Όταν έρχεται το καλοκαίρι στην πόλη μας το καταλαβαίνω αμέσως. Ανθίζουν τα λουλουδάκια και γύρω μοσχοβολάει ο τόπος, κυρίως όταν τα μεγάλα λεωφορεία ανηφορίζουν το δρόμο δίπλα στο σπίτι μας.
Το μπαλκόνι μας γίνεται μαύρο από το καυσαέριο και για να κάτσουμε λίγο έξω, καθαρίζουμε συνέχεια τα κάγκελα. Οι καρέκλες γίνονται πιο ανοιχτόχρωμες γιατί πέφτει πάνω τους ή καφέ σκόνη από τις ψιχάλες της άνοιξης, που λένε ότι αυτές φέρνουν τη σκόνη από μια μεγάλη χώρα που την λένε Αφρική! Απέναντι στο μικρό παρκάκι κελαηδάνε γλυκά κάτι πουλάκια που τα λένε κοτσύφια. Στο σχολείο μάθαμε ότι έχουν ένα κίτρινο μουσούδι που τα λένε ράμφος. Και η δασκάλα μας έχει ένα ίδιο αλλά δεν είναι πουλί! Είναι άνθρωπος. Αυτά τα πουλιά κάνουν ένα έντονο τσίου- τσίου λες και ακούς τη Μαρία Κάλλας στη Νόρμα του Μπελίνι.
Μοιάζουν σαν να έχουν καταπιεί μικρόφωνο και κάθε ξημέρωμα χαλάνε τον κόσμο. Είναι η ώρα που γυρνάνε απ το ξενύχτι τα μεγαλύτερα από έμενα κορίτσια και τα αγόρια και ψάχνουν απεγνωσμένα φούρνο για τυρόπιτα και μίλκο! Φάρμακο λένε είναι μετά το πιόμα το μίλκο! Σε πάει κοπίδι…
Τα χορταράκια στις πλατείες, τα πεζοδρόμια και τα πάρκα κοντεύουν μισό μέτρο και η πυκνή βλάστηση βοηθάει τα ποντικάκια και τα φιδάκια να μεγαλώνουν! Τι όμορφα που είναι. Γύρω τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα σκυλόσκατα γιατί οι κυρίες και οι κύριοι που βγάζουν τα σκυλάκια βόλτα, τα αφήνουν να κάνουν τα κακάκια και τα τσισάκια τους όπου να ναι και σπάνια κάποιος μπαίνει στον κόπο να τα μαζέψει. Στο σχολείο μάς έμαθαν ότι αυτοί λέγονται φιλόζωοι. Όμορφη που είναι η πόλη μας τώρα που έρχεται το καλοκαίρι!
Σε λίγες μέρες θα αρχίσουμε και τα μπάνια γιατί λένε ότι θα έρθουν οι πρώτες μεγάλες ζέστες. Είναι αυτό που λένε: ‘’Ε ρε και να σφίξουν οι ζέστες τι θα γίνει’’…Εγώ καταλαβαίνω ότι αρχίζουν τα μπάνια όταν στο λεωφορείο γράφει πάνω Πλαζ! Κάθε πρωί περιμένουν στη στάση να το πάρουν καμία ντουζίνα ηλικιωμένοι, γιατί φοβούνται μάλλον να πάνε αργότερα όταν θα χει πολύ ήλιο. Δυστυχώς όμως στη θάλασσα έχουν πνιγεί αρκετοί παππούδες και γιαγιάδες και δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται αυτό αφού πάνε το πρωί.
Η δασκάλα μας λέει ότι πίνουν πολλά χάπια και μειώνονται οι αντοχές τους στη θάλασσα με το κολύμπι και επειδή δεν μπορούν να βγουν έξω πνίγονται. Δεν μπορώ να καταλάβω πως με τόση θάλασσα γύρω πνίγονται τόσοι άνθρωποι. Όλοι απ’ τα βουνά κατεβαίνουν; Το μεσημέρι το καλοκαίρι κάνει πολύ ζέστη στην πόλη μας. Το καταλαβαίνω όταν περνάω απ’τα μεζεδάδικα. Όλοι πίνουν μπύρες και ούζο. Δεν ξέρω πως δροσίζονται , αλλά έχουν όλοι μια εύθυμη διάθεση που τους βλέπεις και χαίρεσαι. Ειδικά τις μέρες που υπάρχει πορεία ή διαδήλωση, γεμίζουν τα καφέ και τα εστιατόρια απ΄ τις έντεκα το πρωί. Τι αμέριμνη και φιλήσυχη πόλη!
Γι αυτό αγαπάω την πόλη μου. Επίσης το καλοκαίρι καταλαβαίνεις ότι ήρθε στην Πάτρα, όταν εξαφανίζονται οι φοιτητές. Στην πολυκατοικία μας κλείνουν 9 διαμερίσματα μέχρι τον Σεπτέμβριο. Δεν ξαναβλέπουμε ντελιβερά όλο το καλοκαίρι, ούτε για δείγμα που λένε οι μεγάλοι. Ακόμη μου αρέσει αυτή η εποχή γιατί ακούω πολλά και καινούργια ανέκδοτα, όπως άκουσα προχθές να λένε: ‘’ ξένοι τουρίστες στη Ρήγα Φεραίου’’!
Τι γέλιο έριξα δεν λέγεται. Κάποτε η γειτονιά μας έβλεπε στη θάλασσα. Τώρα τη μισή την έκλεισε ένα μεγάλο πλοίο που έδεσε στο παλιό λιμάνι πολύ καιρό τώρα. Έχω μια απορία: Αφού το λένε κρουαζιερόπλοιο γιατί κάθεται δεμένο και δεν κάνει κρουαζιέρες; Έχουμε και ένα πάρκο που το λένε νότιο και εκεί γίνονται τα φεστιβάλ κάποιων που τα λένε κόμματα. Γι αυτό το έφτιαξαν ίσως. Μυρίζει και ωραία γύρω. Έχουμε και ποδηλατοδρόμο. Μισό όμως και κάτι λιγότερο. Όχι ολόκληρο. Πας να κάνεις βόλτες αλλά ποιός ξέρει το πως και με τι μέσο…
Παράξενος ο κόσμος των μεγάλων… Ειδικά στην πόλη μου φαίνεται ότι όλοι έχουν πολλές σκοτούρες! Όταν ήμουν πιο μικρός με ρωτούσαν τι θα γίνω σαν μεγαλώσω και απαντούσα : Πατρινός! Τώρα που είμαι λίγο πιο μεγάλος, αλήθεια δεν έχω αποφασίσει ακόμη…
