ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ Π.ΚΟΛΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
antrekoll@hotmail.com
Η Κωνσταντίνα Ντιναπόγια είναι μια από τις ανερχόμενες και σημαντικότερες χορεύτριες που έχουμε στην Πάτρα. Ταλαντούχα, όσο και ολοκληρωμένη πλέον ως επαγγελματίας χορεύτρια, με γνώσεις και με πάθος για αυτό που κάνει, τον χορό, την χορογραφία, την κίνηση, το θέατρο.
Είναι ένα κορίτσι που δεν σταματά να προπονείται, να μελετά, να συμμετέχει σε σεμινάρια και σε συνεδρίες, να διοργανώνει και η ίδια δικά της καλλιτεχνικά project και γενικότερα δεν σταματά να βελτιώνεται και να εξελίσσεται συνεχώς. Φέτος, είχε την ευκαιρία να την γνωρίσει ακόμα καλύτερα το πατρινό κοινό, αφού συμμετέχει στην παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας “Μότσαρτ”.
Πώς είναι να παίζεις σε μία παράσταση που απευθύνεται στα παιδιά;
Μια παράσταση για παιδιά πέρα απ’ το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, τα χρώματα, το παραμύθι, τη μαγεία και την αισθητική ικανοποίηση που νιώθει το παιδί μπαίνοντας στον κόσμο της, έχει και διδακτικό ρόλο. Επίσης, ενέχει και τεράστια ευθύνη καθώς στη παιδική ηλικία κάθε ερέθισμα αποτυπώνεται στη μνήμη και μπορεί να αναδείξει και την κλίση του παιδιού, αν πρόκειται για κάτι που μιλά στη ψυχή του. Στη συγκεκριμένη παράσταση μυείται στο μπαλέτο, αποκτά γνώσεις γύρω από τη πολυτάραχη ζωή του Μότσαρτ αλλά και τον μουσικό πλούτο και την έμπνευση που άφησε εκείνος ως κληρονομιά στις επόμενες γενιές.
Ποια είναι η ανταπόκριση των παιδιών και των σχολείων που έχουν έρθει να σας δουν;
Μακάρι και οι προηγούμενες γενιές να είχαν αντίστοιχα ερεθίσματα ήδη από τη νηπιακή ηλικία. Κάτι τέτοιο είναι ευτύχημα για τις νέες γενιές. Αναμφισβήτητα εισπράττουμε αγάπη και αποδοχή όταν πολλοί θεατές έρχονται και δεύτερη και τρίτη φορά να μας παρακολουθήσουν και να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους.
Πώς αισθάνεσαι που συμμετέχεις σε αυτή την παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας και που παίζεις στην πόλη που έχεις μεγαλώσει;
Νιώθω ευγνωμοσύνη για τη νεοσύστατη ομάδα χορού που δημιουργήθηκε χάρη στον καλλιτεχνικό μας διευθυντή Λουκά Θάνο.
Το να εργάζεσαι σταθερά ως επαγγελματίας χορεύτρια σε κάποια ομάδα της αρεσκείας σου είναι το όνειρο πολλών χορευτών. Απαιτεί μεγάλη αφοσίωση, επιμονή και υπομονή γι’ αυτό και συνήθως απαιτεί μεγάλο μόχθο το «κυνήγι» αυτό.
Ήθελα πάντα να συνεργαστώ με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ απλά δεν ήξερα με ποια ιδιότητα, δεδομένου ότι είχα αρκετές επιλογές χάρη στις σπουδές μου στη θεατρολογία, την χορογραφία και την performance. Υπερίσχυσε ο χορός.
Το να παίζω στην πόλη που μεγάλωσα, σπούδασα και εργάστηκα σίγουρα μου δίνει απερίγραπτη χαρά αφενός γιατί μέσω αυτής της πρωτοβουλίας της δημιουργίας ομάδας χορού στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, βλέπω μια σταδιακή πολιτιστική ανάπτυξη που με κάνει να οραματίζομαι ένα μέλλον σε αυτή και αφετέρου που οι δικοί μου άνθρωποι είναι κοντά μου, με στηρίζουν και μοιράζομαι ποιοτικό χρόνο μαζί τους.
Πες μας λίγο για τις μούσες που περιστοιχίζουν τον Μότσαρτ και για τον δικό σου ρόλο;
Οι Μούσες αποτελούν την έμπνευση του Μότσαρτ. Η έμπνευση είναι απαραίτητο συστατικό της δημιουργικής διαδικασίας και σαφώς επηρεάζει το τελικό αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο από τη σύνθεση παρτιτούρων στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ο μεγάλος μουσουργός παίζει, συντονίζει και αλληλεπιδρά με τις Μούσες του καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου. Πέραν της αλληλεπίδρασης που έχουν με τον πρωταγωνιστή μας, οι Μούσες περιτριγυρίζουν τον Βασιλιά προσπαθώντας να τον διεκδικήσουν. Στη σκέψη πως κάποια από αυτές μπορεί να επιλεγεί από τον Βασιλιά και να βρεθεί στο πλευρό του ούσα βασίλισσα, προσπαθούν μέσω του χορού τους να τον «μαγέψουν».
Η Μούσα Πολύμνια, που είναι και ο δικός μου ρόλος, κατά την Ελληνική μυθολογία, ήταν η Μούσα των ιερών ύμνων, της ευγλωττίας καθώς και των ασμάτων που ψάλλονται προς τιμή των θεών και των ηρώων. Ήταν κόρη του Δία και της Μνημοσύνης και το όνομά της φέρει δύο διαφορετικές ετυμολογίες.
Χορός, θέατρο και μουσική. Τα έχει όλα αυτά η παράσταση. Είναι ένας ιδανικός συνδυασμός για σένα;
Προσωπικά θεωρώ ότι ο χορός σε συνδυασμό με τη μουσική και την υποκριτική είναι ένας ιδανικός συνδυασμός. Όταν και τα τρία αυτά στοιχεία συνυπάρχουν σε μια σκηνή νιώθω μια ασύλληπτη ικανοποίηση αφενός για το δημιούργημα και αφετέρου γιατί αποτελώ μέρος ενός συνόλου που με αντιπροσωπεύει. Σε αυτό το σημείο είναι αξιοπρόσεκτο ότι και το κοινό μας από οποιαδήποτε ηλικιακή ομάδα και αν προέρχεται καθημερινά τονίζει το θαυμασμό του όχι μόνο για τον χορό της παράστασης αλλά και για τη μεγαλοπρέπεια της μουσικής και την εκφραστικότητα των σωμάτων.
Τι ετοιμάζεις αυτό τον καιρό πέρα από την συμμετοχή σου στον Μότσαρτ;
Πριν λίγες ημέρες παρουσιάστηκε το Video Dance μου με τίτλο «Remember, Body…” στο 13ο Athens Video Dance Projec. Ένα cine-dance εμπνευσμένο από το ποίημα «Θυμήσου, σώμα…» του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη και στην – πειραματική θα έλεγα- μουσική του αγαπημένου συγκροτήματος Lost Bodies.
Έπειτα για τα μέσα του καλοκαιριού προγραμματίζω να χορογραφήσω αλλά και να χορέψω σε μια site specific performance όπου το κοινό θα έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει «περιπλανώμενο» μπροστά από συγκεκριμένες τοποθεσίες της πόλης μας, οι οποίες φέρουν την ιστορία και τον συμβολισμό τους.
Είναι ένα φρέσκο project στο οποίο σταδιακά μπορούν να ενσωματωθούν συνάδελφοι από διάφορους κλάδους της τέχνης- πέραν του χορού- οι οποίοι θα δώσουν τη δική τους πινελιά σε αυτό το όραμα. Είμαι αισιόδοξη γιατί παρατηρώ το νέο καλλιτεχνικό δυναμικό με όρεξη για δημιουργία και καλλιτεχνικό διάλογο.
