Του Χρήστου Ξανθάκη
Κάντε ένα πείραμα ρε παλικάρια της κυβέρνησης, να δω κάτι:
Αύριο πρωί – πρωί, όπως ξεμυτίζει ο ήλιος, στείλτε ένα τηλεγράφημα σε όλες τις πρεσβείες μας ανά την υφήλιο και ενημερώστε τες ότι αλλάζει το όνομα της χώρας και από «Ελλάδα» γίνεται «Ακρόπολις».
Κάντε το και μπείτε στην αναμονή για δυο βδομαδούλες να δούμε αν θα κουνηθεί φύλλο. Να μάθουμε αν οι ξένοι μπουρδουκλωθούν, απορήσουν, διαμαρτυρηθούν ή αν θα το καταπιούν αμάσητο και ατόφιο.
Γιατί όπως το βλέπω εγώ, όχι μούντζες δεν θα εισπράξουμε αλλά μπορεί και να μας χειροκροτήσουν στο τέλος!
Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας:
Η Ελλάδα είναι η Ακρόπολη και η Ακρόπολη είναι η Ελλάδα!
Δεν είναι απλώς ένα κτίριο, δεν είναι πέντε ντουβάρια, δεν είναι δέκα πέτρες χύμα στο λόφο, είναι η εικόνα, είναι η μνήμη, είναι η ψυχή αυτού του τόπου και θα είναι στους αιώνες των αιώνων αμήν, όταν θα έχουν γίνει στάχτη και το μέγαρο Μαξίμου και το αεροδρόμιο Ελ Βελ και η γέφυρα Ρίο- Αντίριο και τα μπιτσόμπαρα ακόμη – ακόμη. Όσο θα χτυπάει η καρδιά και του τελευταίου Έλληνα, όσο θα χτυπάει η καρδιά και της τελευταίας Ελληνίδας η Ακρόπολη θα είναι η περηφάνια του και η παρηγοριά του. Τελεία.
Τα γράφω όλα τα ανωτέρω διότι, μόλις κυκλοφόρησε εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας λίστα με «10 fake news για την Ακρόπολη». Μάλιστα, τόσο πολύ σφίξανε τα γάλατα, τόσο πολύ τσίτωσαν οι ραφές, ώστε αναγκάστηκε ολόκληρο γραφείο Τύπου του κυβερνώντος κόμματος να προτάξει τα στήθη του για το υπουργείο Πολιτισμού. Σκέψου δηλαδή να μην προερχόταν από το ΠΑΣΟΚ η υπουργός και να ήταν δικό τους παιδί. Πυρηνικό πόλεμο θα ξεκινάγανε!
Δεν θα σταθώ πάντως στα «10 fake news», διότι τους έριξα μια ματιά και διάβασα ότι «δεν υπάρχει υποχρέωση ενημέρωσης της UNESCO» για τα έργα στην Ακρόπολη και μου έπεσε όλο το μαλλί από τον βλαχοτσαμπουκά. Όταν αντιμετωπίζεις έτσι τον πλέον αρμόδιο οργανισμό στον τομέα της πολιτιστικής κληρονομιάς, πώς να βλέπεις άραγε τους ιθαγενείς που διαμαρτύρονται και σκίζουν τα ρούχα τους για το τσιμεντάκι το τσίλικο; Ούτε για χάντρες δεν τους έχεις, ούτε για καθρεφτάκια…
Επί τη ευκαιρία όμως δεν μπορώ να μη σημειώσω, ότι οι Ιταλοί ξεκινάνε εργασίες στην αρένα του Κολοσσαίου που ήταν ξεσκέπαστη ως τώρα, αλλά τώρα θα την ανασκευάσουν για να παίρνουν οι επισκέπτες μια ιδέα πως ήταν το μνημείο στη ρωμαϊκή εποχή. Ξυλοκατασκευή οικολογική, με ειδική πρόβλεψη για την απορροή των υδάτων, με ειδικό διαγωνισμό για την καλύτερη ιδέα (εδώ το ξεχάσαμε αυτό, σιγά μη δίναμε λεφτά στους κουτόφραγκους!), με μπάτζετ συνολικά 15 μύρια ευρώ και όλα έτοιμα κομπλέ το καλοκαιράκι του 2023. Τα κορόιδα οι Ιταλοί μπορούσαν να περιμένουν δυο χρόνια για να αναδείξουν το Κολοσσαίου, εμείς στρώσαμε το τσιμεντάκι στο πιτς φυτίλι μην τυχόν και χάσουμε κάναν τουρίστα…
Πράγμα το οποίο μας φέρνει στην τελευταία παρατήρηση της ημέρας, που αφορά σε συνέντευξη του εικαστικού Δημήτρη Αληθεινού στο Documento της περασμένης Κυριακής. Όπου, αφού δήλωσε φίλος του Μανώλη Κορρέ, παραδέχτηκε ότι «το μπετόν δεν είναι το ιδανικό υλικό και πράγματι μπορούν να γίνουν θαύματα αν υπάρχει απεριόριστος προϋπολογισμός» και συμπλήρωσε το μαγικό:
«Όμως στη δύσκολη θέση που βρίσκεται η οικονομία μας τις τελευταίες δεκαετίες καλό είναι να μην υπερβάλλουμε».
Το οποίον που αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι ο Ελγιν ήταν εγκληματίας όχι γιατί τσούρνεψε τη μισή Ακρόπολη, αλλά διότι άφησε στη θέση της την άλλη μισή. Με τους απογόνους του Ικτίνου και του Καλλικράτη να μετράνε ταληράκια νυχθημερόν και να την κρίνουν πολύ ακριβή για «θαύματα»…
(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
