Η Εύα Γεωργιτσοπούλου έρχεται ξανά στην Πάτρα με ένα κινητικό εγκώμιο στη ρομαντική αγάπη
Της Δήμητρας Μπαλαφούτη
Λίγες ώρες πριν η Εύα Γεωργιτσοπούλου εμφανιστεί στην Πάτρα με τη νέα της παράσταση, μοιράστηκε λίγο χρόνο μαζί μας. Επιστρέφει στο θέατρο Απόλλων, με την χοροθεατρική παράσταση «A SIGNAL THAT TRAVELS DOWN THROUGH YOUR HEART episode #1», σε χορογραφία και έμπνευση δική της! Για δυο μοναδικές παραστάσεις Κυριακή 28 και Δευτέρα 29 Μαΐου στις 8μ.μ. στο Δημοτικό Θέατρο Απόλλων.
Πώς γεννήθηκε αυτή τη παράσταση σύγχρονου χορού;
Η έμπνευση ήρθε από προσωπικό βίωμα. Πράγμα αυτονόητο. Νομίζω είναι η πρώτη φορά που απαντάω για την πηγή του έργου με τόση ειλικρίνεια. Βιώνοντας πρόσφατα την αρρώστια του πατέρα μου κι έπειτα το χαμό του, ήρθα πολλές φορές αντιμέτωπη με το ερώτημα αν η αγάπη αρκεί τελικώς. Υπήρξαν επίσης πολλές φορές που μέσα στην απολυτότητα του θανάτου ευχήθηκα να αγαπάω λιγότερο. Σε αυτήν την απολυτότητα λοιπόν, εγώ προσωπικά δε βρήκα εν τέλει καμία πιο όμορφη απάντηση πέραν της αγάπης. Την περίοδο εκείνη άκουγα καθημερινά το μουσικό κομμάτι «The wonder of you» που τραγουδήθηκε από τον Elvis Presley το 1970. Υπήρχαν μέρες που το άκουγα από το πρωί μέχρι το βράδυ κυριολεκτικά. Δεν μπορούσα να σταματήσω. Αυτό ήταν και το πρώτο κομμάτι που αποφάσισα να μεταφράσω κινητικά μπαίνοντας στο στούντιο τουλάχιστον ενάμιση χρόνο πριν ξεκινήσω την έρευνα με τους συνεργάτες μου. Η απόγνωση, ο αθάνατος ρομαντισμός και η κούραση του Elvis Presley είχαν με έναν τρόπο χειραγωγήσει την κίνησή μου. Έτσι άρχισε να γεννιέται το έργο με θέμα τη ρομαντική αγάπη. Σε αντίθεση με την παραδοσιακή και παραμυθένια ιστορία αγάπης μεταξύ άνδρα και γυναίκας, το έργο δίνει έμφαση στη γυναίκα και η ιστορία διαδραματίζεται μεταξύ τριών γυναικών. Ήταν και παραμένει μια προσπάθεια να εξερευνήσω την αγάπη που πηγάζει από τη γυναίκα και να ανακαλύψω τί βρίσκεται στον πυρήνα της. Τι μπορούν να μας διδάξουν οι γυναίκες για την αγάπη και τι δεσμούς δημιουργούν; Παραμένω πιστή στο ότι αυτή η μορφή αγάπης είναι εκείνη που μας φέρνει πιο κοντά στην αλληλεγγύη.
Τι προκλήσεις αντιμετωπίσατε;
Διάλεξα ένα θέμα που δεν ήταν εύκολο. Όταν παρακολουθούμε, ακούμε ή διαβάζουμε ένα έργο, το συναίσθημα ως θεατές/ακροατές/αναγνώστες μας συνοδεύει εξατομικευμένα. Υπάρχει το θέμα/θέαμα και υπάρχει κι ο παρατηρητής που συνδέεται με το θέμα/θέαμα με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Όταν όμως πας να χτίσεις ένα έργο γύρω από ένα παγκόσμιο πανανθρώπινο συναίσθημα είναι πολύ δύσκολο να βρεις τί δρόμο θα πάρεις. Είναι από τη μια μεριά πολύ εύκολο να γίνεις κλισέ και στερεοτυπικός και από την άλλη μεριά να γίνεις τόσο προσωπικός και ιδιότροπος που τελικά αφορά εσένα και μόνο. Όταν ξεκίνησα το έργο, ήξερα ότι θα ήταν ένα έργο ελπιδοφόρο και «ανάλαφρο» σε πολλά εισαγωγικά και θεωρούσα ότι το ελληνικό κοινό ίσως και να το έβρισκε επιφανειακό. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο ρίσκο. Ήθελα μέσα στη δημιουργία να παραμείνω ο εαυτός μου.
Πότε αποφασίσατε ότι ο χορός θα είναι ο δρόμος σας;
Από πολύ νωρίς. Από 14 χρόνων. Δεν ήξερα τί σημαίνει κοινωνικά ή καλλιτεχνικά το να είσαι χορεύτρια αλλά ήμουν σίγουρη ότι αυτό θα κάνω. Ήταν πολύ απλό. Σκεπτόμενη τώρα την τότε κατάσταση, δε χρειαζόταν καν να μπω σε διαδικασία κάποιας απόφασης υπό το φάσμα της ενήλικης αντίληψης για το τί σημαίνει απόφαση.
Τι σημαίνει για εσάς ο χορός;
Βάζοντας πρώτα από όλα τους ανθρώπους μου, θα έλεγα ότι ο χορός είναι μάλλον το δεύτερο πράγμα που με συγκινεί όσο τίποτα και με εμπνέει να αγαπώ. Ακόμη και αν μια μέρα σταματήσω να συμμετέχω επαγγελματικά στο χώρο του χορού ξέρω ότι ο χορός θα παραμείνει για μένα μια γλώσσα επικοινωνίας που με καθηλώνει, με συγκινεί και με κάνει να ονειρεύομαι.
Είστε χορεύτρια, περφόρμερ, χορογράφος και ταυτόχρονα διδάσκετε. Πως τα συνδυάζετε;
Αναρωτιέμαι κι εγώ πολλές φορές πώς συνδυάζονται όλα αυτά. Φυσικά και γίνεται αλλά θέλει αφοσίωση. Το να μένω μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου και ταυτόχρονα να οργανώνω τις ημερομηνίες και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις αντίστοιχα είναι πολύ δύσκολο. Ευτυχώς έχω καλούς ανθρώπους και συνεργάτες γύρω μου που κατανοούν ότι εμπλέκομαι σε πολλές δουλειές και διαφορετικές ιδιότητες.
Σίγουρα όμως υπάρχουν και δυσκολίες…
Υπάρχουν δυσκολίες. Φυσικά. Δεν εστιάζω εκεί όμως. Ο καθηγητής του μπαλέτου μου στην Κρατική είχε πει κάποια στιγμή κάτι που με συνοδεύει. «Ο χορός δε σας χρειάζεται. Εσείς τον χρειάζεστε. Ο χορός θα υπάρχει και χωρίς εσάς.» Έτσι λειτουργώ. Είμαι τυχερή να επαγγέλλομαι λοιπόν αυτό που χρειάζομαι στη ζωή. Αν ποτέ αγανακτήσω ή αλλοιωθώ θα αποχωρήσω.
Καλλιτέχνες από διαφορετικά καλλιτεχνικά υπόβαθρα. Σας ιντριγκάρει ;
Όλες οι συνεργασίες μου είναι σημαντικές. Η κάθε μία με οδήγησε κάπου με το δικό της τρόπο. Είναι πολύ ενδιαφέρον να συνεργάζεσαι με καλλιτέχνες από άλλα μέρη. Το πιο όμορφο πράγμα είναι να συνειδητοποιείς καθημερινά πως τελικά είμαστε όλοι άνθρωποι. Καθένας με τα πάθη του, τις ανησυχίες του και τα όνειρά του. Εγώ το απολαμβάνω όσο τίποτα. Το κοινωνικοπολιτικό υπόβαθρο παίζει φυσικά μεγάλο ρόλο αλλά τελικά όλοι δεσμούς ψάχνουμε. Κάποιοι αντιλαμβανόμενοι τη μεγαλύτερη εικόνα και κάποιοι (πιο τυχεροί ίσως) εστιάζοντας στο δικό μας μικρόκοσμο.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Έχω συνεργασίες που ξέρω ότι θα συνεχίσουν έως το 2025. Σίγουρα θέλω να εστιάσω στο χορογραφικό κομμάτι με μεγαλύτερη αφοσίωση και προσπάθεια. Δεν προσδοκώ κάποιο συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Κυρίως να συντηρήσω την ποιότητα και τη ροή της δουλειάς μου και να ανακαλύψω νέα ενδεχόμενα.
*Η παραγωγή A SIGNAL THAT TRAVELS DOWN THROUGH YOUR HEART episode #1 πραγματοποιείται υπό την αιγίδα και με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού
