ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΥΚΙΟΥ
Ως να τους τσίμπησε μύγα «τσε – τσε», με το που ψέλλισε ο Αλέξης Τσίπρας ότι προτίθεται ως πρωθυπουργός να επαναδιαπραγματευτεί τις συμβάσεις για τα εξοπλιστικά που δεν προβλέπουν ελληνική προστιθέμενη αξία και ανάθεση υποκατασκευαστικού έργου στην εγχώρια αμυντική βιομηχανία!Βγήκαν οι «σκελετοί» από την ντουλάπα και ορισμένοι ως κλασικοί «μεροκαματιάρηδες» άρχισαν να διαρρέουν και να επιχειρηματολογούν πόσο «επιπόλαιη» και «καταστροφική» για τα εθνικά συμφέροντα είναι αυτή η θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης!Βλέπουμε να χάνεται το μέτρο και η αξιοπρέπεια ακόμη και από μεγάλους (ηλικιακά) ανθρώπους που μέσα από τις ναυαρχίδες του συστήματος επί δεκαετίες είχαν αποσπάσει τον τίτλο του «στρατηγικού αναλυτή»!
Ξεχωρίζω την παρέμβαση ενός εξ αυτών με κεντροαριστερή κονκάρδα και με ύφος διαγγέλματος ανέλαβε να αποκαλύψει την «σκοτεινή όψη» του Αλέξη Τσίπρα στην ΔΕΘ! Και ποια νομίζετε ότι είναι η «σκοτεινή όψη»; Το ότι ζήτησε επαναδιαπραγμάτευση των συμβάσεων πχ των φρεγατών Belharra και ενδεχομένως των μαχητικών Rafale!
Με ύφος εκατό καρδιναλίων ξεκίνησε το κήρυγμα λέγοντας ότι: «Είναι εξαιρετικά κρίσιμη μια απάντηση που έδωσε (ο Αλέξης Τσίπρας) σχετικά με την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία».
Μα, ο Τσίπρας δεν αναφέρθηκε στο Σύμφωνο εγκαθίδρυσης στρατηγικής εταιρικής σχέσης για τη συνεργασία στην άμυνα και την ασφάλεια αλλά, στην εμπορική συμφωνία αγοράς των φρεγατών και των μαχητικών που με υπαιτιότητα της Ελληνικής κυβέρνησης δεν προβλέφθηκε η συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανία.
Ο κεντροαριστερός αναλυτής, ως παιδί της γενιάς του «Γαλλικού Μάη», δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει του «στραβού το δίκιο» λέγοντας για τον Τσίπρα: «Προφανώς θα ήταν πολύ θετικό εάν οι φρεγάτες Belharra για τις οποίες θα πληρώσουμε πολλά – πολλά χρήματα άφηναν κάτι στην Ελλάδα σε επίπεδο τεχνολογίας. Εάν δηλαδή, ένα τμήμα τους κατασκευάζονταν εδώ. Όμως υπάρχει το επιχείρημα ότι αυτό θα δημιουργούσε καθυστερήσεις την στιγμή που η Ελλάδα έχει ζωτική ανάγκη αυτά τα πλοία, ειδικά σε μια περίοδο που ακούμε τους Τούρκους να μας λένε από τα πιο επίσημα χείλη ότι θα έρθουν νύχτα να μας σφάξουν»!
Ποια καθυστέρηση;
Πολιτική άνοια ή επιλεκτική μνήμη; Επί 17 έτη η Ελλάδα συζητάει με την Γαλλία για τις φρεγάτες! Τα Ναυπηγεία Ελευσίνας το 2005 προχώρησαν σε συνεργασίες με τη γαλλική DCNs (Group Naval) οι οποίες κατέληξαν σε ένα Κοινό Ανακοινωθέν Καραμανλή – Σαρκοζί τον Ιούνιο του 2008 για τη ναυπήγηση έξι Φρεγατών FREMM στα Ναυπηγεία Ελευσίνας.
Τα χαρτιά, τα σχέδια, τα χρονοδιαγράμματα είναι όλα έτοιμα και περιμένουν 13 χρόνια στους φωριαμούς των ναυπηγείων Ελευσίνας για να πέσουν οι υπογραφές και να πατήσουν το κουμπί της εκκίνησης. Κάτι που όμως δεν έγινε στην περίπτωση της αγοράς των Belharra. Στα αφτιά των στρατιωτικών ηχεί ως αστειότητα το επιχείρημα της καθυστέρησης εάν έχτιζαν τις Belharra στην Ελλάδα. Και όπως παρατήρησε ο πτέραρχος – φίλος του αναλυτή από την πρώτη δεκαετία ΠΑΣΟΚ: Αν η Τουρκία θέλει να κάνει πόλεμο, θα τον κάνει τώρα και δεν θα περιμένει μέχρι να παραλάβει η Ελλάδα τα Rafale, τις Belharra και τα F-16 viper.
Επομένως το επιχείρημα της καθυστέρησης κάθε άλλο παρά βάσιμο είναι και επιπλέον γεννά πλείστα αλλά ερωτήματα
για την στάση της Ελληνικής κυβέρνησης.
– Γιατί τόσο βιασύνη για την συγκεκριμένη αγορά ;
– Γιατί απεμπόλησε το δικαίωμα ελληνικής συμμετοχής στο πρόγραμμα ;
Ο αναλυτής σαρκάζει περιφρονητικά την δέσμευση Τσίπρα ότι θα ζητήσει επαναδιαπραγμάτευση των γαλλικών συμβάσεων και ούτε λίγο – ούτε πολύ προεξοφλεί ότι αυτά είναι «λόγια του αέρα» που ξεστομίζουν οι πολιτικοί όταν βρίσκονται στην αντιπολίτευση. Προφανώς ξεχνάει την επαναδιαπραγμάτευση των «Μιράζ 2000» το 1990 επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Ωστόσο ο αναλυτής στέκεται στην πρόταση Τσίπρα περί επαναδιαπραγμάτευσης επιχειρώντας να την αποδομήσει χαρακτηρίζοντας την «εξαιρετικά επικίνδυνη». Συγκεκριμένα λέει: «Ενώ φαίνονται κουβέντες θετικές (του Τσίπρα), με επιδίωξη θετική έστω και εάν είναι δύσκολο να επιτευχθεί, στην πράξη, εάν ξύσουμε λίγο την επιφάνεια θα δούμε ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνη.
– Γιατί; Η συμφωνία για την αγορά των Belharra , συνοδεύτηκε – για την ακρίβεια ήταν η προϋπόθεση για να υπογράφει το σύμφωνο αμυντικής συνδρομής μεταξύ Ελλάδας – Γαλλίας»!
Ήταν «προϋπόθεση» για την υπογραφή του Συμφώνου;
Α, μπα! Από που εξάγεται αυτό το συμπέρασμα ότι δηλαδή η πώληση στην Ελλάδα φρεγατών Belharra κατασκευασμένες στην Γαλλία, ήταν «προϋπόθεση» για την υπογραφή του Συμφώνου; Από πουθενά!
Και γιατί ο αναλυτής χαρακτηρίζει «εξαιρετικά επικίνδυνη» την εκδοχή Τσίπρα για επαναδιαπραγμάτευση των γαλλικών συμβάσεων ; Δείτε το σκεπτικό του: «Το να λέει λοιπόν ο κ. Τσίπρας ότι θα επιδιώξει κάποιου είδους αναθεώρηση (των εξοπλιστικών συμβάσεων) στην πραγματικότητα ανοίγει μια πόρτα την οποία η Ελλάδα θα πρέπει να θέλει να παραμένει ερμητικά κλειστή! Αρκετοί στην Γαλλία είχαν ασκήσει κριτική στον Μακρόν για την ανάληψη αυτής της δέσμευσης απέναντι στην Ελλάδα με το επιχείρημα ότι η Γαλλία δεν είχε κανένα λόγο να αναλάβει μια τέτοια ισχυρή δέσμευση και να εμπλακεί σε μια πολεμική περιπέτεια με την Τουρκία όταν δεν απειλούνται δικά της ζωτικά συμφέροντα. Κατά συνέπεια εάν ποτέ άρχιζε μια συζήτηση για αναδιαπραγμάτευση των εξοπλιστικών συμβάσεων ,αυτόματα θα ήταν μια ευκαιρία – επιδίωξη των Γάλλων να καταστήσουν την δέσμευση τους πιο χαλαρή. Κάτι που η Ελλάδα δεν το θέλει».
Η συγκεκριμένη επιχειρηματολογία παραπέμπει στο τραγούδι του Νταλάρα: «Μην μιλάς κινδυνεύει η Ελλάς».
Ωστόσο, ανασύρω και δημοσιοποιώ το μήνυμα που μου είχε στείλει τις μέρες που υπογράφτηκε η ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία, ο φίλος πτέραρχος ε.α., μέλος της ιστορικής ομάδας Κουρή – Στάππα: «Με την αγορά 24 Rafale και 3+1 Φρεγάτες πήραμε και συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης. Το ερώτημα είναι: Αν κι άλλος γείτονας αγοραστής, π.χ. Τουρκία, προβεί με αγορά περισσοτέρων οπλικών συστημάτων, θα πάρει την ίδια ή καλύτερη συμφωνία , είτε από την Γαλλία ή άλλη προμηθεύτρια χώρα;
Και καλά τώρα που υπάρχει ο Μακρόν, ο επόμενος Γάλλος Πρόεδρος τι θα πράξει;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο της Γαλλίας στην Μικρασιατική καταστροφή.
Η Ελλάδα και η Γαλλία είναι μέλη δύο μεγάλων Διεθνών Ενώσεων. Της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Στην ΕΕ προβλέπεται ρήτρα αλληλεγγύης. Συγκεκριμένα στην Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) (5.1.2), η Συνθήκη της Λισαβόνας θεσπίζει ρήτρα αμοιβαίας άμυνας, βάσει της οποίας όλα τα κράτη μέλη υποχρεούνται να παράσχουν βοήθεια σε ένα κράτος μέλος που δέχεται επίθεση. Η ρήτρα αλληλεγγύης προβλέπει ότι η Ένωση και καθένα από τα κράτη μέλη της οφείλουν να συνδράμουν με όλα τα δυνατά μέσα ένα κράτος μέλος που έχει πληγεί από φυσική καταστροφή ή τρομοκρατική επίθεση.
Άρα η Γαλλία είναι υποχρεωμένη να βοηθήσει, ως χώρα της ΕΕ αλλά και του ΝΑΤΟ. Το ΝΑΤΟ μπορεί να μη προβλέπει «ρήτρα αλληλεγγύης» σε χώρα όταν απειλείται από σύμμαχο χώρα αλλά αποτελεί μονόδρομος η στήριξη της Ελλάδας».
Ο αναλυτής, οι κυβερνητικοί δορυφόροι, οι γαλλικές υπηρεσίες έχουν επιδοθεί σ’ ένα κυνήγι μαγισσών για να μάθουν το παρασκήνιο που προκάλεσε αυτή την δήλωση του Αρχηγού της Αξιωματικής αντιπολίτευσης.
– Θα μου πείτε – μονολογεί ο αναλυτής – γιατί το έκανε αυτό ο Τσίπρας; Δεν είμαι στο μυαλό του, μπορώ όμως να υποθέσω βασίμως ότι δεν γνωρίζει επαρκώς τι σήμαινε αυτή η κουβέντα του. Και ούτε το επιτελείο του το γνωρίζει. Αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο . Δεν νομίζω ότι είχε κακίες προθέσεις αλλά δεν αρκεί να μην έχει ένας αρχηγός αξιωματικής Αντιπολίτευσης κακίες προθέσεις, χρειάζεται να γνωρίζει επαρκώς τα πράγματα και να μην αφήνει ανοιχτή πόρτα που θα βγει σε κακό στα εθνικά μας συμφέροντα».
Ο Τσίπρας ξέρει πολύ περισσότερα απ’ όσα δείχνει ότι γνωρίζει
Μα τι λέτε, βρε αθεόφοβοι στον άνθρωπο; Οι δικές σας απόψεις και όψεις είναι σκοτεινές. Η άποψη του Τσίπρα περί επαναδιαπραγμάτευσης των αμυντικών συμφωνιών με μοναδικό στόχο την ελληνική συμπαραγωγή είναι εθνικά επιβεβλημένη και ατενίζει το μέλλον. Δείτε μόνο τι γίνεται στην Σαουδική Αραβία, στη χώρα που πηγαινοέρχεται ο νυν πρωθυπουργός και οι υπουργοί του. Το σχέδιο Vision 2030 της Σαουδικής Αραβίας προβλέπει ότι 50% των αμυντικών δαπανών της, θα πρέπει να επιστρέφουν στην χώρα για τόνωση των εγχώριων γραμμών παραγωγής! Αυτή η πρόσκληση – πρόκληση της Σαουδικής Αραβίας προσφέρεται ως ευκαιρία σε ξένες εταιρείες να συνεργαστούν με σαουδαραβικές εταιρείες. Ήδη Ελληνικές αμυντικές εταιρίες που αποκλείστηκαν από τις μεγάλες ελληνικές προμήθειες συνεργάζονται με την αμυντική βιομηχανία της Σαουδικής Αραβίας και όχι μόνο….
Η Ελλάδα παραμένει η χώρα που τρώει τα παιδιά της.
Και για να μην το παιδεύουμε περισσότερο: Ο Τσίπρας ξέρει πολύ περισσότερα απ’ όσα δείχνει ότι γνωρίζει. Άλλωστε εν μέσω μνημονίων, παρότι είχε απαγορευτικό για νέες εξοπλιστικές αγορές ήταν σε ανοιχτή γραμμή με τους Γάλλους για τα συγκεκριμένα εξοπλιστικά προγράμματα. Συνομιλούσε απευθείας με τον Ολάντ και τον Μακρόν και γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι οι γαλλικές αμυντικές βιομηχανίες (Naval Group και Dassault Group) έδιναν «γη και ύδωρ» στην ελληνική αμυντική βιομηχανία για να πάρει η Ελλάδα τα Rafale και τις Belharra.
Το ερώτημα είναι γιατί η παρούσα κυβέρνηση απεμπόλησε την εθνική της υποχρέωση, ώστε μέσα από τις συγκεκριμένες αγορές να ενισχύσει την ελληνική αμυντική βιομηχανία.
Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως και όλοι οι προκάτοχοι του από τον Κώστα Καραμανλή μέχρι τον Γ. Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, ουδέποτε είχαν παραγνωρίσει μια βασική αρχή, ότι από την αρχαιότητα ακόμη, η μαχητική ικανότητα και η αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων ενός κράτους, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα του να παράγει και να διαθέτει εξελιγμένα οπλικά συστήματα. Η αμυντική βιομηχανία, εκτός του ότι συμβάλλει στην Εθνική Άμυνα και Ασφάλεια, ήταν και παραμένει, ένας στρατηγικός τομέας της οικονομίας.
Μια Αρχή, ένα Δόγμα που απαξίωσε η παρούσα κυβέρνηση για ανεξήγητους λόγους (ίσως τους γνωρίζει το κακόβουλο λογισμικό) και γι αυτό θα πρέπει να διορθώσει η επόμενη. Αυτό εννοούσε και αυτό προανήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας με την δημοσιοποίηση της πρόθεσης του να επαναδιαπραγματευτεί τις εξοπλιστικές συμβάσεις με τους Γάλλους προς το συμφέρον της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Τόσο απλά και τόσο καθαρά…
Η συμφωνία Καραμανλή – Σαρκοζί τον Ιούνιο του 2008 για τη ναυπήγηση έξι Φρεγατών FREMM στα Ναυπηγεία Ελευσίνας, έμεινε στα χαρτιά…
Το ερώτημα είναι γιατί στις διαπραγματεύσεις του Κυρ. Μητσοτάκη με τον Εμ. Μακρόν η κυβέρνηση απεμπόλησε την εθνική της υποχρέωση, ώστε μέσα από τις συγκεκριμένες αγορές να ενισχύσει την ελληνική αμυντική βιομηχανία
Ο Αλέξης Τσίπρας, όπως και όλοι οι προκάτοχοι του, γνώριζε ότι η αποτελεσματικότητα των ενόπλων δυνάμεων ενός κράτους, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη δυνατότητα του να παράγει και να διαθέτει εξελιγμένα οπλικά συστήματα
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” των Πατρών
