Η Γεωργία Νικολοπούλου είναι μία από τις πιο ταλαντούχες μπαλαρίνες της χώρας μας, έχοντας κερδίσει σημαντικές διακρίσεις σε πανελλήνιους και διεθνείς διαγωνισμούς, αλλά και έχοντας ταξιδέψει για τον χορό σε πολλά μέρη του κόσμου, παρά το μικρό της ηλικίας της.
Η νεαρή Πατρινή μπαλαρίνα σπουδάζει στο δεύτερο έτος του επαγγελματικού τμήματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, όμως, σίγουρα η κατάσταση που περνάμε και ο πάγος που έχει στον χώρο των τεχνών και του πολιτισμού, δεν θα μπορούσε να μην την επηρεάσει.
Ωστόσο, η Γεωργία, δεν παύει να είναι αισιόδοξη, πιστεύοντας ότι πλησιάζει η ώρα όλα αυτά, τελειώσουν. «Το νέο έτος θέτω ως στόχο την σύντομη επαναφορά σε όλα όσα είχαμε “παλιά”, υπό νέο όμως πρίσμα» τονίζει μιλώντας στον «Κ».
«Η πρωτόγνωρη πραγματικότητα στην οποία ήδη έχουμε προσαρμοστεί και η εξοικείωση με μια νέα καθημερινότητα φανερώνουν πως οι ανθρώπινες συνθήκες δεν εξαρτώνται όλες από εμάς.
Έτσι, το 2021 θέτω ως στόχο την αναφορά στο μέλλον με λιγότερη σιγουριά. Φυσικά με φιλοδοξίες και σχέδια, όμως γνωρίζοντας πως ορισμένες φορές πρέπει να επαναπροσδιορίζουμε τους στόχους μας πλαισιώνοντάς τους με μια ταυτόχρονη αίσθηση ευγνωμοσύνης για όσα έχουμε τώρα.
Γιατί όπως συνειδητοποιήσαμε, τίποτε δεν είναι δεδομένο. Ωστόσο, στόχος μου για το 2021, και κάθε χρόνο από εδώ και στο εξής, είναι να μεταφέρω την εκτίμηση ως αξία στη ζωή μου μακροπρόθεσμα. Να μην φύγει ο ενθουσιασμός της επιστροφής. Θα ήθελα να διατηρήσουμε τον ενθουσιασμό αυτό σαν ένα κομματάκι φυλαγμένο βαθιά μέσα μας.
Να είναι αυτό το κομματάκι που θα μας θυμίζει να χαμογελάμε το πρωί ξυπνώντας να πάμε στη δουλειά να κάνουμε αυτό που αγαπάμε , ελπίζω. Αυτό το κομματάκι που θα μας κάνει να νιώθουμε τυχεροί που θα μπορούμε να εκφράσουμε αυτή την αυθόρμητη αγκαλιά όταν βλέπουμε τους δικούς μας ανθρώπους.
Χωρίς να τους βάζουμε σε κίνδυνο. Αυτό που θα μας θυμίζει πως η ανθρώπινη επαφή κι αλληλεπίδραση είναι που δίνει χρώμα στη ζωή μας. Πώς η τεχνολογία κι η οθόνη μπορεί να βοηθήσει αλλά δεν μπορεί να αντικαταστήσει». Τα είπε όλα, τι άλλο να πούμε εμείς; Όμως αφήνει για το τέλος και μία ευχή που έχει να κάνει με αυτό που αγαπά περισσότερο από κάθε τι, τον χορό.
«Εύχομαι συνεχίζοντας τις σπουδές στη Λυρική να χορέψουμε σε ανοιχτά θέατρα με τη φυσική παρουσία του κοινού. Ακούγοντας από κοντά το μεγαλύτερο δώρο. Το “ιερό” χειροκρότημα.
Εύχομαι από καρδιάς να επιστρέψουν όλα τα ευχάριστα που είχαμε στις ζωές μας πριν το 2020, με μια νέα όμως προσέγγιση, η οποία θα βασίζεται στο σεβασμό, δίνοντας την αξία που πρέπει στο καθετί».
(από την εφημερίδα “Νεολόγος”, ένθετο “Κόσμος”)
