Του Φάνη Βγενόπουλου
Το απόγευμα της 28ης Απριλίου ήταν ιδιαίτερο. Το υπουργείο Υγείας είχε, μόλις, ανακοινώσει ότι ανοίγει η ηλεκτρονική πλατφόρμα των ραντεβού εμβολιασμού των ηλικιών 39 – 44. Θυμάμαι ακόμη, τις αγωνιώδεις και επαναλαμβανόμενες προσπάθειές μου εκείνου του απογεύματος για να κλείσω ραντεβού, μιας και το σύστημα με απέρριπτε κάθε φορά. Σκέφτηκα προς απογοήτευσή μου πως, ως γεννημένος το Γενάρη του ’77, θα πρέπει να περιμένω κι άλλο για να ανοίξει η επόμενη ηλικιακή ομάδα.
Ωστόσο, φαίνεται ότι δεν είχα μεγαλώσει τόσο και η πλατφόρμα με δέχθηκε και έκλεισα εκείνο κιόλας το βράδυ το ραντεβού μου, για την Τρίτη 18 Μαΐου στις 19.24. Ανακούφιση.
Το απόγευμα της περασμένης Τρίτης, λοιπόν, βρέθηκα στο Κέντρο Υγείας της Άνω πόλης στην Πάτρα. Οι άνθρωποι του Κέντρου, με χαμόγελο, ευγένεια και επαγγελματισμό, μου εξήγησαν τη διαδικασία, συμπλήρωσα το έντυπο με τα στοιχεία μου και έκανα το εμβόλιο. Σχεδόν ταυτόχρονα με το τσίμπημα της ένεσης, άκουσα να ηχεί το κινητό μου. Ήταν το μήνυμα για το επόμενο ραντεβού μου στις 2 του Αυγούστου.
Όλα καλά, σκέφτηκα. Το σύστημα λειτουργεί άψογα, χάρη στους εργαζόμενους στις δομές δημόσιας υγείας που ένα χρόνο τώρα, βάζουν πλάτη.
Όσο για τις παρενέργειες του εμβολίου, τουλάχιστον σε εμένα είναι ελάχιστες. Ένας ελαφρύς πόνος στο αριστερό μπράτσο που έγινε το εμβόλιο και κατά το πρώτο 24ωρο, αίσθημα κόπωσης και υπνηλία.
Όλα αυτά έγιναν την ώρα που στην Ευρωπαϊκή Ένωση διεξάγεται ένας πόλεμος συμφερόντων, ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την φαρμακοβιομηχανία που παράγει το εμβόλιο της AstraZeneca, το οποίο και έκανα, που οδήγησε σε φιάσκο
γραφειοκρατική ηγεσία της Ε.Ε., το οποίο θυμίζει το άλλο φιάσκο, που εμείς εδώ στην Ελλάδα το βιώσαμε για τα καλά, για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας.
Η πρόεδρος, της Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία είναι γιατρός, αποφάσισε να πάρει πάνω της την ευθύνη της παραγγελίας των εμβολίων από τα κράτη – μέλη, για να τονώσει το πολιτικό της προφίλ. Έκανε τις διαπραγματεύσεις με τις φαρμακοβιομηχανίες, με βασικό γνώμονα την προτεσταντική λογική που διέπει την Ευρωπαϊκή Ένωση «να μην πληρώσουμε πολλά» και έτσι, όσο χρονοτριβούσε ζητώντας «καλύτερες τιμές», βρήκαν ευκαιρία η Αγγλία και οι ΗΠΑ να μπουν «σφήνα», να πληρώσουν και να αποκτήσουν γρήγορα τα εμβόλια που τόσο πολύ χρειαζόμαστε.
Βέβαια, η διαπραγμάτευση σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε και τα καλά της, ιδιαίτερα για τις μικρές χώρες όπως είναι η Ελλάδα, που θα ήταν πιο δύσκολο να παραγγείλει από μόνη της, αλλά τι να το κάνεις, ο χρόνος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ζήτημα ζωής και θανάτου στην κυριολεξία.
Με αυτά και με εκείνα, η Ε.Ε. αποφάσισε να μην αγοράσει άλλα εμβόλια της AstraZeneca και έτσι όλοι εμείς, παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, δεν γνωρίζουμε τι εμβόλιο θα κάνουμε ως δεύτερη δόση. Όχι ότι έχει και μεγάλη σημασία. Η εμπιστοσύνη μου στην Επιστήμη, είναι δεδομένη, οπότε είναι σίγουρος ότι όποια και να είναι η δεύτερη δόση, θα μου προσφέρει ανοσία από έναν ιό που ήρθε να ανατρέψει τις ζωές όλων μας.
