ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΟΥΛΙΑΤΟΥ
Για να καταλάβεις, οι μισές κοπάνες μας ήταν στα Τσουκαλέικα, στο εξοχικό του Δημήτρη του Σκούρα.
Καβαλάγαμε τα 3-4 μηχανάκια που είχαμε και πηγαίναμε εκεί!
Ο Παύλος, ο Τάσος, ο Γιώργος…
Και αν έχεις το θεό σου… Τι κάναμε;
Ακούγαμε με ευλάβεια Σαββόπουλο!
Κάθε δίσκο που είχε βγει μέχρι τότε, κάθε τραγούδι που είχε πει.
Τα λιώναμε στην κυριολεξία! Και τα τραγουδάγαμε μαζί.
Και τα γράφαμε σε κασέτες και τα κουβαλάγαμε μαζί μας.
Με αφορμή τα 10 χρόνια κομμάτια, που μας βρήκαν στην 3η Γυμνασίου , πήγαμε πίσω σε όλα τα τραγούδια του.
Από το πρώτο μπουλούκι, μέχρι και την κάθε ανάσα σε κάθε νέα ηχογράφηση.
Και συνεχίσαμε με κάθε νέα του δουλειά, κάθε εμφάνιση, κάθε συνέντευξη.
Βλέπεις τότε είχαμε τον ΗΧΟ, το Ποπ &Ροκ και πολλά άλλα έντυπα, να μας τα εξηγούν και να παρουσιάζουν διαστάσεις, που τα εφηβικά μυαλά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν.
Και η πώρωση δεν σταματούσε εκεί. Μεταφέρονταν και στο σχολείο. Λογικό να μου πεις, αν έχεις την τύχη να έχεις Καθηγητές τον Άρη Δρουκόπουλο, τον Διονύση Καρατζά, τον Κώστα Λογαρά, τον Σωκράτη Νίκα, τον Σωκράτη Σκαρτσή!
Ειδικά οι Αχαρνής και η Ρεζέρβα που μας πέτυχαν στο Λύκειο, αναλύθηκαν λέξη προς λέξη, φράση – προς φράση.
Και απόκοντα και ο Παπάζογλου και ο Τζιμάκος .
Μόνοι μας μετά περάσαμε στους ΦΑΤΜΕ και τον Πορτοκάλογλου και πολλούς άλλους. Αλλά η αφετηρία και το επίκεντρο για μένα και πλήθος άλλων , ήταν και παραμένει ο Σαββόπουλος.
Που έγινε ο επιδραστικότερος δημιουργός , αλλά και Έλληνας.
Πού μίλησε στην ψυχή 3 γενιών, αν είναι δυνατόν!
Ο Νιόνιος, που για να μην αλλάξει απόψεις, αναγκαζότανε να αλλάζει «παρέες»
Γιατί στα λέω τώρα όλα τούτα; Γιατί χρειάστηκε να περάσουν 33 κοντά χρόνια για να νιώσω ότι υπάρχει πράγματι, ο διάδοχός του.
Αυτός που πρόλαβε να μιλήσει σε μένα, ήδη από τα πρώτα χρόνια που ο Σαββόπουλος τον παρουσίασε, μέχρι σήμερα που μας χαρίζει ένα ακόμα εγχειρίδιο επιβίωσης.
Κυρίες και κύριοι ο Φοίβος Δεληβοριάς. Ένας νέος τραγουδοποιός, που σε αντίθεση με όσα γίνονται στην Ελλάδα, είναι όντως νέος!, έλεγε ο Νιόνος στο Ρωμαϊκό Ωδείο εκεί στα 93-94 όταν τον παρουσίαζε στις συναυλίες του.
Βέβαια, εμείς είχαμε ήδη θαυμάσει το γλυκόπικρο Αφού δε μ αγαπάς, αλλά όταν σου λέει ο Σαββόπουλος: Αυτός είναι, προσέχεις περισσότερο.
«Πριν πολλά χρόνια με επισκέφθηκε ο Φοίβος, είδαμε μαζί τα ωραία τραγούδια του, γνωριστήκαμε, κουβεντιάσαμε, συνεργαστήκαμε. Μιλάμε τώρα για το 1993, 25 χρόνια πριν!» θυμάται ο Διονύσης Σαββόπουλος.
«Ο Φοίβος ήταν σχεδόν παιδί ακόμα. Ήταν μια ωραία επίσκεψη. Σειρά μου να τον επισκεφτώ κι εγώ τώρα» Έλεγε με αφορμή την επίσκεψή του στην Ταράτσα του Φοίβου.
Η ποίηση του Φοίβου, η μουσική του Φοίβου, ο σύμπαν του Φοίβου, είναι μοναδικά.
Το ίδιο και οι κόσμοι που δημιουργεί, κάθε φορά. Μουσικές, θεατρικά, παιδικά, παραστάσεις,
Δεν πρόκειται να σου κάνω ανάλυση, ούτε παρουσίαση της εργογραφίας του Φοίβου Δεληβοριά. Πως θα μπορούσα άλλωστε; Ούτε κριτικός είμαι, ούτε και επαΐων.
Αυτό που έχω να σου γράψω στη συνέχεια, είναι μερικές σκέψεις γύρω από τα τραγούδια του ΑΝΙΜΕ, του νέου του δίσκου δηλαδή, που είναι και η αφορμή για το σημείωμα αυτό.
Το πρώτο που ακούς είναι το Μόνο Ψέματα, ένα τραγούδι, ή μάλλον ένα βιντεάκι τρυφερό με τη Νεφέλη Φουσούλη, που μας βρήκε σε καταστάσεις δύσκολες. Μια γλυκιά στιγμή, που ήταν κάτι σαν βάλσαμο στις φωνές και τις κατάρες των ημερών. Και που έμοιαζε σαν η μόνη αλήθεια στα ψέματα των ημερών.
Το Απόψε είμαι κοντά σου, που ακολουθεί, είναι η μαγική περίπτωση προμνησίας. Έχεις ξαναβρεθεί εκεί, μόνο που αυτή τη φορά έχει και μπαλαρίνες να χορεύουν στην Αθήνα της πανδημίας, στο υπέροχο βίντεο του The boy. Δεν θα στα πάρω ένα-ένα. Να τα βάλεις και να τα ακούσεις προσεκτικά!
Είναι σίγουρο ότι θα διαπιστώσεις και συ, ότι με αυτή τη δουλειά ο Φοίβος Δεληβοριάς περνάει σε άλλο επίπεδο, κρατώντας ωστόσο όλα τα βασικά υλικά της τραγουδοποιείας του.
Πλαταίνει και πλουτίζει τις μπάντες του βινυλίου και σε προκαλεί να το κρατάς πάντα στο ριπήτ.
Να ξεχωρίσω το τραγούδι για την Ελένη Τοπαλούδη, που καταφέρνει να μας φέρει όλους μπροστά στις ευθύνες μας.
Ή την Άγρια Ορχιδέα, όπου η επίθεση είναι σκληρή και διαρκής.
Βρε παιδί μου, σε αυτό το δίσκο είναι σαν ο Φοίβος να μπορεί να βλέπει πέρα και πάνω από την ομίχλη των καιρών. Σα να μας κάνει αναμετάδοση από μια ψηλή βουνοκορφή, όπου ο καιρός έχει καθαρίσει και παίρνει από το χέρι τις καθημερινές μας εικόνες και έγνιες και τις κάνει όμορφες συστοιχίες αστερισμών, που λάμπουν μέρα και νύχτα.
Το ΑΝΙΜΕ είναι η τρίτη συνεχόμενη μαγική δουλειά του Φοίβου και αυτή από την «δική» μας INNER EAR, που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι ο Φοίβος είναι στην ιδανική φάση, που θαμνημονεύουμε για πολλά χρόνια.
Ξέρεις, δεν είναι εύκολο αυτό. Δεν είναι πάντα δεδομένο ότι η ίδια δημιουργική μανία θα σε επισκέπτεται διαρκώς.
Ευτυχείς όσοι την αντέχουν και την μετατρέπουν σε αντίδωρο για όλους μας.
Μην χάσεις το ΑΝΙΜΕ ως βινίλιο, CD, eshop.
Αλλά μην χάσεις και τον Φοίβο, όπου τον πετύχεις «ζωντανά».
Και, μάλλον, θα χρειαστείς να τον δεις και δεύτερη φορά!
