Επειδή γίνεται πολύς ντόρος για την περίφημη έξοδο από τα αστικά κέντρα για τα χωριά εν όψει του Πάσχα και επειδή απ’ ότι φαίνεται συγκρούονται υγειονομικοί , οικονομικοί , κοινωνικοί και πολιτικοί λόγοι μέσω των οποίων θα προκύψει τελικά η οριστική απόφαση , είπα να ξεδιαλύνω την κατάσταση και να διευκολύνω τα πράγματα. Κατ’ αρχήν όταν μιλάμε για Πάσχα στο χωρίο στην Ελλάδα , εννοούμε κυρίως το γνωστό ξεμπουκάρισμα χιλιάδων Αθηναίων στην ύπαιθρο όπου ακόμη και αν δεν έχουμε χωριό , πάνε στου γείτονα , του φίλου ή του συγγενή. Επειδή συνήθως νιώθουν τη γνωστή καταπίεση της αγχωτικής ζωής πεντέμισι εκατομμυρίων ανθρώπων στον ίδιο γεωγραφικό χώρο , αλλά και επειδή το λένε τα κανάλια. Φέτος προστίθεται και η πίεση της καραντίνας και το γεγονός ότι το περσυνό Πάσχα δεν ακούσαμε ούτε καμπάνα που λέει ο λόγος….
Συνεπώς εμάς εδώ στην ηρεμία της επαρχιακής αίγλης των ζωντανών και περίλυπων της γκρίνιας και της αφραγκιάς, δεν μας αγχώνει ιδιαίτερα το ζήτημα. Άντε να μην πάει κάποιος απ την Πάτρα στα καμποχώρια τη Ρούμελη ή την ύπαιθρο της Αχαΐας και έστω κάποιοι να θέλουν να πάνε στα παιδιά τους ή και αντίστροφα μέχρι την Αθήνα. Βαπόρι για Ιθάκη Κεφαλονιά από Πάτρα ακόμη δεν ξαναμπήκε για καλοκαίρι και απ΄ την άλλη όσοι είναι φοιτητές , φαντάροι κλπ. όλο και κάποιο τρόπο θα βρουν να μετακινηθούν. Άρα η φασαρία γίνεται γι αυτούς που απαντούν στις κυλιόμενες δημοσκοπήσεις στο λεκανοπέδιο Αττικής και όσους ψάχνουν ευκαιρία να πούνε ότι για όλα φταίει ο Μητσοτάκης. Ο κορονοϊος σίγα σιγά όλως περιέργως είναι δεύτερη σκέψη. Εν τω μεταξύ οι διασωληνωμένοι κοντεύουν τους εννιακόσους και η πτώση του δείκτη μεταδοτικότητας είναι αργή και επίπονη. Γι αυτό λοιπόν εγώ προτείνω τα εξής απλά πράγματα :
Πρώτον να φιλοτιμηθούν συγγενείς και φίλοι να στείλουν απ΄το χωριό όπως πέρυσι το αρνί με τα ΚΤΕΛ. Και στο χαρτόκουτο Νουνού φέτα , αυγά χωριστικά κρασί και κανέναν κόκορα για μετά το Πάσχα . Έτσι θα χουν δουλεία και οι συνάδελφοι των Αθηναϊκών καναλιών για ρεπορτάζ μέχρι τη Μ. Πέμπτη μη σας πω και μέχρι το Μ. Σάββατο όπου θα γεμίσει ο Κηφισός κάμερες. Έτσι θα δουλέψουν και τα ΚΤΕΛ που πάνε μισογεμάτα τα λεωφορεία τους. Εμείς εδώ δεν θέλουμε να μας στείλει κανένας τίποτε. Όποιος ήταν να στείλει φάνηκε τότε που δεν είχαμε κορονοϊο. Δεύτερον να επιτραπεί όχι η μερική συμμετοχή στην λειτουργία της Μ. Εβδομάδας αλλά η επισκεψιμότητα στους ναούς. Ένας ένας δηλαδή με αποστάσεις στη διαδρομή είσοδο παγκάρι εσταυρωμένος ή επιτάφιος προσκύνημα και έξοδος με τη μία. Έτσι θα πετύχουμε τρία πράγματα: θρησκευτικό συναίσθημα , έσοδα στις εκκλησίες που έχουν να δουν ευρώ από πέρυσι γιατί υπάρχει και αυτό κακά τα ψέματα και συμμετοχή στο θείο δράμα να νιώσουμε όλοι Πάσχα. Όσο για το φαγοπότι μην κρυβόμαστε, θα γίνει του Κουτρούλη ο γάμος! Με αποστάσεις ‘όχι αγκαλιές και φιλιά και όσο το δυνατό έξω στην ύπαιθρο . Μια νύχτα και μια μέρα είναι όλο και όλο. Τη Δευτέρα όλοι βογκάνε αγκαλιά με τις σόδες!
Έτσι λέω εγώ. Γιατί αυτό το εθνικό άγχος για το Πάσχα μου φαίνεται πολύ υποκριτικό, τεχνικό και ανώφελο. Μέσα στο γενικό ντόρο ξεχάσαμε ότι όλα είναι στην ψυχή και στο μυαλό που αυτές τις μέρες δοκιμάζονται είτε στο χωριό είτε στην πόλη… Καλή Μεγαλοβδόμαδα….
