Το θρανίο μου ήταν σχεδόν κολλημένο με την έδρα των καθηγητών πρώτο αριστερά στο παράθυρο και η καρέκλα μου στην άκρη προς το τζάμι. Έβλεπα ποιος έμπαινε ή έβγαινε στο σχολείο και καμιά φορά χάζευα τις γειτόνισσες που έκαναν δουλειές στα πίσω μπαλκόνια τους, τα οπoία έβλεπαν στο προαύλιο του 1ου Γυμνασίου – Λυκείου στην οδό Νόρμαν. Πολλές φορές η συνήθεια μου αυτή και η περιέργεια μου με έφερνε αντιμέτωπο με τους καθηγητές, οι οποίοι μου έλεγαν να μην χαζεύω ή με ‘’απειλούσαν’’ ότι θα με βγάλουν απ’ την τάξη για να ‘’πάω έξω να βλέπω καλύτερα’’! Είχα πολλές φορές επιστρατεύσει το χιούμορ μου για να σωθώ λέγοντας:’’ Πρόεδρος είμαι κύριε, έχω το νου μου σε όλο το σχολείο’’! Δεν έπιανε πάντα, παρότι δημιουργούσε θυμηδία στην ατμόσφαιρα και βοήθαγε να λυθεί το θέμα του αν προσέχω ή όχι στο μάθημα. Έτσι λοιπόν ανάμεσα σ’ αυτούς που έμπαιναν και έβγαιναν στο προαύλιο του σχολείου έπιανε το μάτι μου και τον ινστρούχτορα! Όταν έσκαγε μύτη ο τύπος με το παπί στα κάγκελα, χαζεύοντας μέσα στο σχολείο και συνομιλώντας με κάποιους μαθητές μας , ξέραμε ότι πάμε μάλλον για κατάληψη ή αποχή… Παραμονές του Δεκέμβρη ή κάπου κατά το Πάσχα, ο εξωσχολικός παράγοντας ‘’ τσίγκλαγε’’ το μαθητικό κίνημα με κάθε μικρή ή μεγάλη αφορμή.
Έχουν περάσει σαράντα χρόνια από τότε. Είναι παντελώς εξακριβωμένο ότι γίνεται ακριβώς το ίδιο και σήμερα το 2023! Οι αφορμές δυστυχώς έχουν πολλαπλασιαστεί γιατί αλλάζει η ζωή, οι απαιτήσεις και τα σημεία των καιρών. Τα αντανακλαστικά της νεολαίας που στην εφηβεία αμφισβητεί τα πάντα και τους πάντες, είναι διαρκώς στο ενδιαφέρον των πολιτικών δυνάμεων που επιζητούν να περάσει η πολιτική τους σε ηλικίες που ενθουσιάζονται με συνθήματα και αντιδρούν με ένα εκρηκτικό μείγμα αδρεναλίνης και συναισθηματισμού. Πολύ δε περισσότερο όταν συμβαίνουν γεγονότα τραγικά όπως το δυστύχημα των Τεμπών, όπου ξεχειλίζει οργή και ο πόνος, το μικρόβιο της πολιτικής επιχειρεί να διαπεράσει την κοινωνική αντίδραση και να ωφεληθεί έμμεσα από τη μαζικότητα των διαφόρων εκδηλώσεων… Με το σωστό και υπαρκτό κατά τα άλλα πρόσχημα της απόδοσης ευθυνών και της δικαιοσύνης.
Συνήθως επικρατεί λογική και ψυχραιμία, γιατί έχει αποδειχθεί ότι η απώλεια αυτών των δύο, οδηγεί δυστυχώς στην Ελλάδα σε ακραίες καταστάσεις που και απ’ το παραμικρό ακόμα , συνταράσσουν τη χώρα και τη δημόσια ζωή. Σε ότι αφορά τη διαχείριση αυτής της ιδιότυπης σχέσης που έχουν οι εξελίξεις της καθημερινότητας με την πολιτική , τη νέα γενιά, το σχολείο και την κοινωνία, παίζουν καθοριστικό ρόλο αρκετοί παράγοντες. Η παιδεία, η οικογένεια, οι συνθήκες και ο τρόπος εφαρμογής των νόμων. Ασφαλώς και η κάθε μορφής σκοπιμότητα που θολώνει συνήθως την αλήθεια και ενίοτε και το μυαλό. Δεν είναι ούτε ευχάριστο , ούτε συνηθισμένο, ούτε καν κατανοητό να ακούς ότι δημιουργείται μια συνθήκη τέτοια, που εκπαιδευτικός μηνύει μαθητή. Ύστερα η αστυνομία τον προσάγει σε ένα τμήμα, η πολιτική ανταλλάσει δελτία τύπου με την αστυνομία, τον υπερασπίζεται και τον οικειοποιείται μέχρι του να απευθύνει χαιρετισμό σε διαδήλωση και η πλειοψηφία της κοινωνίας αγνοεί τι ακριβώς έγινε με λεπτομέρεια ώστε να μην ξαναγίνει ,βγάζοντας ασφαλή συμπεράσματα. Αυτή η ταχύτητα που ακολουθούν όλοι οι πρωταγωνιστές ενός σύγχρονου αμοραλισμού, είναι ριψοκίνδυνη γιατί μπορεί να μην έχει συγκεκριμένο συνολικό υπόβαθρο και ευτυχώς κρατάει συνήθως λίγο, από την άλλη αποτελεί ξέσπασμα απροσδιορίστων συμπλεγμάτων , τα οποία ανατροφοδοτούν μια φθαρμένη στασιμότητα.
Η χώρα προσπαθεί να αντικρύσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα με αντανακλαστικά της προηγούμενης τριακονταετίας και η κοινωνία προσπαθεί να εκφράσει την πρόοδο της σε σκέψη και αντίδραση με υλικά εμφανώς χρησιμοποιημένα. Λες και το μυαλό μας και η ψυχή μας έχουν μπει σε μια κονσέρβα που αλλάζει αμπαλάρισμα και λογότυπο άλλα δεν λήγει ποτέ. Η οποιαδήποτε ανησυχία δεν είναι πλέον στο ποιοι και γιατί μας θέλουν έτσι, αλλά στο πόσοι τελικά γουστάρουμε να ζούμε έτσι σε αυτή τη χώρα…
ΜΟΤΟ
Η χώρα προσπαθεί να αντικρύσει τις προκλήσεις του 21ου αιώνα με αντανακλαστικά της προηγούμενης τριακονταετίας και η κοινωνία προσπαθεί να εκφράσει την πρόοδο της σε σκέψη και αντίδραση με υλικά εμφανώς χρησιμοποιημένα.
