Ακόμη δεν ξεμπερδέψαμε καλά καλά από την πανδημία του κορονοϊου και με αρκετό λοκντάουν ,κρούσματα , αρκετούς διασωληνομένους και δυστυχώς και πολλούς νεκρούς κάθε μέρα , με το εμβολιαστικό πρόγραμμα σε ρυθμούς αρκετά πιο κάτω από ότι στην αρχή και άρχισαν να κυκλοφορούν τα σενάρια της επόμενης μέρας . Συνήθως διακινούνται από δύο κατηγορίες πολιτών :
Τους ψηφοφόρους της αντιπολίτευσης και την λεγόμενη κεντροδεξιά αφέλεια η οποία περιπλέκεται γύρω από όλες τις παρόμοιες κυβερνητικές θητείες . Ακούς συνέχεια γύρω σου: ‘’ ε ρε φτώχεια και λουκέτα που θα έρθουν από το καλοκαίρι και μετά ‘’.‘’Που θα βρει τόσα λεφτά ο Μητσοτάκης να ξανά στυλωθεί η οικονομία; Πάμε πάλι για νέο μνημόνιο ‘’. ‘’ Θα γίνουν πρόωρες εκλογές ‘’! Και άλλα πολλά τέτοια …
Εδώ και πολλά χρόνια οι Έλληνες έχουν ταυτίσει την πολιτική σταθερότητα με τα λεφτά. Δηλαδή όσο υπάρχουν αυτά και τη βολεύουμε όλοι δεν μας πολύ ενδιαφέρει η πολιτική σταθερότητα. Ψηφίζαμε όποιον μας τα έδινε από τα δανεικά και τα αγύριστα που έπαιρνε η χώρα . Όταν τέλειωσαν τα λεφτά, έγιναν όλοι πολιτικά σοφότεροι με το πρόσχημα ότι φταίνε πάντα μόνο όσοι κυβερνούν για τις θυσίες μας και τη νεοφτώχεια και γι αυτό πρέπει να τους τιμωρούμε και να τους χρεώνουμε ακόμη και τις παραμικρές δικές μας ευθύνες .
Αυτό έγινε με τέσσερις κυβερνήσεις από το 2009 μέχρι τον Ιούλιο του 2019. Έτσι εμφανίστηκε ένας Μητσοτάκης με ισχυρή πλειοψηφία ως ελπίδα των Ελλήνων της λεγόμενης αστικής ιδεολογίας από την κεντροδεξιά μέχρι τις παρυφές της κεντροαριστεράς. Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊος έμοιαζε η έκπληξη της μεταπολίτευσης η κυβέρνηση αυτή ,για την αποτελεσματικότητα της και το γρήγορο καθημερινό απλό έργο της .
Με αυτά λοιπόν μπήκε η χώρα στην περιπέτεια της πανδημίας με εξαιρετικά αντανακλαστικά και επί ένα χρόνο παρότι έχει θύματα και σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις η ζωή μας , η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι η χώρα με τις καλύτερες επιδώσεις σε όλη την Ευρώπη την περίοδο της πανδημίας.
Δεν γινόταν όμως να πηγαίνουν όλα ρολόι . Και λάθη έγιναν και παραλήψεις και κυρίως η κυβέρνηση αυτή βάζοντας ψηλά τον πήχη ανέλαβε και ευθηνές άλλων στην Ευρώπη μιας και είναι η χώρα το καλό παιδί πλέον αγορών , δανειστών και επιτηρητών.
Η κοινωνία όμως κουράστηκε , η οικονομία ξεζουμίστηκε και η ζωή μας έγινε στα όρια του μαρτυρίου . Έτσι λοιπόν η πολιτική που καραδοκεί σε χαρές και λύπες σε αυτό τον τόπο για να στήσει τα αφηγήματα της , αναζητεί ρόλο στη διαφαινόμενη μετά την πανδημία εποχή.
Η αντιπολίτευση δεν έχει δικό της αφήγημα . Περιμένει να βρει σε ότι κινείται και αναπνέει στην Ελλάδα ,σύνδεση με την κυβερνητική πολιτική και ότι παράγεται η λέγεται να το παρουσιάσει ως κυβερνητική εύθηνη . Ακόμα και αν πέφτει από το βάρος του χιονιού ένα κλαδί δέντρου στο δρόμο. Χωρίς άλλο λόγο και άλλη πρόταση.
Η κυβέρνηση από την άλλη αισιοδοξεί να βγει στο ξέφωτο το καλοκαίρι με αρκετό πληθυσμό εμβολιασμένο , στοιχειώδη επανεκκίνηση της οικονομίας με τουρισμό εστίαση και αναψυχή και τα πρώτα λεφτά του ευρωπαϊκού ταμείου Ανάκαμψης , προκειμένου να κρατήσει τα υψηλά ποσοστά εμπιστοσύνης των πολιτών όσο περισσότερο χρόνο μπορεί
Η λεπτή ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο θα κρίνει πια είναι τα νέα αφηγήματα σε λίγους μήνες . Όλα τα άλλα που ακούγονται ή γράφονται είναι είτε ευσεβείς πόθοι είτε έπεα πτερόεντα …..
