Είκοσι περίπου χρόνια πριν γνώρισα τον Βαγγέλη Μιχάλη, ως ένα μέλος των Ρεφενέδων. Στη συνέχεια τον είδα και τον χάρηκα σε δεκάδες παραστάσεις σε όλα σχεδόν τα Θέατρα της πόλης.
Δουλέψαμε και μαζί στα χρόνια που είχα την ευθύνη του θεάτρου Λιθογραφείον και στάθηκε κοντά μου σε καλές, αλλά και δύσκολες στιγμές. Πρόσφατα, πέραν των άλλων πραγμάτων, ενεφανίσθει και ένα ΜΕ. ΘΙ. ΑΝ. στον κόσμο του.
Καταλαβαίνεις ότι έπρεπε να μάθω!
Να τι είπαμε:
Τι εστί ΜΕ. ΘΙ. ΑΝ.;
Η σκέψη που κάναμε με την γυναίκα μου, να φτιάξουμε μια εταιρεία παραγωγής θεατρικών και γενικά καλλιτεχνικών πραγμάτων. Μια εταιρεία που θα μπορούμε είτε μόνοι μας είτε μέσα από διάφορες συνεργασίες να αξιοποιούμε αυτό που αγαπάμε και οι δύο, το θέατρο ως μέσο δημιουργίας, επαφής και έκφρασης.
Το δικό σου ξεκίνημα στο χώρο του θεάτρου και του πολιτισμού, όπως και πολλών Πατρινών, ήταν μέσα από το Καρναβάλι. Ας κάνουμε μια αναδρομή στα πρώτα σου βήματα και στην πορεία μέχρι σήμερα.
Το δικό μου ξεκίνημα και φυσικά ήταν μέσα από το καρναβάλι δε θα μπορούσα να εξαιρεθώ από τον κανόνα.
Είμαι ήδη στο χώρο 21 χρόνια και όταν κάναμε όλοι μας, τα πρώτα μας βήματα στο ΡΕΦΕΝΕ τίποτα μα τίποτα δεν προμήνυε την μορφή που θα πάρει το θέατρο στην Πάτρα και τον αριθμό των θεατρικών σχημάτων που θα συσταθούν.
Η αγάπη μου για την τέχνη, για το θέατρο και η ανάγκη μου να εκφράσω κάτι δικό μου, με οδήγησαν σε αυτό που άλλαξε όλη μου την ζωή ως προς την προσέγγιση της αλλά και τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα σήμερα.
Αισθάνομαι ότι το θέατρο και κατ’ επέκταση όλοι αυτοί οι άνθρωποι που συνεργάστηκα μου έδωσαν κάτι, μια φλόγα, μια ξεχωριστή ματιά, έναν τρόπο αναζήτησης, αλλά από όλους πήρα κάτι κοινό ‘’ το θέατρο είναι μια τέχνη που έρχεται από μέσα σου, βαθειά μέσα σου, βρες τα ‘’εργαλεία’’ που σε κάνουν καλύτερο σε κάτι που φέρεις ο ίδιος’’.
Και επειδή στη ζωή μου αναζήτησα ακριβώς αυτό, αισθάνομαι πολύ τυχερός γιατί είχα δασκάλους και συνεργάτες που βοήθησαν ακριβώς σ’ αυτό.
Έχω δουλέψει για τρία χρόνια με το Μίλτο Νίκα, για δύο χρόνια με την Χρυσούλα Παπαδοπούλου, στο θεατρικό σχολείο ενηλίκων του ΔΗΠΕΘΕ, με τον Δημήτρη Καταλειφό, Γιώργο Νανούρη, Αλεξία Μπουλούκου, Αναστασία Κουμίδου, Μέλπω Ζαρόκωστα, έχω σκηνοθετηθεί από την Μαίρη Σιδηρά, Γιάννη Γεωργακάκη, Τηλέμαχο Τσαρδάκα, Διονύση Βούλτσο, Κωνστανίνο Γάκη, Κωνσταντίνο Μπιμπή, Δημήτρη Γεωργαλά και τώρα στην τελευταία μας δουλειά που θα ανέβει προσεχώς, με τον Ευάγγελο Παπαδάκη. Μπορεί να ξεχνώ κάποιον, όμως όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι ένας κρίκος μιας αλυσίδας που το ένα οδηγούσε στο άλλο.
Ποιες στιγμές ξεχωρίζεις ως περισσότερο καθοριστικές;
Αν ξεχωρίσω κάποια στιγμή σίγουρα θα έχω αδικήσει κάποια άλλη, όχι δε θα ξεχωρίσω κάποια γιατί για μένα ότι έχω κάνει μέχρι σήμερα είναι σημαντικό, αγαπημένο και ξεχωριστό στη ζωή μου. Μέσα απ’ όλη αυτή την διαδικασία έχω γνωρίσει σπουδαίους ανθρώπους παρακαταθήκη, αν όμως κάτι είναι καθοριστικό, αυτό είναι η ταπεινότητα που πρέπει να προσεγγίζεις τα πράγματα.
Σήμερα, με τις συνθήκες που επικρατούν, τόσο λόγω πανδημίας, αλλά και λόγω κοινωνικής αποξένωσης, μπορεί να λειτουργήσουν τα πράγματα με ανάλογο τρόπο για ένα νέο παιδί;
Φυσικά και πρέπει να λειτουργήσουν τα πράγματα, η ζωή και η δημιουργία δεν τελειώνουν για κανέναν, αρκεί να έχεις και να διατηρείς αναμμένη την φλόγα μέσα σου.
Καθ’ όλη την διάρκεια δύσκολων εποχών, ‘’γεννήθηκαν’’ σπουδαία πράγματα. Σίγουρα τα πράγματα δυσκολεύουν όταν οι γύρω μας καταστάσεις δεν βαίνουν καλώς, αλλά ο καθένας μπορεί να γίνει ένα λιθαράκι για να γίνει τούτος ο κόσμος διαφορετικός.
Γίνεσαι Πρόεδρος του Καρναβαλιού για μια βδομάδα. Ποιά είναι τα 5 πράγματα που θα κάνεις οπωσδήποτε;
Δύσκολη ερώτηση σε μια πόλη που ξεχνά ότι το καρναβάλι θα έπρεπε να αποτελεί γι’ αυτήν ‘’βαριά βιομηχανία’’. Κανένας μέχρι σήμερα πιστεύω δεν το είδε έτσι πλην ελάχιστων εξαιρέσεων.
Το να λέμε ότι αποτελεί ένα κοινωνικό δρώμενο, μια κοινωνική και μαζική έκφραση, δεν πρέπει να του αφαιρεί και το δικαίωμα να είναι για την πόλη σημείο αναφοράς.
Αν γινόμουν πρόεδρος … θα κατέβαζα την παρέλαση στην παραλιακή οδό της πόλης, μεγάλος δρόμος, πλατύς με εισόδους και εξόδους για πληρώματα και άρματα που δεν εμποδίζουν την λειτουργία της πόλης.
Θα προσπαθούσα να δημιουργήσω μια αντίστοιχη στα πρότυπα της Disney land, Carnaval land, σε συμφωνία με μεγάλες εταιρείες που θέλουν να επενδύσουν στην πόλη, για να μπορώ να έχω επισκέπτες όλο το χρόνο στην Πάτρα, διαφημίζοντας το σε όλο τον πλανήτη μέσα από προγράμματα, εταιρίες τουρισμού και υπουργεία πολισμού.
Θα δημιουργούσα σχολή κατασκευής αρμάτων και θα χρησιμοποιούσα όλο αυτό τον ‘’θησαυρό’’ κατασκευαστών που υπάρχει στην πόλη.
Θα έφτιαχνα ένα μεγάλο μουσείο για την ιστορία του καρναβαλιού με εκατοντάδες στολές, άρματα, καπέλα και αξεσουάρ, και αν δεν είχα τα αντικείμενα θα τα έκανα σε μινιατούρες.
Θα πριμοδοτούσα την όλη πηγαία αυτή λαϊκή έκφραση σε όλα τα πληρώματα με συγκεκριμένο αριθμό ατόμων και χρημάτων για να μπορούν όλοι να ράβουν τις στολές τους στην Πάτρα και να παρουσιάζουν χωρίς το άγχος των χρημάτων κάθε χρόνο μια παρέλαση των δύο ωρών που θα είναι πάντα ξεχωριστή.
Όμως πιστεύω ότι το καρναβάλι για να πάρει την θέση που του αρμόζει δεν χρειάζεται μόνο 5 πράγματα αλλά κάτι παραπάνω …. Διάθεση και όραμα που δεν υπάρχει.
Την μεθεπόμενη βδομάδα, αφού ξεκουραστείς λιγάκι, γίνεσαι Πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, πάλι για μια εβδομάδα. Η ίδια ερώτηση.
Αυτό και αν είναι δύσκολο … χαχαχα … θα έφτιαχνα χώρο που θα φιλοξενούσα όλες τις λεγόμενες ‘’ερασιτεχνικές’’ ομάδες της πόλης.
Μέσα απ’ αυτή την διαδικασία θα δημιουργούσα κάθε χρόνο μια παράσταση που θα είχε μόνο ντόπιο υλικό επαγγελματιών και ερασιτεχνών.
Θα προσπαθούσα να έχω σε όλες τις κατάλληλες θέσεις μόνο τους καλύτερους χωρίς κομματικές ταυτότητες.
Θα φρόντιζα αν απορροφώ όλα τα κονδύλια και όλα τα προγράμματα που δίνονται για τον πολιτισμό.
Θα συνέδεα το ΔΗΠΕΘΕ με την ιστορία της πόλης.
Θα ανακατασκεύαζα τον Απόλλωνα, ένα από τα σπουδαιότερα κτίσματα της πόλης μας.
Δεν γνωρίζω Βαγγέλη αν κάποιο από αυτά τα δύο συμβεί σύντομα, αλλά εύχομαι συναρπαστικές διαδρομές, εντός και εκτός θεάτρου. Με πρώτο σταθμό «Το παιχνίδι του δολοφόνου» το Μάρτη στο Θέατρο Αγορά
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Νεολόγος” των Πατρών
