Μια υπέροχη συνέντευξη παραχώρησε στο popaganda. gr η πατρινή στην καταγωγή ηθοποιός Έλλη Τρίγγου, αποκαλύπτοντας σε αυτή στοιχεία της προσωπικότητας της.
Η «Ασημίνα» μίλησε μεταξύ άλλων για την αντιμετώπιση του θεάτρου από το κράτος στο διάστημα της πανδημίας, αλλά και για το metoo.» «Όταν ξεκίνησε όλο αυτό, σταμάτησα να δουλεύω, συνέχισα όμως να πληρώνομαι κανονικά και κυρίως ήξερα πως θα δουλέψω ξανά σύντομα» τόνισε αρχικά.
«Νιώθω ευλογημένη γι’ αυτό, όμως δεν μπορώ να μη βλέπω ότι δεν ισχύει για όλους τους ανθρώπους του χώρου το ίδιο, μιας και η πολιτεία φρόντισε για ακόμη μια φορά να αφήσει εντελώς απροστάτευτο το κομμάτι του πολιτισμού, σε βαθμό ντροπιαστικό. Μας αντιμετώπισαν σαν κάτι μη άξιο να ασχοληθούν και η συνειδητοποίηση αυτή ήταν, και παραμένει σοκαριστική.
Έχοντας καταφέρει να παίξουμε δύο Δευτερότριτα εν μέσω πανδημίας, με κόσμο στα θέατρα, σε διαβεβαιώνω ότι το περιβάλλον ήταν απολύτως ασφαλές. Κάθεσαι στη θέση σου, δεν έχεις επαφή με τους άλλους ανθρώπους και παρακολουθείς κάτι. Ήταν απολύτως εφικτό να συμβεί, γι’ αυτό και όσο λειτούργησε δεν υπήρξαν κρούσματα στο θέατρο».
“Η πατριαρχία είναι όπως το οξυγόνο”
Για το metoo ανέφερε: «Οι γυναίκες και οι άντρες που άνοιξαν τον δρόμο σπάζοντας τη σιωπή, δεν άλλαξαν μόνο τη ροή του θεάτρου, αλλά και την ιστορία.
Είναι μεγάλη νίκη, πάνω σε μια πληγή από την οποία έχουν πονέσει πολλοί άνθρωποι. Θέλω πραγματικά να πιστεύω ότι μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία υπήρξε γι’ αυτούς η λύτρωση που τους αξίζει. Είμαι ευγνώμων, νιώθω θαυμασμό και αντλώ έμπνευση από το ψυχικό κουράγιο που βρήκαν όλες αυτές οι γυναίκες και οι άντρες, ώστε να επικοινωνήσουν όσα έζησαν.
Η πατριαρχία είναι όπως το οξυγόνο και η μόλυνση του περιβάλλοντος, είναι παντού. Οι ίδιες οι γυναίκες λαμβάνουμε πατριαρχία και στη συνέχεια αναγκαστικά την αναπαράγουμε, ώστε να επιβιώσουμε μέσα σε αυτήν, υιοθετώντας χαρακτηριστικά τοξικής αρρενωπότητας που και οι ίδιες αποστρεφόμαστε.
Δεν φωτίζουμε την υπέροχη φύση μας, αντίθετα την κρύβουμε ή «φοράμε» εκείνη των αντρών, δημιουργώντας ένα δυσλειτουργικό αποτέλεσμα.
Δεν μας μαθαίνουν, ούτε μας αφήνουν να ανακαλύψουμε τις δικές μας δυνάμεις, οπότε πρέπει να τις βρούμε μόνες μας, περνώντας απ’ αυτήν την αμήχανη στιγμή μιας διεργασίας που δεν ξέρουμε πώς να διαχειριστούμε, τραυματίζοντας ακόμα και η μία την άλλη.
Πρέπει πρώτα εμείς οι ίδιες να λατρέψουμε το είδος μας, να γίνουμε πιο συμπεριληπτικές. Έτσι θα δώσουμε ένα καλό παράδειγμα στους άντρες για το πώς θα έπρεπε να μας αντιμετωπίζουν.
Θα έχουν έναν επιπλέον λόγο να σταματήσουν να συντηρούν και να διαιωνίζουν την κατάφωρη αδικία που βιώνει το γυναικείο φύλο εδώ και αιώνες. Δεν είναι εύκολο όμως, πρέπει να αλλάξουμε δέρμα».
“Δεν έχω προσδοκίες από όσους μας κυβερνούν”
Μίλησε επίσης και για το σύστημα και την πολιτική: « Δεν έχω προσδοκίες απ’ όσους μας κυβερνούν. Όλη μου η ελπίδα εναπόκειται στην αλληλεγγύη, στην αυτοοργάνωση, στη συσπείρωση και στη σωστή μεταφορά πληροφορίας.
Μπροστά σε κάθε φασίστα και βασανιστή, σε κάθε ωρολογιακή βόμβα μίσους που καταχράται εξουσία και εκτελεί εντολές αγνώστου προελεύσεως, γυρνώ την πλάτη επιδεικτικά και στρέφομαι με προσμονή και λαχτάρα σε οποιοδήποτε δείγμα ηθικής και ανθρωπιάς έχει απομείνει σε αυτούς τους θεσμούς.
Το ίδιο το σύστημα οφείλει να αποτοξινώσει τον εαυτό του, όπως συνέβη και στο χώρο του θεάτρου. Να συμβεί το ίδιο και μέσα στην αστυνομία, στην πολιτική, στα δικαστήρια, στη δημοσιογραφία, παντού.
Να ξεβρωμίσουμε, να ησυχάσουμε. Να τελειώνουμε με την ανομία και τον κανιβαλισμό, να ζήσουμε με αλήθεια και ενότητα. Να μορφώσουμε το νου και την ψυχή μας.
Ξύπνησε ο κόσμος από τα αίσχη τους, βγήκε ξανά στο δρόμο, αντέδρασε επιτέλους. Τί περίμεναν να πετύχουν; Είναι αναφαίρετο δικαίωμα μας να καθόμαστε σε μια πλατεία, χωρίς να τρώμε ξύλο. Η ελευθερία δηλαδή, είναι δικαίωμά μας».
ΦΩΤΟ: Στάθης Μαμαλάκης
