Της Κατερίνας Τσουκαλά
Έφτασε στην πηγή όμως νερό δεν κατάφερε να πιει… Ο «δικός» μας Survivor Γιώργος Ασημακόπουλος, εξίμισι μήνες μετά από την παραμονή του στο νησί του Αγίου Δομίνικου και τη συμμετοχή του στο παιχνίδι επιβίωσης, επέστρεψε δυναμικά στη πατρίδα, χειροκρότησε το μεγάλο νικητή τη βραδιά του τελικού, αλλά δεν έμεινε εκεί, αφού μας απέδειξε περίτρανα πως κρατάει τις υποσχέσεις του. Make a Wish, Φλόγα Πάτρας, Ογκολογική Μονάδα Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη-ΕΛΠΙΔΑ», τα πρώτα φιλανθρωπικά ιδρύματα για παιδιά με καρκίνο, στα οποία ο Γιώργος, με την επιστροφή του ήδη έχει διαθέσει, χρήματα. Μια πράξη αξιέπαινη από έναν άνθρωπο ευαισθητοποιημένο, ο οποίος μας μιλάει για την εμπειρία του στο παιχνίδι, αναφέρεται συγκινημένος στα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο και μας τονίζει πως στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Ο Γιώργος Ασημακόπουλος, μίλησε στον «Κόσμο» για την εμπειρία του από το παιχνίδι, αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.
Τι ἐχεις να πεις για το μεγάλο νικητή, το Σάκη Κατσούλη, το περίμενες;
Μπορώ να πω πως ναι περίμενα να είναι νικητής ο Σάκης και χαίρομαι πολύ γι αυτό. Είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός νικητή, μιας και ήταν πολύ καλός αγωνιστικά, ήταν αυτός που έφερνε το φαγητό στην καλύβα, ήταν πολύ ικανός και ενεργός στο κομμάτι των κατασκευών. Ο Σάκης ήταν θα λέγαμε ο «προστάτης», αυτός που υπερασπίζεται το γυναικείο φύλο, την σχέση του με την Μαριαλένα, όποια σχέση ήταν αυτή, καθώς δεν είχε διευκρινιστεί κάτι. Είναι ένα αξιόλογο παιδί και του εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα.
Έφτασες πολύ κοντά στην πηγή και λίγο πριν τον τελικό αποχώρησες. Ποια τα συναισθήματα σου; Περίμενες να φτάσεις μέχρι εδώ;
Πραγματικά έφτασα στην πηγή και δεν ήπια νερό, όμως χαίρομαι πολύ που έφυγα πέμπτος, ήταν το καλύτερο σενάριο που σκεφτόμουν για μένα, ήθελα πολύ να γυρίσω πίσω στην πατρίδα, στην οικογένεια μου, στις επιχειρήσεις μου. Έπειτα από εξίμισι μήνες, καταλαβαίνεις πως το πιο ιερό, πέρα από τα χρήματα και τη δόξα, είναι οι όμορφες στιγμές με τους δικούς σου ανθρώπους, γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο σε αυτή τη ζωή. Από το παιχνίδι κρατάω μόνο τις όμορφες στιγμές. Άφησα πίσω όλες τις αρνητικές σκέψεις, κακίες, οι οποίες έμειναν για πάντα εκεί στον νησί του Αγίου Δομίνικου και ανεβαίνοντας στο αεροπλάνο έμειναν στο μυαλό μου μόνο τα όμορφα.
Ποια η «γεύση» που σου αφήνει η συμμετοχή σου στο παιχνίδι επιβίωσης;
Η γεύση που μου αφήνει αυτό το παιχνίδι είναι πολύ γλυκιά και νοσταλγική. Πιάνω τον εαυτό μου να αναζητώ τη ζούγκλα, να φτιάξω το φακόρυζο, να ξαπλώσω στο σανίδι να κοιμηθώ και να προσφέρω στους συμπαίκτες μου, γιατί σε αυτό το παιχνίδι, ήταν πολύ σημαντικό για μένα να συνεισφέρω, να βοηθάω και να είμαι εκεί για όλους. Έδειξα θεωρώ τον πραγματικό μου εαυτό μέσα στο παιχνίδι. Όλο αυτό ήταν για μένα ένα μεγάλο μάθημα, συνειδητοποιείς πως μέχρι και την χαρά, το φαγητό, πρέπει να παλέψεις για να τα αποκτήσεις. Μετά τους στίβους μάχης και τα παρκουρ, επιστροφή λοιπόν στην πραγματικότητα με έναν στόχο, να βοηθήσουμε για το κοινό καλό.
Υπήρξαν κατά καιρούς διαφωνίες και τσακωμοί μεταξύ των παικτών. Θεωρείς πως τα συναισθήματα εκεί ήταν πιο διογκωμένα δεδομένης της κατάστασης;
Τα συναισθήματα ήταν σαφώς διογκωμένα, μιας και οι καταστάσεις που βιώναμε ήταν εξαιρετικά δύσκολες, ο εγκλεισμός, η πείνα, ο ύπνος στο σανίδι, τα αγωνίσματα, οι ήττες που συνδυαζόταν με το έπαθλο του φαγητού…
Γίνονται αληθινές φιλίες μέσα από τέτοιου είδους παιχνίδια;
Το σημαντικότερο έπαθλο για εμένα μέσα στο παιχνίδι ήταν οι φίλοι μου, οι Amigos. Ίσως να ήταν και το μόνο Survivor που οι δεσμοί φιλίας ήταν πιο στενοί. Με την ομάδα των Amigos κρατήσαμε πολύ καλές επαφές, είμαστε φίλοι, τους νιώθω οικογένεια μου, χαίρομαι πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να δημιουργήσω φιλίες που θα κρατήσω για μια ζωή.
Τι ήταν αυτό που σε δυσκόλεψε πιο πολύ τους τελευταίους μήνες. Τι θα σου λείψει από το νησί;
Με δυσκόλεψαν πάρα πολλά πράγματα, όμως το πιο σημαντικό, ήταν η επικοινωνία με τους δικούς μου ανθρώπους και η επαφή με την πραγματικότητα. Πέρα από τις κακουχίες, ήττα, πείνα, ύπνος κλπ, ήταν καθαρά η επικοινωνία με τον έξω κόσμο, ένιωθες πολλές φορές δέσμιος, περιθωριοποιημένος, φυλακισμένος, χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα.
Θεωρείς πως οι παίκτες μέσα στο παιχνίδι έδειχναν τον πραγματικό τους εαυτό;
Πιστεύω πως κάποιοι παίκτες έδειξαν τον πραγματικό τους εαυτό, όπως έκανα κι εγώ, ήμουν αυτός που όλοι γνωρίζουν. Ένας άνθρωπος που δεν φοβόμουν να πω την αλήθεια, ήμουν εκεί για τους φίλους μου, στήριγμα για τα παιδιά, ήμουν απλά αληθινός. Μπήκα προσωπικά στο παιχνίδι χωρίς καμία στρατηγική, δε δημιουργούσα λυκοφιλίες ή δεν έκανα σχέσεις απλά για να κρατηθώ μέσα στο παιχνίδι. Ωστόσο, κάποιοι θεωρώ πως λειτουργούσαν στρατηγικά, είχαν συγκεκριμένη στάση, ήταν διαβασμένοι καλά από πριν μπουν, άρα ναι μπορεί κάποιες συμπεριφορές να ήταν καθαρά μόνο για το συμφέρον.
Η αναγνωρισιμότητα θεωρείς πως θα σε βοηθήσει στην δουλειά σου;
Φυσικά και θα με βοηθήσει η προβολή στη δουλειά μου, όμως έχω μάθει να δουλεύω από τα 15 χρόνια μου. Πρώτη μου δουλειά ήταν σε πλυντήριο αυτοκινήτων, ξέρω τι θα πει να μην έχεις χρήματα, μπορεί οι γονείς μου να είχαν μια οικονομική άνεση, όμως ήθελαν να μάθω να δουλεύω και να εξοικονομώ τα δικά μου, γιατί πολύ σωστά έτσι θα μπορούσα και να καταλάβω πως βγαίνουν, αλλά και να μάθω να τα διαχειρίζομαι σωστά. Το κομμάτι του Survivor μου έδωσε μια μεγάλη αναγνωρισιμότητα και ήδη με έχει βοηθήσει πολύ, έχουν ανέβει οι πωλήσεις και στα δικά μου καταστήματα και της οικογένειας μου και εδώ πρέπει να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κόσμο που με στηρίζει, γιατί απλά τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Τα χρήματα που θα λάβεις από το παιχνίδι, όπως είχες δηλώσει από την αρχή, θα τα διαθέσεις σε συλλόγους για τα παιδιά με καρκίνο. Αξιέπαινη πράξη, μίλησε μας γι αυτό.
Πριν μπω στο παιχνίδι στο συμβούλιο, κρατώντας τη δάδα, είχα δηλώσει πως όταν θα επιστρέψω, αυτό που θα κάνω πως με τις απολαβές του παιχνιδιού θα βοηθήσω τα παιδιά με καρκίνο, έχοντας προσωπική εμπειρία μέσα από την οικογένεια μου. Ήταν ένα σημάδι, ένα στιγμιότυπο, ένα πολύ δύσκολο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας, ο χαμός του αδερφού μου από καρκίνο στον εγκέφαλο. Στο νησί κοιμόμουν νωρίς και ξυπνούσα στις 6 κάθε πρωί, μιας και δεν υπήρχαν ρολόγια, όταν λοιπόν έδυε ο ήλιος, πήγαινα στην γωνία μου και σκεφτόμουν την μητέρα μου τον πατέρα μου τα αδέρφια μου, την οικογένεια μου, τα αγαπημένα μου πρόσωπα, οραματιζόμουν μέσα στον ύπνο μου καταστάσεις, ευχάριστες στιγμές. Όλο αυτό με έκανε να νιώσω πόσο σημαντικό είναι αυτό το αίσθημα της οικογένειας. Ερχόταν κάθε βράδυ στον ύπνο μου ο αδερφός μου, έβλεπα περίεργα πράγματα, τα οποία με έκαναν να αλλάξω τρόπο σκέψης και να δω από άλλη οπτική γωνία τη ζωή, τους ανθρώπους, με έκανε να αντιληφθώ πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι πρέπει συνεχώς να προσπαθούμε για το καλύτερο.
Τα χρήματα δεν τα έχω πάρει ακόμα από την παραγωγή, όμως έβαλα δικά μου και τα έδωσα για τα παιδιά που πάσχουν από καρκίνο. Είμαι βαθύτατα συγκινημένος, γιατί παίρνω καθημερινά μηνύματα στο κινητό μου από παιδιά που περνάνε όλο αυτό τον Γολγοθά.
Όταν με πήρε η διευθύντρια του «Make a Wish» κ. Σάντρα Ζαφειρακοπούλου, που την ευχαριστώ πάρα πολύ και μου είπε πως έπειτα από την δική μου προσφορά, έγιναν πολλές δωρεές και ο κόσμος κινητοποιήθηκε, με έκανε να χαρώ πολύ. Πήγα στην Ογκολογική Μονάδα Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη-ΕΛΠΙΔΑ», είδα το χώρο, μίλησα με τον διοικητή της μονάδας κ. Μανώλη Παπασάββα, επισκέφθηκα τον σύλλογο Φλόγα στην Πάτρα. Με αυτές τις κινήσεις, πιστεύω ακράδαντα πως όλο αυτό γίνεται πιο δυνατό και εννοείται πως μπορούμε όλοι μαζί να βοηθήσουμε και να είμαστε το έναυσμα, για να δημιουργηθεί κάτι σωστό και καλό, να σταθούμε δίπλα στα παιδιά που μας έχουν πραγματικά ανάγκη.
Ποια τα μελλοντικά σου σχέδια; Σου έχουν γίνει προτάσεις;
Μου έχουν γίνει πολλές προτάσεις να ασχοληθώ με την τηλεόραση και θα το ήθελα πολύ, χωρίς φυσικά να χάσω την ταυτότητά μου, ως σχεδιαστής και επιχειρηματίας, γι αυτό και αρχικά τα σχέδια μου θέλω να είναι επικεντρωμένα στα καταστήματα μου και στη δουλειά μου. Φυσικά όλες οι προτάσεις είναι καλοδεχούμενες, θα τις μελετήσω με προσοχή και θα κάνω αυτό που είναι το καλύτερο για μένα.
(από την εφημερίδα “Νεολόγος”, ένθετο “Κόσμος”).
