Του Διονύση Ζακυνθινού
Συνυπήρξαν σε διαφορετικές περιόδους και συνεργάστηκαν από διάφορες θέσεις, ακόμη και υπό αντίξοες συνθήκες.
Όμως, αν κάτι έχει χαραχτεί βαθιά στον Ανδρέα Φούρα από τον Σήφη Βαλυράκη είναι το 1975, όταν βρέθηκαν και οι δύο στην Κύπρο, με διακριτούς ρόλους, για την ΕΔΕΚ του Βάσου Λυσσαρίδη.
Ο βετεράνος Αχαιός πολιτικός ομολογεί σήμερα στον «Νεολόγο» ότι επρόκειτο για μια «δύσκολη και επικίνδυνη συνεργασία», επισημαίνοντας ότι ο Σήφης Βαλυράκης δεν το έβαζε κάτω.
Σε ένα από τα αφιερώματα που έχουν γίνει στα μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες μέρες για τον Σήφη Βαλυράκη είδαμε και μια φωτογραφία του από το 1987, στην οποία απεικονίζεστε κι εσείς.
Όταν διοργανώσαμε το Eurobasket, το 1987, στο οποίο θριάμβευσε η Εθνική μας και ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού, ο Βαλυράκης ήταν υφυπουργός Αθλητισμού, εγώ ήμουν νομάρχης Πειραιά και ο Βασιλακόπουλος πρόεδρος της Ομοσπονδίας. Η φωτογραφία που λέτε είναι από την έναρξη της διοργάνωσης.
Τι σας έχει μείνει ως ισχυρή ανάμνηση από τον Βαλυράκη;
Με τον Βαλυράκη είχα μια δύσκολη και επικίνδυνη συνεργασία, στην Κύπρο.
Γιατί η συνεργασία σας δεν ήταν εύκολη;
Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε δώσει εντολή να στηριχθεί κάθε τρόπο η ΕΔΕΚ του Βάσου Λυσσαρίδη. Στο πλαίσιο αυτό, ανέλαβα τον Μάρτιο του 1975 την οργάνωση και τον συντονισμό του συνεδρίου της νεολαίας της.
Έμεινα για 15 μέρες στην Κύπρο και στη συνέχεια πήγα εκεί πολλές φορές με καθοδηγητικό ρόλο.
Εκείνη την περίοδο ο Βαλυράκης είχε πάει κι αυτός στην Κύπρο για να οργανώσει τον αγώνα των Κυπρίων. Και σας θυμίζω ότι αργότερα, το 1976, συνελήφθη γιατί μετέφερε όπλα στην Κύπρο.
Ποιος τον συνέλαβε;
Το Λιμενικό. Στην καμπίνα του πλοίου με το οποίο ταξίδευε, από ένα λάθος αποκαλύφθηκε η ύπαρξη ενός ολόκληρου οπλοστασίου. Μπορείτε να ανατρέξετε στα δημοσιεύματα της εποχής.
Και τι έγινε μετά;
Η υπόθεση έκλεισε γιατί ο μέγας Καραμανλής έκρινε ότι για εθνικούς λόγους δεν έπρεπε να υπάρξει δικαστική συνέχεια.
Χαρακτηρίσατε μέγα τον Καραμανλή. Το εννοείτε αυτό;
Φυσικά, το λέω και το εννοώ. Από τη στιγμή που ο Βαλυράκης μετέφερε τα όπλα στην Κύπρο για πατριωτικό σκοπό, ο Καραμανλής θεώρησε ότι το θέμα έπρεπε να κλείσει για να μην δώσουμε τροφή στους Τούρκους.
Συνυπήρξατε, λοιπόν, για ένα διάστημα με τον Βαλυράκη στην Κύπρο. Και απ’ ό, τι καταλαβαίνουμε ο ένας έκανε πολιτική καθοδήγηση και ο άλλος ετοίμαζε ένοπλο αγώνα…
Εγώ, πράγματι, είχα την αποστολή να στηρίξω οργανωτικά το συνέδριο της νεολαίας της ΕΔΕΚ, ενώ ο Βαλυράκης είχε αναλάβει να οργανώσει και την προσωπική ασφάλεια του Λυσσαρίδη, που είχε ήδη γίνει στόχος.
Τον Αύγουστο του 1974 έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του. Ο Λυσσαρίδης σώθηκε, αλλά σκοτώθηκε ένα παλικάρι, ο αρχηγός της νεολαίας της ΕΔΕΚ Δώρος Λοϊζου. Έκτοτε, έπρεπε να προστατεύεται ο Λυσσαρίδης.
Υποθέτουμε πάντως ότι ο ένας δεν έμπαινε στα χωράφια του άλλου…
Γνώριζα τι έκανε ο Βαλυράκης. Δεν το έβαζε κάτω. Ήταν ένας πείσμων άνθρωπος.
Οι απόπειρες απόδρασης και τα καταναγκαστικά έργα στην Αλβανία
Ο Σήφης Βαλυράκης ο οποίος βρέθηκε νεκρός το βράδυ της περασμένης Κυριακής στην θάλασσα της Ερέτριας, στην Εύβοια, είχε έντονη αντιστασιακή του δράση στα χρόνια της δικτατορίας.
Γιος του βουλευτή της Ένωσης Κέντρου, Γιάννη Βαλυράκη που ήδη είχε συλληφθεί από την χούντα των συνταγματαρχών, ο Σήφης (Ιωσήφ) φοβούμενος την δική του σύλληψη φεύγει με πλαστό διαβατήριο από την Ελλάδα για την Ιταλία. Εκεί οι σύντροφοι τού του συνέστησαν να μεταβεί στο Μόναχο και να φιλοξενηθεί από τον μετέπειτα πρώτο ελληνικής καταγωγής ευρωβουλευτή της Γερμανίας, Γιάννη Σακελαρίου. Αυτός τον φέρνει σε επαφή με την Αγγέλα Κοκκόλα στην Στοκχόλμη όπου ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ιδρύσει ήδη από το 1968 το ΠΑΚ, στον ένοπλο βραχίονα του οποίου θα ενταχθεί ο νεαρός Βαλυράκης.
Μέσω Μονάχου και στην συνέχεια με πλοίο από την Ιταλία θα κατέβει το 1971 σε ειδική αποστολή στην Αθήνα. Στην πρωτεύουσα διέμενε στο σπίτι μίας ξαδέλφης του περιμένοντας το πράσινο φως για να τοποθετήσει εκρηκτικό μηχανισμό. Λίγο πριν την πυροδότηση στο σημείο που του είχαν υποδείξει, τον συνέλαβε η αστυνομία καθώς γνώριζε όλα τα βήματα του καθώς άνθρωποι της δικτατορίας είχαν καταφέρει να εισχωρήσουν στο ΠΑΚ και να γνωρίζουν τα επόμενα βήματα των μελών του.
Ο πρώτος και μοναδικός δραπέτης του ΕΑΤ – ΕΣΑ
Ο Βαλυράκης συλλαμβάνεται και οδηγείται στον ΕΑΤ – ΕΣΑ. Από τα κρατητήρια της Στρατιωτικής Αστυνομίας όπου βασανίζεται σε καθημερινή βάση απέδρασε μετά από μικρό διάστημα. Η πρώτη του απόπειρα να βγει εκτός Ελλάδας μέσω Πάτρας με το πλοίο για Ιταλία δεν στέφθηκε με επιτυχία. Δοκίμασε τότε να ταξιδεύσει στην Γιουγκοσλαβία στην οροφή ενός τρένου. Για κακή του τύχη λίγο πριν περάσει τα σύνορα το τρένο σταματάει για ανεφοδιασμό και ένας προβολέας ρίχνει μία δέσμη φωτός επάνω του. Συλλαμβάνεται για άλλη μία φορά και οδηγείται πίσω στην ΕΑΤ ΕΣΑ με χειροπέδες στα χέρια.
Μετά την δεύτερη σύλληψη του θα καταδικαστεί από το έκτακτο Στρατοδικείο σε ποινή κάθειρξης επτά ετών.
Στην συνέχεια θα οδηγηθεί στις φυλακές Κορυδαλλού όπου έφθασε και εδώ κοντά στην απόδραση. Καταφέρνει να ανοίξει μία τρύπα στο κελί του πίσω από τον νιπτήρα όμως το σχέδιο μένει στην μέση καθώς θα μεταφερθεί στις φυλακές της Κέρκυρας. Εκεί μαζί με τον Μπάμπη Γεωργακάκη και την βοήθεια του Γιάννη Κλωνιζάκη οργανώνουν μία νέα απόδραση.
Ο εφιάλτης της Αλβανίας
Από την Κέρκυρα φτάνει κολυμπώντας στις ακτές της Αλβανίας. Τα πράγματα όμως δεν είχαν την εξέλιξη που περίμενε, ότι θα τον υποδέχονταν έως έναν αντιστασιακό στην αμερικανοκίνητη χούντα. Τον συνέλαβαν, κατηγορήθηκε για κατασκοπεία και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια καταναγκαστικά έργα.
Ο Σήφης Βαλυράκης ήταν ξεκομμένος από τους συγγενείς από τους συντρόφους του. Κανείς δεν γνώριζε εάν ζούσε ή εάν είχε πεθάνει.
Επακολούθησε διεθνής κινητοποίηση. Αυτός που μεσολάβησε στον Χόντζα ήταν ο πρίγκιπας Σιχανούκ της Καμπότζης. Πίεση υπήρχε και από άλλες πλευρές και τελικά το καθεστώς της γειτονικής χώρας αποφασίζει να απελευθερώσει τον Έλληνα φυγά και τον έβαλαν σε ένα αεροπλάνο για τη Ρώμη.
Κάπου εκεί θα τελείωνε και η περιπέτεια του. Οι πρώτοι που θα τον συναντούσαν ήταν ο Αλέκος Παναγούλης και η Οριάνα Φαλάτσι. Η Αμαλία Φλέμινγκ με ειδική άδεια της ιταλικής κυβέρνησης τον βγάζει από το αεροδρόμιο και τον φιλοξενεί στο σπίτι της. Λίγες ημέρες αργότερα θα συναντούσε τον Ανδρέα Παπανδρέου.
(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
