Της Δήμητρας Μπαλαφούτη
Ο Αντώνης Ρέμος και η Δέσποινα Βανδή ενώνουν τις δυνάμεις τους σε μια μοναδική συναυλία στο Γήπεδο Παναχαϊκής, αύριο Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου. Η Δέσποινα Βανδή με τον πηγαίο τρόπο έκφρασης, την αλήθεια της και την άνεσή της επί σκηνής, θα μαγέψει με βεβαιότητα το κοινό της Πάτρας για ακόμα μία φορά. Η superstar συμπληρώνει 30 χρόνια δισκογραφικής παρουσίας στην ελληνική μουσική σκηνή, υπογράφοντας μία σπουδαία συνεργασία με μεγάλα τραγούδια, μοναδικές ερμηνείες, υπέροχες στιγμές γεμάτες μουσική, χορό και διασκέδαση, μαζί με τον Αντώνη Ρέμο. Η επιτυχία της, και η αφοσίωσή της στη μουσική σκηνή την έχουν καθιερώσει ως μια από τις πιο σημαντικές και αγαπημένες καλλιτέχνιδες της Ελλάδας τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια κι έτσι μας καλεί όλους να γιορτάσουμε μαζί αυτά τα ξεχωριστά γενέθλια!
Πώς νιώθετε που φέτος πραγματοποιείτε συναυλίες με τον Αντώνη Ρέμο;
Οι συναυλίες με τον Αντώνη Ρέμο αποτελούν για εμάς ουσιαστικά μια «προθέρμανση», η οποία θα ολοκληρωθεί τον χειμώνα. Είναι ένα είδος προετοιμασίας για όλα αυτά που έρχονται τη νέα σεζόν.
Δεν είναι τυχαίο που επιλέξατε να συνεργαστείτε και τον χειμώνα. Δείχνει ότι υπάρχει μεταξύ σας χημεία…
Ο Αντώνης Ρέμος είναι ένας καλλιτέχνης με τον οποίο είμαστε πολλά χρόνια φίλοι και μάλιστα πολύ αγαπημένοι. Ξεκινήσαμε την πορεία μας στη μουσική και το τραγούδι σχεδόν μαζί από τη Θεσσαλονίκη και «κατηφορίσαμε» στην Αθήνα. Έχουμε διανύσει πολλά «χιλιόμετρα» παρέα και σίγουρα δεν είμαστε απλώς και μόνο συνεργάτες. Τουλάχιστον αυτό αισθάνομαι εγώ! Νιώθω αυτό που λέμε «έχουμε κάνει στρατό μαζί». Έχω κάνει λοιπόν «φαντάρος» με τον Αντώνη Ρέμο. Τον αγαπάω πάρα πολύ και όπως προαναφέρατε, υπάρχει ανάμεσά μας μια πολύ ωραία χημεία. Οπότε, νιώθω πολύ μεγάλη χαρά και «γλυκιά» ανυπομονησία για κάθε συνεργασία μου μαζί του και κάθε φορά που πρόκειται να συνυπάρξω στην σκηνή με τον Αντώνη. Είναι μια καλλιτεχνική συνάντηση που πάντα με χαροποιεί, γιατί τον εκτιμώ πολύ και εκτός σκηνής. Και το Σάββατο λοιπόν στο στάδιο της Παναχαϊκής στην Πάτρα, θα τα περάσουμε όλοι υπέροχα και μετά θα πάμε για τσιπουράκια!
Είστε πολλά χρόνια στο καλλιτεχνικό στερέωμα, μετρώντας σχεδόν 30 χρόνια καριέρας. Παρόλα αυτά, υπάρχει άγχος πριν ανεβείτε στην σκηνή;
Δεν θα το χαρακτήριζα ως άγχος, αλλά περισσότερο ως αγωνία. Μια γλυκιά αγωνία που βιώνω προσωπικά κάθε φορά, προκειμένου να περάσουμε όμορφες στιγμές όλοι μαζί με το κοινό. Δεν έχει τύχει ευτυχώς ποτέ να συμβεί το αντίθετο, ώστε να μου ενισχύει αυτή την ανησυχία. Παρόλα αυτά, η σκηνή από μόνη της συνεπάγεται και ένα μοίρασμα, μια σύμπνοια, μια έκθεση… Εμπεριέχει ένας είδος απεύθυνσης και μάλιστα άμεσης. Σε αντίθεση με το θέατρο, όπου και εκεί υπάρχει αυτή η δυσκολία, στην σκηνή της συναυλίας και στο τραγούδι υπάρχει ένας συντονισμός που δεν είναι βουβός. Αντιθέτως είναι ηχηρός. Σε μια παράσταση αντιλαμβάνεσαι προς το τέλος της αν έχεις κερδίσει το «στοίχημα», ενώ σε μια συναυλία το αντιλαμβάνεσαι αμέσως. Πρόκειται για έναν συντονισμό ψυχών, που όταν πετυχαίνει και κλιμακώνεται, σου «γεμίζει» την ψυχή.
Υπήρξε στιγμή όπου το μέγεθος της επιτυχίας σας τρόμαξε;
Αυτό που αγχώνει επί της ουσίας τους καλλιτέχνες όπως ο Αντώνης και εγώ που έχουμε ερμηνεύσει ωραία τραγούδια, είναι το πού πας μετά, η εξέλιξή σου. Πού οδεύεις και ποια κατεύθυνση έχεις σε σχέση με τον κόσμο, πώς καταφέρνεις και συνεχίζεις να συνδέεσαι μαζί του. Είμαι πλέον 30 χρόνια σε αυτόν τον χώρο και έχω καταλάβει ότι όλοι μπορούν να κάνουν μια επιτυχία, αλλά η διάρκεια σίγουρα είναι κάτι που μεταφράζεται διαφορετικά και αυτή έχει σημασία. Αισθάνομαι ευγνώμων που βρίσκομαι ακόμη σε αυτόν τον χώρο και μπορώ να επικοινωνώ με τον κόσμο, μοιραζόμενη πράγματα μαζί του. Ασφαλώς οι εποχές, οι στίχοι, οι ήχοι, όλα αλλάζουν και πρέπει και εμείς να κάνουμε το επόμενο βήμα. Προσωπικά έχω καταλήξει στο ότι είμαι αυτή που είμαι και από την στιγμή που εξακολουθώ μέχρι σήμερα να υπάρχω στον χώρο, θα υπάρχει κάποιος λόγος. Σημαίνει ότι μπορώ ακόμη να μοιράζομαι και να τραγουδάω με τον κόσμο. Θέλω να μπορώ να είμαι ακόμη πιο άνετη, χαλαρή και ο εαυτός μου. Φυσικά και σίγουρα όμως με απασχολεί ότι δεν γράφονται πλέον τόσο ωραία τραγούδια όπως στο παρελθόν. Υπάρχει έλλειψη έμπνευσης!
Νομίζω ότι πλέον είναι διαφορετικός και ο τρόπος που διαλέγετε κι εσείς τραγούδια…
Εγώ επειδή ερμηνεύω αρκετά ευρέως ρεπερτορίου τραγούδια, όπως pop, rock, λαϊκό…η αλήθεια είναι πως οι ήχοι- ειδικά στην pop – έχουν αλλάξει. Αλλά ένα λαϊκό τραγούδι είναι πάντα ένα ωραίο λαϊκό τραγούδι.
Τα συναισθήματά σας για το κοινό της Πάτρας;
Νιώθω χαρούμενη κάθε φορά που επισκέπτομαι την Πάτρα. Είναι μια «ζωντανή» πόλη, όπου οι άνθρωποι είναι αληθινοί και ξέρουν να διασκεδάζουν.
