Πριν από 43 χρόνια η χώρα κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά που καθορίζει την πορεία της μέχρι και σήμερα.
Γράφει ο Βασίλης Μπεκίρης – τ. Υφυπουργός
Η επέτειος της συμπλήρωσης 43 ετών από την ένταξη της χώρας μας στην ΕΟΚ (29/5/1979) φέρνει στην επικαιρότητα τις μεγάλες προσπάθειες του Π. Κανελλόπουλου για την επίτευξη των ανωτέρω εθνικών στόχων. Και αναφέρω τον Π. Κανελλόπουλο, διότι και στις δύο περιπτώσεις έπαιξε σημαντικό ρόλο για την υλοποίηση των ανωτέρω στόχων (σύνδεση και ένταξη). Πρέπει εδώ να σημειώσουμε, ότι της οριστικής ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ προηγήθηκε η συμφωνία της σύνδεσης με την κοινή αγορά των έξι, η οποία πραγματοποιήθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης την 9η Ιουλίου 1961 στην αίθουσα Τροπαίων της Βουλής. Βέβαια, πριν από την υπογραφή προηγήθηκαν σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελληνικής Κυβέρνησης και των εταίρων της Κοινής Αγοράς.Τις διαπραγματεύσεις αυτές, εκτός από τον Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή παρακολουθούσε από πολύ κοντά μέχρι της ημέρας της υπογραφής και ο τότε Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Π. Κανελλόπουλος. Μάλιστα, ο Π. Κανελλόπουλος ήταν ο πρώτος Έλληνας μαζί με τον Ευάγγελο Αβέρωφ, τότε Υπουργό των Εξωτερικών, που υπέγραψαν εκ μέρους της Ελλάδας τη συμφωνία σύνδεσης της χώρας με την Κοινή Αγορά, όπως ελέγετο τότε η ΕΟΚ. Από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Κοινότητας τη συμφωνία υπέγραψε ο τότε Αντικαγκελάριος και Υπουργός της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, ως Πρόεδρος του Συμβουλίου των Υπουργών της Κοινής Αγοράς και οι Υπουργοί Εξωτερικών των έξι Κρατών-Μελών της Κοινότητας που παρίσταντο κατά την υπογραφή της συμφωνίας στην Αθήνα. Μιλώντας ο Π. Κανελλόπουλος κατά την τελετή για την υπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης της χώρας μας με την Κοινή Αγορά και απευθυνόμενος προς τους εκπροσώπους των Κρατών-Μελών, τόνισε τα εξής: «Η σήμερον υπογραφομένη συμφωνία δημιουργεί τη βάσιν της βαθμιαίας οικονομικής ενώσεως της Ελλάδος προς τας εξ χώρας σας, αι οποίαι βρίσκονται από απόψεως οικονομικής, κοινωνικής και επιστημονικής προόδου εις την πρωτοπορίαν της ανθρωπότητας. Ο Ελληνικός λαός γνωρίζει τι σημαίνει αυτό. Γνωρίζει ότι οφείλει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να ανέλθει το ταχύτερον εις το επίπεδο της οικονομικής προόδου, η οποία θα καταστήσει την σήμερον πράξιν ωφέλιμον και εις τον εαυτόν του, αλλά και σε εκείνους τους λαούς, οι οποίοι έλαβαν την απόφαση να συνδεθούν μετ’ αυτόν».
Πρέπει στο σημείο αυτό να επισημάνουμε, ότι ο Π. Κανελλόπουλος, αγωνιζόταν πάντοτε για την οριστική ένταξη της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Έτσι, κατά την περίοδο που ήταν Αρχηγός της ΕΡΕ (1963-1967), αλλά και μετά τη μεταπολίτευση το 1974, πάντοτε ηγωνίζετο για να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε η χώρα μας να ενταχθεί στην ΕΟΚ. Ιδιαίτερα όμως ικανοποιημένος ήταν ο Π. Κανελλόπουλος κατά την ημέρα της υπογραφής της συνθήκης ένταξης της χώρας μας, διότι οι αγώνες του από το 1959 είχαν πλέον ευοδωθεί. Μάλιστα, την ημέρα της υπογραφής (29 Μαΐου 1979), μιλώντας στη Βουλή ως Βουλευτής Επικρατείας κατά τη συζήτηση επικύρωσης της συνθήκης ένταξης της χώρας μας στην ΕΟΚ, εξέφρασε την πλήρη ικανοποίησή του και όπως είπε, ένα όνειρο της ζωής του γινόταν πραγματικότητα. Ειδικότερα, στην ομιλία του εκείνη αναφέρθηκε στην αποχώρηση από τη Βουλή των δύο κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ) και τόνισε ότι το 1961, κατά την υπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης, όλα τα κόμματα ήταν σύμφωνα και δεν είχε τότε σημειωθεί καμία διαφωνία. (Πρέπει εδώ να επισημάνουμε, ότι το 1961 είχαν συμφωνήσει και η Ένωση Κέντρου της οποίας Αρχηγός ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, καθώς και η ΕΔΑ που εκπροσωπούσε τότε το παράνομο ΚΚΕ).
Στην ομιλία του εκείνη ο Π. Κανελλόπουλος αναφέρθηκε και στο ερώτημα αν έπρεπε ή όχι να ενταχθούμε στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και τόνισε τα εξής: «Τι επιλογή έπρεπε να γίνει; Ή έπρεπε να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα, όπως είχαμε αποφασίσει όλοι το 1961, ή έπρεπε να μπούμε σε κάποια άλλη ομάδα Κρατών, ή έπρεπε να μείνουμε ολομόναχοι. Αγαπητοί φίλοι, θα επαναλάβω μία φράση που είπε ο Πρωθυπουργός για την αιώνια μοναξιά της Ελλάδος, που έπρεπε κάποτε να σταματήσει. Ήταν βέβαια ένδοξη και αιώνια η μοναξιά – αιώνια μέσα στο χρόνο βεβαίως – αλλά ήταν οδυνηρή και δεν έχω παρά να σας παραπέμψω στο τραγικό έτος 1453. Εκτός τούτο, ολομόναχοι δεν έπρεπε να μείνουμε, διότι κανένα κόμμα έως σήμερα δεν το έχει ισχυρισθεί».
Τέλος, ο Π. Κανελλόπουλος στην ομιλία του αναφέρθηκε στους λόγους που είχαν εκφωνήσει στη Βουλή ο Γεώργιος Παπανδρέου (10/6/1961) και ο Ηλ. Ηλίου στις 24/7/1962, όταν άρχισε η συζήτηση για την κύρωση της σύμβασης.Ειδικότερα, ο Γ. Παπανδρέου είχε υπερβάλει και είχε πει ότι έπρεπε να γίνει μια κινητοποίηση ανάλογη με αυτή που έγινε αυτόματα στις 28 Οκτωβρίου 1940. Τόσο σημαντικό θεώρησε το γεγονός της συνδέσεως, ώστε έπρεπε να γίνει μία τέτοια κινητοποίηση των πνευμάτων και των ψυχών. Σημαντική όμως ήταν και η δήλωση του Ηλ. Ηλίου, ο οποίος μιλώντας στη Βουλή στις 24/1/1962 κατά τη συζήτηση για την κύρωση της συνθήκης τόνισε τα εξής: «Θα ήταν επικίνδυνος ρομαντισμός εάν μέναμε μόνοι, είτε στον κόσμο είτε στην Ευρώπη. Δεν χρειάζεται, λοιπόν, περισσότερα για να αποκρουσθεί η λύση της παρατάσεως της αιώνιας μοναξιάς».
Λεζ: Αίθουσα Τροπαίων, Βουλή των Ελλήνων. Η υπογραφή της Συμφωνίας Σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ. Διακρίνονται από αριστερά οι υπουργοί Εξωτερικών Ε. Αβέρωφ-Τοσίτσας και Συντονισμού Αρ. Πρωτοπαπαδάκης, ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης Π. Κανελλόπουλος, ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και αντικαγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας Λ. Έρχαρτ και ο υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου Πολ Ανρί Σπάακ.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” των Πατρών
