Η αγαπημένη ηθοποιός που κατάγεται από τα Καμίνια Αχαΐας μιλά στον «Κόσμο» με αφορμή την παράσταση.
ΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΠΑΛΑΦΟΥΤΗ
Η Φωτεινή Ντεμίρη γεννήθηκε για να είναι ηθοποιός κι αυτό ήταν που πάντα ονειρευόταν! Τι κι αν σπούδασε αρχικά Νομική στη συνέχεια ακολούθησε την καρδιά και το ταλέντο της και πέτυχε!Με καταγωγή από τους Λουσούς Καλαβρύτων και τα Καμίνια, διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με την πόλη. Έχοντας βέβαια διαγράψει σημαντική πορεία στο θεατρικό σανίδι, το ευρύ κοινό την αγάπησε μέσα από το ρόλο της ως «Κανέλλα» στο «Καφέ της Χαράς», ενώ έχει πρωταγωνιστήσει στη συνέχεια και σε άλλες γνωστές τηλεοπτικές σειρές όπως ο «Αστέρας Ραχούλας», η «Παρθένα ζωή», το «Άσε μας ρε μαμά» και το «Ποτάμι». Την Κυριακή 23 Απριλίου στις 20.00 θα την απολαύσουμε, με πολλούς αγαπημένους ηθοποιούς στο θέατρο «Πάνθεον» στην Πάτρα, στην πολυβραβευμένη και υποψήφια για Lawrence Olivier μαύρη κωμωδία «Άκρως συμπαντικό»,σε μια διασκευή της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.
Μιλήστε μας για την παράσταση και το δικό σας ρόλο…
Είναι μια αγγλική μαύρη κωμωδία, που σημαίνει ότι αν γελάσεις θα γελάσεις πικρά. Σου επιφυλάσσει εκπλήξεις και ο πυρήνας είναι οι ανθρώπινες σχέσεις και πως εξελίσσονται όταν υπάρχει αλήθεια. Πόσο η σύνδεση των ανθρώπων μεταξύ τους, τους κάνει ευτυχισμένους, χρησιμοποιώντας την κοινωνία των μελισσών, μια αλληλέγγυα κοινωνία προς την επίτευξη της ζωής. Κάπως έτσι αναλύονται οι ανθρώπινες σχέσεις και πως μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος. Ο δικός μου ο ρόλος είναι η Mercy , που σημαίνει ελεήμων! Είναι ένας άνθρωπος που με συγκινεί βαθύτατα, ευαίσθητος, με ενσυναίσθηση, αγάπη για τους γύρω του, άνθρωπος της προσφοράς κι ένας άνθρωπος που προσεύχεται για να είναι όλοι ευτυχισμένοι. Ένας χαρακτήρας γεμάτος αγάπη! Τη λατρεύω και με συγκινεί βαθύτατα. Κάποια από τα «πιστεύω» της είναι και δικά μου. Δεν ξέρω αν σαν άνθρωπος είμαι έτσι, αλλά θα το ήθελα σε πολλά σημεία! Τον χαρακτήρας αυτόν τον σέβομαι και τον αγαπώ.
Στην εποχή που ζούμε πως θα βαθμολογούσατε τις διαπροσωπικές σχέσεις;
Κάτω από 5!Σίγουρα κάπου στο 2 ή το 3. Δεν υπάρχει αρμονία, με την έννοια ότι δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε, δεν δημιουργούνται σχέσεις, υπάρχει μια δυσαρμονία και πορευόμαστε πάρα πολύ δύσκολα.
Τι σας έκανε να «ενδώσετε» στο «Άκρως συμπαντικό»;
Το μήνυμα που θέλει να δώσει το έργο. Είχα φοβηθεί λόγω της πανδημίας και δεν ήξερα πως θα διαμορφωθεί το σκηνικό τον χειμώνα και το θέατρο δεν ήταν τόσο στον ορίζοντά μου. Όταν μου μίλησε η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη για το έργο και το διάβασα, συγκινήθηκα βαθύτατα με το ρόλο που μου πρότεινε και το μήνυμα του έργου έτσι όπως το διασκεύασε και το παρουσίασε. «Φώτισε» το μήνυμα που θέλει να βγει από το έργο και αυτό ήταν το πιο ελκυστικό για εμένα! Να είμαστε ανοιχτοί δηλαδή ο ένας στον άλλο και να αγαπιόμαστε! Είμαστε όλοι ένα «δίχτυ».
Σε σχέση με την αρχή της καριέρας σας, έχει αλλάξει το κριτήριο επιλογής σας;
Δεν έχω τη δυνατότητα της μεγάλης επιλογής γιατί από αυτή τη δουλειά ζω! Κάποια «όχι» τα έχω πει, αλλά σε γενικές γραμμές λέω «ναι» σε δουλειές που μου αρέσουν και έχουν κάτι να μου πουν και σα ρόλοι και σαν μηνύματα. Δουλειές που δε με προσβάλλουν κι έχουν μια αισθητική.
Πόσο σας επηρέασε η μεγάλη επιτυχία του «Καφέ της Χαράς»;
Ήταν το πρώτο σήριαλ που έκανα, γιατί μέχρι τότε είχα κάνει μόνο κάποια guest στην τηλεόραση και ήταν πρωτόγνωρη η αγάπη του κόσμου που έλαβα. Ήταν κάτι ευχάριστο! Τι πιο ωραίο να πηγαίνεις κάπου και να σου χαμογελάνε, δεν υπάρχει κάτι που να έχει μεγαλύτερη αξία! Να μπαίνεις σε μια δημόσια υπηρεσία και να σου χαμογελάνε. Κάτι τόσο απλό! Έμπαινα στα σπίτια των ανθρώπων κάθε μέρα, ως επί το πλείστον με αντιμετώπιζαν με ευγένεια και χαμόγελο και αυτή η αγάπη σου αλλάζει τη μέρα και τη ζωή! Αυτό δε το αλλάζω με τίποτα και χαίρομαι πάρα πολύ που βρέθηκε στη ζωή μου ο Χάρης Ρώμας και με πήρε σε αυτή την ομάδα.
Υπάρχει κομβικό σημείο στην καριέρα σας;
Σίγουρα ήταν το «Καφέ της Χαράς», γιατί μέχρι τότε είχα κάνει πολύ θέατρο από εκεί έγινα ηθοποιός, αλλά ο πολύς κόσμος με έμαθε από την τηλεόραση. Αυτός ήταν ένας πολύ σημαντικός σταθμός, όπως επίσης και ο «Αστέρας Ραχούλας» αλλά και το «Ποτάμι» όπου έκανα πράγματα που ο κόσμος δεν είχε συνηθίσει να με βλέπει. Όπως επίσης και η ταινία μικρού μήκους η «Ρουτίνα» όπου πήρα και βραβείο από το φεστιβάλ Ψηφιακού Κινηματογράφου. Δε θέλω να διαλέξω ανάμεσα σε θέατρο ή τηλεόραση. Είναι και τα δυο η δουλειά μου!
Έχετε ισχυρούς δεσμούς με την πόλη. Ποια είναι τα συναισθήματά σας που θα βρεθείτε κοντά μας;
Έχω πολλούς συγγενείς στην Πάτρα, φίλους και συμμαθήτριες. Χαίρομαι πάρα πολύ που θα δω και πάλι τις συμμαθήτριές μου, αυτά τα υπέροχα κορίτσια, που είναι σα να τελειώσαμε χθες το σχολείο, οι οποίες κάθε φορά με τιμούν και κάθε φορά που τις βλέπω κι επικοινωνώ μαζί τους. Είναι περίεργο αυτό και χαίρομαι πολύ γιατί είναι σαν να μην κόπηκε ποτέ ο δεσμός αυτός με τα κορίτσια. Είναι συγκινητικό να έρχομαι σε αυτή την όμορφη πόλη, που ήμουν τυχερή που γεννήθηκα και μεγάλωσα.
