινή γνώμη δεν είχε αντιληφθεί τη σημασία του αγώνα που διεξήγαγε ο ελληνικός λαός κατά της επικράτησης των κομμουνιστικών ιδεών και την κατάλυση της Δημοκρατίας στο τόπο μας. Ήταν ανάγκη να ενημερωθεί η κοινή γνώμη της Αμερικής ώστε εύκολα η Αμερικάνικη Κυβέρνηση να συνεχίσει τη βοήθεια προς την Ελλάδα, η οποία ήταν τόσο αναγκαία για τη διεξαγωγή του αγώνα εναντίον των κομμουνιστών.
Πρέπει εδώ να σημειωθεί ότι εκείνη την περίοδο είχαν σταλεί πολλοί Έλληνες Αξιωματούχοι χωρίς όμως, να μπορέσουν να πείσουν την αμερικάνικη κοινή γνώμη για το δίκαιο αγώνα τον οποίο διεξήγαγε το ελληνικό έθνος για τη σωτηρία του.
Μεταξύ αυτών που είχαν επισκεφθεί εκείνη την περίοδο της ΗΠΑ ήταν και ο Αρχηγός του Λαϊκού Κόμματος Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, είτε υπό την ιδιότητα του Πρωθυπουργού, είτε υπό την ιδιότητα του Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως. Όμως οι πολλές επισκέψεις του κ. Τσαλδάρη δεν είχαν τα αναμενόμενα αποτελέσματα, διότι ο τότε Πρωθυπουργός ήταν άγνωστος στην αμερικάνικη κοινή γνώμη.
Η αποστολή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου
Προς κάλυψη αυτού του μεγάλου κενού της ενημέρωσης της αμερικάνικου λαού, η Ελληνική Κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη απεφάσισε να στείλει στις ΗΠΑ τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο ο οποίος ήταν γνωστός και από την πολιτική του δράση, αλλά και από το πνευματικό του έργο. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Π. Κανελλόπουλος εκείνη την περίοδο δεν μετείχε της Κυβερνήσεως Σοφούλη, ενώ μετείχαν όλα σχεδόν τα κόμματα της Ελληνικής Βουλής.
Έτσι ο Κανελλόπουλος μετέβει στις Ηνωμένες Πολιτείες ως προσκεκλημένος του περιοδικού TIME, το οποίο τότε είχε αρχίσει έναν μεγάλο αντικομμουνστικό αγώνα.
Είναι ανάγκη εδώ να σημειωθεί ότι το TIME είχε οργανώσει πολύ καλά όλες τις ομιλίες, τις επαφές με προσωπικότητες και πολλές συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης. Πρέπει επίσης να πούμε ότι ο Π. Κανελλόπουλος εκτός από την Ουάσιγκτον και την Νέα Υόρκη επισκέφθηκε και άλλες πολλές πόλεις των ΗΠΑ, όπως το Σικάγο, το Ντιτρόϊτ, την Βοστώνη, το Λος Άντζελες κ.α. Έτυχε παντού θερμότατης υποδοχής και ο στόχος της αποστολής του πέτυχε σε μεγάλο ποσοστό. Κατόρθωσε δε να πείσει όχι μόνο τους επιστήμονες των ΗΠΑ αλλά και ολόκληρη την κοινή γνώμη για τον δίκαιο αγώνα που έδινε ο ελληνικός λαός. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βοηθήσει σημαντικά η Αμερική την Ελληνική Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει τον μεγάλο κίνδυνο που απειλούσε εκείνη την περίοδο την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό.
Πρέπει, τέλος, να λεχθεί ότι τόσο η Κυβέρνηση της Ελλάδας όσο και ολόκληρος ο ελληνικός λαός ανεγνώρισαν ότι η αποστολή του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στις ΗΠΑ στέφθηκε από επιτυχία, με αποτέλεσμα η κοινή γνώμη των ΗΠΑ και η Αμερικάνικη Κυβέρνηση να σταθούν στο πλευρό μας και να βοηθήσουν σημαντικά τη χώρα μας για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο που απειλούσε την Δημοκρατία και την ύπαρξή μας σαν κράτους και σαν λαού.
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νεολόγος
