Ελληνίδες Φωτογραφίζονται με τα Ρούχα που Φορούσαν Όταν τους Έκαναν Παρατήρηση στη Δουλειά

31.03.2021 / 15:06
Untitled

Τα ρούχα μέσα στα οποία νιώθω άνετα είναι ένα τζιν παντελόνι κι ένα t-shirt. Συνήθως μάλιστα μαύρα, για να μην μπλεκόμαστε και πολύ. Τα μαλλιά μου είναι απεριποίητα και τις περισσότερες φορές μαζεμένα σε έναν βιαστικό κότσο. Τα αγαπημένα παπούτσια μου είναι κάτι σκισμένα μπεζ κλασικά σταράκια. Και η τσάντα μου ένας τεράστιος σχολικός σάκος που μεταφέρει τη μισή μου ζωή. Το πρωί μού παίρνει γύρω στα δέκα λεπτά να ετοιμαστώ. Δεν βάφομαι, δεν στολίζομαι και τις φορές που οι γυναίκες με τις οποίες έχω κατά καιρούς συγκατοικήσει ξυπνούν μισή ώρα νωρίτερα για να κάνουν πιστολάκι και μακιγιάζ για να πάνε στο γραφείο, ευγνωμονώ την ώρα και τη στιγμή που κάνω μια δουλειά που δεν έχει dress code. Έχει τύχει όμως να περάσω από διάφορες δουλειές στις οποίες η συγκεκριμένη εμφάνιση δεν θα ήταν αρεστή, οπότε είχα προσαρμοστεί στα δεδομένα. Παρ’ όλα αυτά, έχει τύχει να μου κάνουν παρατήρηση σε συνέντευξη Τύπου επειδή δεν φορούσα τακούνια, σε εστιατόριο που έκανα σέρβις επειδή θεωρήθηκε ότι το ντεκολτέ μου ήταν βαθύ και σε μπαρ επειδή ήμουν σεμνά ντυμένη.

Σε όλες τις περιπτώσεις, οι παρατηρήσεις έγιναν από άντρες ανωτέρους μου και το σχόλιό τους άγγιζε τα όρια του σεξισμού. Ανάλογα τον τομέα, το dress code άλλες φορές επιβάλλει να είσαι πολύ ντυμένη ή πολύ γυμνή, πολύ σεμνή ή πολύ προκλητική, πολύ casual ή πολύ business, με τις παρατηρήσεις και τα σεξιστικά σχόλια όταν κάποιο ρούχο δεν θεωρηθεί αρεστό να είναι η καθημερινότητα που ζουν εκατομμύρια γυναίκες στο εργασιακό τους περιβάλλον. Κατά πόσο είναι νόμιμο αυτό; Και κατά πόσο οι γυναίκες μπαίνουν στη διαδικασία να το καταγγείλουν σε μια περίοδο που τα εργασιακά δικαιώματα έχουν καταστρατηγηθεί, και μπροστά στον φόβο της ανεργίας, της απόλυσης και της επισφάλειας υπομένουν στωικά, καταπιεζόμενες ταυτόχρονα και από τη στολή εργασίας και από τα βλέμματα και τα σχόλια των ανωτέρων τους; Οι γυναίκες που φωτογραφήθηκαν με τα ρούχα που φορούσαν την ημέρα που τους έκαναν παρατήρηση στη δουλειά επέλεξαν να μη φανεί το πρόσωπό τους, καθώς οι περισσότερες εργάζονται ακόμα στον ίδιο τομέα.

Παρατήρηση για την μπλούζα

gynaikes-fwtografizontai-rouxa-paratirisi-douleia-body-image-1475409710

Ηλικία: 29.
Τομέας Εργασίας: Οικονομικά.
Την παρατήρηση την έκανε: Άντρας.
Ήταν ανώτερος; Ναι.
Πόσο καιρό ήσουν στη δουλειά; Δυόμιση χρόνια.
Ποιο ήταν το σχόλιο που δέχτηκες; Δεν ήταν σχόλιο. Είχε ζέστη και έβγαλα τη ζακέτα μου κι έμεινα με αυτό το μπλουζάκι. Όταν πέρασε από το γραφείο, με κοίταξε επίμονα στο στήθος, γούρλωσε τα μάτια, πήρε έκφρασης έκπληξης και είπε το όνομά μου μακρόσυρτα.
Τι απάντησες; Δεν απάντησα.
Πώς ήταν η επόμενη ημέρα; Λίγο αμήχανη.
Το έχεις καταγγείλει ή συζητήσει στη δουλειά; Να το καταγγείλω, όχι. Ήταν και άλλοι μπροστά, οπότε αμέσως σχεδόν έγινε το αστείο της ομάδας.
Άλλαξες κάτι μετά την παρατήρηση; Ναι, δεν ξαναέβγαλα τη ζακέτα μου ενώ ζεσταινόμουν χωρίς κλιματιστικό ή δεν ξαναφόρεσα τιραντέ από μέσα.
Αισθάνεσαι καταπίεση στη στολή εργασίας; Στη συγκεκριμένη δουλειά είχαμε business dress code, το οποίο με ενοχλούσε πρακτικά: με έσφιγγαν τα ρούχα, με πίεζαν, με κούραζαν τα τακούνια. Αλλά και ψυχολογικά ένιωθα καταπίεση, αφού έπρεπε κάθε μέρα να σχεδιάζω τι θα φορέσω την επόμενη.

Παρατήρηση για το παντελόνι

gynaikes-fwtografizontai-rouxa-paratirisi-douleia-body-image-1475409829

Ηλικία: 27.
Τομέας Εργασίας: Εξυπηρέτηση πελατών.
Την παρατήρηση την έκανε: Άντρας.
Ήταν ανώτερος; Ναι.
Πόσο καιρό ήσουν στη δουλειά; Από την πρώτη ημέρα και για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Ποιο ήταν το σχόλιο που δέχτηκες; Δέχομαι σχεδόν καθημερινά σχόλια για την εμφάνισή μου. Η τελευταία φορά ήταν όταν φορούσα αυτό το παντελόνι. Μου είπε ότι μοιάζει με πιτζάμα και την επόμενη φορά να φροντίσω να φέρω τουλάχιστον και το πάπλωμα μαζί μου.
Τι απάντησες; Ότι δεν ξέρει από μόδα. Προσπάθησα να το ρίξω στην πλάκα.
Πώς ήταν η επόμενη ημέρα; Το ίδιο. Εννοείται ότι έχω ξαναβάλει το παντελόνι.
Το έχεις καταγγείλει ή συζητήσει στη δουλειά; Όχι. Φοβάμαι ότι δεν θα βρω το δίκιο μου.
Άλλαξες κάτι μετά την παρατήρηση; Μετά την πρώτη παρατήρηση, πριν από πέντε χρόνια, πήγα για ψώνια. Πλέον δεν ασχολούμαι.
Αισθάνεσαι καταπίεση στη στολή εργασίας; Εννοείται. Είναι κάτι που με αγχώνει προτού καν φτάσω στη δουλειά. Από το προηγούμενο βράδυ που ετοιμάζω τι θα φορέσω μέχρι τη στιγμή που θα μπω μέσα και θα περιμένω το στιλιστικό σχόλιο της ημέρας.

Παρατήρηση για το τζιν

gynaikes-fwtografizontai-rouxa-paratirisi-douleia-body-image-1475409914

Ηλικία: 36.
Τομέας Εργασίας: Χονδρεμπόριο επίπλων – logistics.
Την παρατήρηση την έκανε: Άντρας.
Ήταν ανώτερος; Ναι.
Πόσο καιρό ήσουν στη δουλειά; Έναν μήνα.
Ποιο ήταν το σχόλιο που δέχτηκες; «Να μη φοράς τζιν στη δουλειά, τονίζει τον κώλο σου και τον κοιτάνε οι αποθηκάριοι».
Τι απάντησες; «Για να έρθω στη δουλειά με άλλα ρούχα (officewear), θα πρέπει να μου δώσετε χρήματα για να τα αγοράσω».
Πώς ήταν η επόμενη ημέρα; Μου έδωσε χρήματα για να αγοράσω παντελόνι εργασίας και πουκάμισα.
Το έχεις καταγγείλει ή συζητήσει στη δουλειά; Όλες οι συναδέλφισσες και οι συνάδελφοι θεωρούσαν απολύτως αποδεκτό ότι στη δουλειά φοράμε συγκεκριμένα ρούχα (officewear).
Άλλαξες κάτι μετά την παρατήρηση; Το τζιν.
Αισθάνεσαι καταπίεση στη στολή εργασίας; Φυσικά.

Παρατήρηση για το λουκ

gynaikes-fwtografizontai-rouxa-paratirisi-douleia-body-image-1475410000

Ηλικία: 25.
Τομέας Εργασίας: Μπαρ.
Την παρατήρηση την έκανε: Άντρας.
Ήταν ανώτερος; Ναι.
Πόσο καιρό ήσουν στη δουλειά; Ήταν η πρώτη συνέντευξη.
Ποιο ήταν το σχόλιο που δέχτηκες; Ότι δεν θα πρέπει να ντύνομαι τόσο σεμνά γιατί είναι μπαρ και ο κόσμος δεν έρχεται να βλέπει καλόγριες. Αν ήθελε, θα πήγαινε στην εκκλησία.
Τι απάντησες; Γούρλωσα τα μάτια μου.
Πώς ήταν η επόμενη ημέρα; Τους τηλεφώνησα ότι δεν θα δουλέψω τελικά.
Το έχεις καταγγείλει ή συζητήσει; Δεν το έχω καταγγείλει, αλλά όταν το συζήτησα, οι περισσότεροι μου είπαν ότι είχα άδικο και ότι έτσι είναι η νύχτα. Πως αν θέλω δουλειά θα πρέπει να πάω με τους κανόνες.
Άλλαξες κάτι μετά την παρατήρηση; Επαγγελματικό προσανατολισμό.
Αισθάνεσαι καταπίεση στη στολή εργασίας; Φυσικά, γι’ αυτό θεωρώ ότι το dress code πρέπει να καταργηθεί δια νόμου.

Παρατήρηση για το σκίσιμο

gynaikes-fwtografizontai-rouxa-paratirisi-douleia-body-image-1475410104

Ηλικία: 27.
Τομέας Εργασίας: Δημόσιο.
Την παρατήρηση την έκανε: Γυναίκα.
Ήταν ανώτερη; Ήταν η διευθύντριά μου.
Πόσο καιρό ήσουν στη δουλειά; Πέντε χρόνια.
Ποιο ήταν το σχόλιο που δέχτηκες; «Πολύ σκισμένο δεν είναι αυτό το παντελόνι; Δεν χρειάζεται να βλέπουμε τα μπούτια σας στη δουλειά».
Τι απάντησες; Προσπάθησα να πω ότι δεν το θεωρώ προκλητικό. Δεν την ενδιέφερε να με ακούσει. Με κοίταξε απαξιωτικά και μου γύρισε την πλάτη.
Πώς ήταν η επόμενη ημέρα; Σαν να μην έγινε ποτέ. Έχουμε συνηθίσει τις κακίες στο γραφείο.
Το έχεις καταγγείλει ή συζητήσει στη δουλειά; Το συζήτησα εκείνη την εποχή με συναδέλφους που έχουν δεχτεί ανάλογα σχόλια. Και δυστυχώς δεν ήταν λίγοι.
Άλλαξες κάτι μετά την παρατήρηση; Όχι. Και μάλιστα ύστερα από καιρό το ξαναφόρεσα. Και έλαβα ανάλογο σχόλιο.
Αισθάνεσαι καταπίεση στη στολή εργασίας; Δεν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο dress code, οπότε όχι. Γενικά νιώθω άνετα, αλλά με ενοχλεί η τάση να σχολιάζουν τους πάντες και τα πάντα.

Παρατήρηση για το φαρδύ παντελόνι

gynaikes-fwtografizontai-rouxa-paratirisi-douleia-body-image-1475410178

Ηλικία: 26.
Τομέας Εργασίας: Εταιρεία.
Την παρατήρηση την έκανε: Άντρας.
Ήταν ανώτερος; Ναι.
Πόσο καιρό ήσουν στη δουλειά; Τρία χρόνια.
Ποιο ήταν το σχόλιο που δέχτηκες; Ότι αν θέλω να ντύνομαι σαν χίπισσα, να πάω στα Μάλια.
Τι απάντησες; Ζήτησα συγγνώμη, ενώ μέσα μου έβραζα.
Πώς ήταν η επόμενη ημέρα; Χάλια.
Το έχεις καταγγείλει ή συζητήσει; Όχι. Δεν θα βρω το δίκιο μου.
Άλλαξες κάτι μετά την παρατήρηση; Πήγα για ψώνια και δεν ξαναφόρεσα φαρδιά.
Αισθάνεσαι καταπίεση στη στολή εργασίας; Θα ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος αν μπορούσα να ντύνομαι όπως θέλω. Αγαπάω τη δουλειά μου, είμαι καλή σε αυτήν. Θα άλλαζε κάτι αν πήγαινα με σταράκια και τζιν;

«Έχει συμβεί σε όλες μας. Θυμάμαι ακόμα πως κατά τη θητεία μου ως βουλεύτρια μου είχε γίνει παρατήρηση γιατί φόρεσα κόκκινο παντελόνι σε συνεδρίαση της ολομέλειας της Βουλής. “Δεν είναι πρέπον”, μου είπε ένας υπάλληλος(!) τότε. Ένα κόκκινο παντελόνι, όμως, σε έναν άντρα βουλευτή θα ήταν απλώς πρωτότυπο!» σχολιάζει η Ειρήνη-Ελένη Αγαθοπούλου, πρόεδρος του Δ.Σ. του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας. Η ίδια σημειώνει πως «και το ντύσιμο, λοιπόν, αποτελεί άλλη μια αφορμή για επιβολή των πατριαρχικών προτύπων – ο άντρας ορίζει και η γυναίκα συμμορφώνεται, διότι συνήθως τέτοιου είδους παρατηρήσεις γίνονται από τους άντρες προς τις γυναίκες και σπανίως το αντίθετο. Κάθε φορά που μια γυναίκα φοβάται να μιλήσει ανοιχτά για το θέμα αυτό για να αποφύγει τυχόν αρνητικές συνέπειες, υποθηκεύει την εργασιακή ζωή και των υπόλοιπων γυναικών που το πρόβλημα τις αφορά. Όσο κατανοητό μπορεί να είναι ότι μια εταιρεία θέλει έναν συγκεκριμένο τρόπο ντυσίματος για τους υπαλλήλους της, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα οι γυναίκες έχουν αποδείξει ότι μπορούν να είναι έξυπνες, αποδοτικές και με αξιοπρεπή εμφάνιση με όποιο dress code επιλέξουν εκείνες ως πιο κατάλληλο για το ωράριο της εργασίας τους. Εν ολίγοις, το “καθωσπρέπει” ντύσιμο είναι αυτό το οποίο η ανδροκρατούμενη κοινωνία ορίζει». Ενώ καταλήγει λέγοντας πως «και αν οι γυναίκες αισθανόμαστε άβολα στη “γυναικεία” στολή εργασίας, ας αναλογιστούμε πώς αισθάνονται τα ΛΟΑΤ άτομα φορώντας τα “κουστούμια” που τους επιβάλλει το βιολογικό τους φύλο να φορούν. Όχι για να αισθανθούμε τυχερές, αλλά για να καταλάβουμε ότι έχουμε συμμάχους στον αγώνα ενάντια στα σεξιστικά και πατριαρχικά στερεότυπα».

Κατά πόσο είναι νόμιμο οι εταιρείες να επιβάλλουν στολή εργασίας; Η δικηγόρος Αντωνία Λεγάκη εξηγεί πως «το δικαίωμα του ανθρώπου να ντύνεται όπως θέλει είναι ένα δικαίωμα που άπτεται των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ατόμου και δεν υπάρχει δυνατότητα ούτε έχει εκχωρηθεί τέτοια σε κάποια εταιρεία ή οποιονδήποτε να του πει πώς θα ντυθεί. Δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο, αλλά στο παρελθόν υπήρξαν διατάξεις νόμου που αφορούσαν τη σεμνότητα με την οποία πρέπει να είναι ντυμένοι οι δημόσιοι υπάλληλοι, άντρες και γυναίκες, όμως έχει ατονήσει. Για παράδειγμα, όριζε ότι πρέπει να φοράνε σακάκια, και δη οι δικηγόροι και υπάλληλοι δικαστηρίων, που έπρεπε να έχουμε dress code σακάκι». Η κ. Λεγάκη έχει και η ίδια δεχτεί ανάλογα σχόλια στην καριέρα της. Όπως θυμάται: «Είναι χαρακτηριστικό ότι εμένα τη δεκαετία του ’90 μου είχαν κάνει δυο φορές παρατήρηση επειδή φορούσα παντελόνι φαρδύ στο δικαστήριο. Πλέον τα πράγματα έχουν ατονήσει. Για παράδειγμα, το σακάκι το φοράμε περισσότερο από συνήθεια και για να ξεχωρίζει ότι είμαστε δικηγόροι παρά επειδή είναι επιβεβλημένο. Απλώς, συνήθως, σκεφτόμαστε κιόλας ότι αν δεν είμαστε μέσα στο πλαίσιο του συνηθισμένου dress code, ο δικαστής αντί να σκέφτεται αυτά που λέμε, θα κοιτάζει πώς είμαστε ντυμένοι».

Όπως εξηγεί η νομικός: «Είναι παράνομο το dress code. Δεν υπάρχει δικαίωμα κάποιας εταιρείας στον ιδιωτικό τομέα να το επιβάλλει. Πουθενά δεν αναγνωρίζεται σε οποιονδήποτε εργοδότη στον ιδιωτικό τομέα το δικαίωμα να καθορίζει τι θα φορέσεις. Είναι παραβίαση της προσωπικότητας, βεβαίως, αλλά θα το δεις να συμβαίνει. Όλα είναι νόμιμα μέχρι να ακυρωθούν από τα δικαστήρια. Μέχρι να έρθει κάποιο δικαστήριο και να πει ότι αυτό είναι παράνομο. Βέβαια, εάν έρθει μια τέτοια υπόθεση στα δικαστήρια, τότε θα ερευνηθεί μήπως ήταν τόσο ακραία διαφορετικό το ντύσιμο από τα δεδομένα ώστε να έχει δίκιο ο εργοδότης. Δηλαδή, για παράδειγμα, αν είσαι εργαζόμενος σε ένα σοβαρό γραφείο, σε μια τράπεζα, και πας με μαγιό, ακόμα κι αν δεν υπάρχει διάταξη νόμου, θα ελεγχθεί τέλος πάντων ότι ήταν ακραία μη ταιριαστό το ντύσιμο για τη δουλειά που κάνεις. Αν τώρα, για παράδειγμα, μια γυναίκα –γιατί για τις γυναίκες εξετάζουμε κι εμείς– δεχτεί κάποιο σεξιστικό σχόλιο στον χώρο εργασίας για την εμφάνισή της, αν δεν μιλάμε για ακρότητες όπως το παράδειγμα του μαγιό, είναι άλλο».

gynaikes-fwtografizontai-rouxa-paratirisi-douleia-body-image-1481209984

Πώς μπορεί μια γυναίκα να καταγγείλει μια τέτοια συμπεριφορά. Την καλύπτει ο νόμος ή υπάρχει κενό; Η κυρία Λεγάκη σχολιάζει πως «το θέμα δεν είναι ότι υπάρχει κενό στον νόμο, δεν υπάρχει κενό στον νόμο. Υπάρχει κενό στην κοινωνία. Δηλαδή, τη στιγμή που είναι τόσο μεγάλη η ανεργία και τόσο μεγάλη η ανάγκη των ανθρώπων, αντρών και γυναικών, να βρουν δουλειά, είναι δεδομένο ότι κάθε γυναίκα θα παραβλέψει εκατοντάδες φορές τέτοιου τύπου σχόλια και θα προσπαθήσει με κάποιον τρόπο να τα υπερβεί, ώστε να μη χάσει τη δουλειά της. Γιατί, να μη γελιόμαστε, στην καλύτερη των περιπτώσεων, εάν μια γυναίκα δεχθεί κάποιο τέτοιο σχόλιο και αρχίσει να αντιδρά νόμιμα, με κάποιο δικηγόρο που θα πάει στα δικαστήρια, που θα ζητήσει να τιμωρηθεί κ.λπ., εννοείται ότι θα χάσει τη δουλειά της. Και αν δεν τη χάσει γιατί θα απολυθεί, θα είναι τόσο δυσάρεστες οι συνθήκες από κει και πέρα που θα αναγκαστεί να φύγει μόνη της. Όλες μας έχουμε υποστεί τέτοιου είδους παρατηρήσεις, από σεξουαλικές μέχρι λεκτικές –χαριτωμένες εντός πολλών εισαγωγικών, καθόλου χαριτωμένες για εμάς– που εμπεριέχουν υποτίμηση και έχουμε από τα πολύ μικρά μας χρόνια στη δουλειά να τις παλεύουμε και να τις υπερβαίνουμε. Και προσπαθούμε δυο φορές για να αποδείξουμε ότι κάνουμε τη δουλειά μας και την κάνουμε καλά. Και ότι δεν είναι το σακάκι, το χεράκι, το ποδαράκι, αλλά είμαστε εμείς». Σύμφωνα με την κ. Λεγάκη, το ζήτημα δεν λύνεται στα δικαστήρια αλλά στην κοινωνία: «Χίλιοι νόμοι και χίλιες δικαστικές αποφάσεις δεν μπορεί να είναι παρόντες και παρούσες στην καθημερινότητα μιας γυναίκας μέσα στη δουλειά της, η οποία έχει να κάνει με άντρες που –είτε είναι ανώτεροι είτε ίσοι με αυτή στην ιεραρχία– πάντα θεωρείται ότι είναι ελεύθεροι να κάνουν ένα σχόλιο το οποίο στη βάση του είναι σεξιστικό, αλλά ακόμα η κοινωνία δεν έχει κατακτήσει το να θεωρείται τέτοιο. Αλλά αν δεν κερδηθεί αυτό στην κοινωνία, και στα δικαστήρια να πάει δεν πρόκειται να έχει πολύ καλύτερη τύχη, πολύ περισσότερο δεν πρόκειται να λύσει το ζήτημα για την άλλη μέρα στη ζωή της».

Από την πλευρά της η Σίσσυ Βωβού, μέλος της φεμινιστικής συλλογικότητας «Το Μωβ», σχολιάζει πως είναι «αξιέπαινη η προσπάθειά σας για τεκμηρίωση του πασίγνωστου γεγονότος ότι οι γυναίκες οφείλουν να ακολουθούν κάποιον κώδικα ένδυσης ή γδυσίματος στη δουλειά τους. Ναι, όλες το έχουμε αντιμετωπίσει κάποια στιγμή, ιδιαίτερα όταν στη δουλειά μας ερχόμαστε σε συναλλαγές με πελάτες. Παρατηρείται τόσο στις δημόσιες υπηρεσίες όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Κώδικας ένδυσης υπάρχει βέβαια και για τους άντρες. Όμως για τις γυναίκες αγγίζει το ζήτημα της προκλητικότητας ή της σεμνότητας που πρέπει να επιδεικνύει μια γυναίκα με το ντύσιμό της, άρα έχει μια σεξιστική διάσταση, εκτός της διάστασης του γενικότερου κώδικα που “πρέπει” να ακολουθεί κάθε άνθρωπος στη δουλειά του. Ζητάμε επιλογή και ελευθερία για το τι θα φορέσουμε στη δουλειά, στον δρόμο, παντού. Ζητάμε πολλά;».

πηγή: vice.com

Ακολουθήστε το dete.gr στο Google News

Ακολουθήστε μας στο Google News απο τον υπολογιστή αλλά και από την εφαρμογή Google News του κινητού σας.

Σχετικά Άρθρα

ροή ειδήσεων

πρωτοσέλιδα