ΤΗΣ ΕΛΕΑΝΑΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΟΥ
eleana.magdalinou@gmail.com
Η Ανναθαλία Καράμπελα γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Είναι επαγγελματίας χορεύτρια, καθηγήτρια χορού και φυσικοθεραπεύτρια. Σπούδασε στην Ανώτερη επαγγελματική σχολή χορού της Τατιάνας Λοβέρδου «Dansarte» και στο τμήμα Φυσικοθεραπείας του Πανεπιστημίου Πατρών.
Πώς και πότε ξεκίνησε η πρώτη σου επαφή με τον χορό; Σου άρεσε να χορεύεις από μικρή; Ήσουν από τα κοριτσάκια που έλεγε «όταν μεγαλώσω θα γίνω χορεύτρια»;
Ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα σε πολύ μικρή ηλικία (6 ετών) ως αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής και στην πορεία συνέχισα με ρυθμική γυμναστική σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Δοκίμασα διάφορα είδη χορού, όπως flamenco, hip hop, latin, aerial αλλά τελικά κατέληξα στον κλασικό και στο σύγχρονο χορό. Ήξερα από πολύ μικρή ότι ο χορός για μένα δεν ήταν ένα απλό χόμπι. Είχα απόλυτη πειθαρχία και πάντα έλεγα ότι θα ασχοληθώ μελλοντικά με αυτό. Δεν θα μπορούσα να παραβλέψω το πόσο τυχερή και ευγνώμων αισθάνομαι που βρέθηκα δίπλα σε καταξιωμένους καθηγητές και δασκάλους και εμπνεύστηκα από αυτούς για να φτάσω στο σημείο που είμαι, αλλά και την αστείρευτη υποστήριξη των γονιών μου που παρά τις δυσκολίες του επαγγέλματος, δεν με απέτρεψαν ποτέ από το να το ακολουθήσω και να ασχοληθώ επαγγελματικά.
Μένοντας στο χορό, φέτος… χορεύεις με τον «Μότσαρτ» και το ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, στο «Απόλλων». Θες να μας πεις περισσότερο για τον δικό σου ρόλο αλλά και τι έχεις εισπράξει από τα παιδιά από τις πρώτες παραστάσεις που έχετε δώσει;
Από την πρώτη κιόλας παραγωγή του νεοσύστατου μπαλέτου ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας μέχρι και σήμερα, νιώθω ιδιαίτερη τιμή και χαρά που είμαι μέλος αυτής της ομάδας και ευχαριστώ ξεχωριστά τον Λουκά Θάνο – καλλιτεχνικό διευθυντή- που με επέλεξε ανάμεσα σε υπέροχους χορευτές. Στο έργο «Mozart», πέρα από το ότι συμμετέχω σε όλες τις ομαδικές χορογραφίες ως καλεσμένη του παλατιού αλλά και ως μούσα Μελπομένη, υποδύομαι και τον ρόλο της Βασίλισσας της Νύχτας όπου σηματοδοτεί την έναρξη της σκοτεινής περιόδου του Mozart με ένα solo φτιαγμένο πάνω στην εξαιρετική μουσική του Mozart “Queen of the Night (Aria)”. Το γεγονός ότι η παράσταση ανταποκρίνεται και σε μικρά παιδιά κάνει το ταξίδι ακόμα πιο μαγικό και διασκεδαστικό. Κάθε παράσταση είναι και μια διαφορετική εμπειρία, καθώς οι εκφράσεις, τα σχόλια και ο αυθορμητισμός των μικρών μας φίλων δεν λείπουν ποτέ, εκδηλώνοντας έτσι την αγάπη τους για αυτό που βλέπουν.
Ποιο πιστεύεις ότι είναι το μήνυμα του «Μότσαρτ», τόσο για τα μικρά, όσο και για όλους εμάς… τα μεγαλύτερα παιδιά;
Αν υπάρχει ένα μήνυμα από όλη την παράσταση που θα μπορούσα να ξεχωρίσω, είναι να προσπαθούν οι γονείς να αντιλαμβάνονται την κλίση του παιδιού τους από όσο νωρίτερα γίνεται και να το παρακινούν, προωθώντας το χωρίς πίεση, σε αυτό που τους εκφράζει. Κατά την γνώμη μου, κανένα χόμπι δεν θα έπρεπε να θεωρείται χάσιμο χρόνου, αντιθέτως μια συνεχόμενη ανακάλυψη ενός εκφραστικού τρόπου επικοινωνίας. Οι δεξιότητες του Μότσαρτ υπήρξαν μοναδικές και φάνηκαν από πολύ μικρή ηλικία και με δάσκαλο τον πατέρα του (ο οποίος ήταν αρκετά αυταρχικός) κατάφερε να εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο. Υποκειμενικά, δεν συμφωνώ με την αυταρχικότητα, αλλά με το ότι δόθηκε στον Mozart ένα περιβάλλον για να εκφράσει το ταλέντο του γύρω από την μουσική και οι γονείς του τον προώθησαν σε αυτό. Και φτάνουμε στο σήμερα να μιλάμε για τον Wolfgang Amadeus Mozart, δυόμισι αιώνες μετά..
Στο Πανεπιστήμιο πέρασες στο Τμήμα Φυσιοθεραπείας που μπορούμε να πούμε, ταιριάζει κάπως με τον χορό. Βλέπεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτό το επάγγελμα;
Παράλληλα με τις σπουδές του χορού, φοίτησα και στο Τμήμα Φυσικοθεραπείας του Πανεπιστημίου Πατρών. Γνωρίζοντας από μικρή ότι θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον χορό, υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να σπουδάσω και κάτι άλλο. Η φυσικοθεραπεία ήταν μονόδρομος καθώς μπορούν πολύ εύκολα να συνδυαστούν οι δύο αυτές τέχνες μαζί. Προς το παρόν, αισθάνομαι πολύ τυχερή και γεμάτη που βρίσκομαι στην χώρα μου, στην πόλη που μεγάλωσα και μπορώ να ασχολούμαι με την τέχνη του χορού, γνωρίζοντας πόσο απαιτητική είναι η τέχνη αυτή και τί στερήσεις έχει.
Έχεις σκεφθεί να αφήσεις την Ελλάδα για το εξωτερικό, όπου ενδεχομένως να υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες;
Δεν θα μπορούσα να μην έχω σκεφτεί το μέλλον μου κάνοντας αυτό το επάγγελμα και είναι αμέτρητες οι φορές που αμφισβητώ αν θα τα καταφέρω ειδικά στην χώρα αυτή, αλλά καταλήγω πάντα στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος όταν αγαπάει κάτι και παλεύει για αυτό, όλοι οι δρόμοι τού ανοίγονται χωρίς καμία περιττή προσπάθεια. Όταν με ρωτάνε φίλοι και γνωστοί πόσο αβέβαιο θεωρώ το μέλλον μου ως χορεύτρια απαντώ χιουμοριστικά: “Εδώ καταφέραμε να πάμε στη σελήνη, δεν θα καταφέρουμε να χορέψουμε;”
Υπάρχει κάποια/ος χορευτής ή χορογράφος που ξεχωρίζεις ή θαυμάζεις; Ενδεχομένως και να ήθελες να συνεργαστείς;
Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κανέναν καλλιτέχνη, χορευτή ή χορογράφο καθώς, όλοι όσοι πηγάζουν τη δημιουργία από μέσα τους, βγάζουν κάτι αληθινό και μοναδικό. Αλλά αν είχα να επιλέξω, ανάμεσα σε πολλούς, είναι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου. Η καλλιτεχνική του ματιά και ο τρόπος που ενώνει την εικαστική και τον χορό είναι αξιοθαύμαστος για εμένα, με αποτέλεσμα να εκτιμώ και να θέλω να είμαι μέρος στην όποια δημιουργία του.
