ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΟΓΚΟΛΗΣ
«Την επάνοδό της στα κοινά» διεκδικεί η Γεωργία Ντάτσικα με την υποψηφιότητά της στις Περιφερειακές εκλογές, θέλοντας παράλληλα, όπως λέει στο «Νεολόγο», «να συνεισφέρει στο σημαντικό έργο του Νεκτάριου Φαρμάκη».
Σημειώνει ότι «είναι η Γεωργία των πολιτών, αγωνίστρια της ζωής, που τίποτα δεν της χαρίστηκε», ενώ παράλληλα, αναφέρεται στους στόχους της για την Αχαΐα, αλλά και στον ρόλο της γυναίκας στη σύγχρονη εποχή και στην πολιτική.
Η κ. Ντάτσικα γεννήθηκε στο Ίσωμα Αχαΐας. Είναι μητέρα τριών παιδιών και εν ενεργεία αστυνομικός (ανθυπαστυνόμος) με 30 χρόνια υπηρεσίας. Συνδικαλιστικά, ήταν η πρώτη γυναίκα που εξελέγη στην Τοπική και στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων. Επίσης, παλιότερα, εξελέγη πρώτη Νομαρχιακή Σύμβουλος Αχαΐας με την παράταξη του Βασίλη Μπεκίρη, με 10.000 ψήφους. Ακολούθως, το 2009 ήταν υποψήφια με τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, με τον οποίο κατετάγη 1η επιλαχούσα βουλευτής Αχαΐας. Τέλος, το 2010 εξελέγη περιφερειακή σύμβουλος Δυτικής Ελλάδος, ως επικεφαλής της παράταξης: «Ελπίδα για την Δυτική Ελλάδα».
Τι σηματοδοτεί η κάθοδός σας, ως υποψήφια Περιφερειακή Σύμβουλος, στην Ενότητα της Αχαΐας, με το ψηφοδέλτιο του Νεκτάριου Φαρμάκη;
Η κάθοδος μου στις περιφερειακές εκλογές με την παράταξη του περιφερειάρχη Νεκτάριου Φαρμάκη σηματοδοτεί αφενός την απόφαση μου να επανέλθω στα κοινά, αφετέρου να συνεισφέρω με τις όποιες δυνάμεις μου στο σημαντικό έργο που επιτελεί η περιφερειακή αρχή. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Βαδίζοντας στην πορεία της ζωής μου, αισθάνομαι ώριμη περισσότερο από ποτέ, ώστε να στηρίξω την περιφερειακή αρχή και προσωπικά τον Νεκτάριο Φαρμάκη, ο οποίος, ήδη, είναι ένας απόλυτα επιτυχημένος περιφερειάρχης.
Παράλληλα, σε ό, τι με αφορά, η μεγαλύτερη ηθική επιβράβευση είναι η εκτίμηση των συμπολιτών μου στο πρόσωπο μου και το γεγονός ότι με αποκαλούν με το μικρό μου όνομα.
Είμαι η Γεωργία, η δική τους Γεωργία, στην οποία μπορούν να απευθυνθούν ανά πάσα στιγμή και να της ζητήσουν τη βοήθεια της και όχι στο πλαίσιο μιας τυπικής σχέσης μεταξύ πολιτικού και ψηφοφόρου, καθώς τα τελευταία χρόνια δεν ήμουν παρούσα, εκλεγμένη, στον πολιτικό στίβο. Αλλά ακριβώς επειδή ξέρουν ότι είμαι μια από αυτές/αυτούς, αγωνίστρια της ζωής, στην οποία τίποτα δεν χαρίστηκε.
Επομένως, έτσι θα πορευθώ και ως περιφερειακή σύμβουλος, εάν κι εφόσον οι συμπολίτες μου με τιμήσουν, πάλι, με την ψήφο τους.
Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι στόχοι σας για το νομό;
Οι σημαντικότεροι στόχοι μου για το νομό δεν διαφέρουν από αυτούς που έχει θέσει η περιφερειακή αρχή. Σε πρώτη προτεραιότητα μπαίνουν η ολοκλήρωση των έργων του νέου οδικού άξονα Πατρών- Πύργου και της νέας σιδηροδρομικής γραμμής. Σημαντικό είναι, επίσης, το έργο της ανάπλασης της πρώην χαρτοποιίας Λαδόπουλου, στην Πάτρα, που αποτελεί τη μεγαλύτερη παρέμβαση ανάπλασης στη χώρα μετά από το Ελληνικό, με προϋπολογισμό 65 εκατ. ευρώ και εκτελείται μέσω Σύμπραξης του Δημοσίου και του Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και του Ταμείου Ανάκαμψης.
Εκτός, όμως, από τα μεγάλα έργα υποδομής, ζητούμενο για μένα είναι η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των συμπολιτών μου, καθώς και η ουσιαστική στήριξη των αδύναμων, που υφίσταται ήδη από την Περιφέρεια με το επισιτιστικό πρόγραμμα ΤΕΒΑ σε θέματα διατροφής και όχι μόνο.
Επίσης, η προαναφερόμενη βελτίωση περνά τόσο από την αναβάθμιση του οδικού δικτύου, τις επιδιορθώσεις στο οποίο επιβλέπει προσωπικά ο Νεκτάριος Φαρμάκης, όσο και από συγκεκριμένες παρεμβάσεις της Περιφέρειας σε επί μέρους θέματα της καθημερινότητας.
Οι πολλαπλοί ρόλοι της γυναίκας αφήνουν περιθώρια για αποτελεσματική ενασχόληση με την πολιτική; Ποιος θα πρέπει να είναι ο ρόλος της σύγχρονης γυναίκας στο πεδίο αυτό;
Παρούσα! Αυτή πρέπει να είναι κατά τη γνώμη μου η θέση της γυναίκας στην πολιτική, ιδίως στα κέντρα λήψης αποφάσεων. Κι αυτό γιατί πιστεύω ότι η συμμετοχή της γυναίκας σε θέσεις πολιτικής ευθύνης είναι καθοριστική και απαραίτητη για την ενίσχυση της Δημοκρατίας.
Αλλά παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, οι ποσοστώσεις ως προς τη συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια των εθνικών και των αυτοδιοικητικών εκλογών συνεχίζουν, δυστυχώς, να είναι απαραίτητες.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, οι ενισχυτικές για την ενασχόληση των γυναικών με τα κοινά πολιτικές, θα πρέπει να στοχεύουν στη βελτίωση της υπάρχουσας νομοθεσίας, όπως και στην εφαρμογή τους, σε θέσεις ευθύνης.
Ωστόσο, απαιτείται, κυρίως, η αλλαγή των αντιλήψεων που επικρατούν, καθώς ακόμα και στις πλέον ανεπτυγμένες χώρες η συμμετοχή των γυναικών στη διακυβέρνηση και στις υψηλές διοικητικές θέσεις εξακολουθεί να είναι αισθητά υποβαθμισμένη.
