ΛΕΑ ΟΥΠΙ
Εκδόσεις «Πατάκη»
Μεγαλώνοντας στο τέλος της ιστορίας
Έχουμε γκώσει για δυο ζωές από μεγαλόπνοες ατάκες που σημαδεύουν γενιές πολιτικοποιημένες ή ντεφό πολιτικά ενεργές. Το δόγμα του σοκ. Η παρακμή της δύσης. Οι χαμένες ελπίδες. Μπλόφες και παραμύθια. Το τέλος της ιστορίας… Οι τίτλοι πολλές φορές τινάζουν το κλισέ σαν ξηροδερμία από το πέτο τους και προσπαθούν να σε κάνουν να δεις την αλήθεια που κάπου, κάπως την έχεις ζήσει αλλά κάνεις λες και εκείνες τις μέρες –χρόνια των τεκτονικών αλλαγών , έφτιαχνες τους βασιλικούς και τα λεμόνια στον κήπο σου. Τι γίνεται όμως όταν η ιστορία κροταλίζει τα δαχτυλά της σα τη Wednesday και σε παρασύρει σε έναν μακάβριο χορό; Πως παίρνεις τα πόδια σου μετά; Στον ώμο σαν δισάκι ή στα κουλουάρ σαν τζαμαϊκανός δρομέας;
Όταν τα κουτάκια κόκα κόλα, ήταν ιερά τοτέμ
Η Λέα μεγαλώνει στην Αλβανία στα τέλη της δεκαετίας του ’80, μια χώρα όπου η κρατική ιδεολογία έχει επισήμως αντικαταστήσει τη θρησκεία. Εκείνα τα χρόνια ήταν ακόμη σχεδόν αδύνατον είτε να πας είτε να φύγεις από την Αλβανία. Ήταν ένα μέρος με ατελείωτες ουρές και ελλείψεις στα μαγαζιά, όπου μια κοτρόνα έπαιρνε τη θέση σου .Για τη Λέα, ήταν το σπίτι της και η ασφάλειά της. Υπήρχε κοινός σκοπός και ελπίδα. Και τότε, τον Δεκέμβριο του 1990, έναν χρόνο μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, όλα άλλαξαν, εν μιά νυκτί σχεδόν. Τα αγάλματα του Στάλιν και του Χότζα γκρεμίστηκαν και η Λέα τους χάρισε μια τελευταία αγκαλιά. Μπορούσες να ψηφίζεις ελεύθερα, να φοράς ό,τι θέλεις, δεν φοβόσουν πια μήπως σε ακούσει κάποιο αδιάκριτο αυτί. Όμως εργοστάσια έκλειναν, δουλειές χάνονταν και ολόκληρες οικογένειες έφευγαν, κατά χιλιάδες, για την Ιταλία και την Ελλάδα, επιθετικά συστήματα πυραμίδας κυριάρχησαν, δίπλα στο οργανωμένο έγκλημα και τη σωματεμπορία. Η πυξίδα των πεποιθήσεων ζουρλάθηκε και η χιονοστιβάδα των γεγονότων σε έκανε να χάνεις τη φωνή σου .Στην κυριολεξία!
Μαρτυρίες αναγνώρισης
«Διαβάζοντας ξανά και ξανά το βιβλίο της Ούπι νιώθουμε πόσο πολύ ο τρόπος που προσεγγίζει τα βασικά της θέματα, πολιτική, προσωπική ιστορία, το νόημα αυτό καθεαυτό της ελευθερίας, μας αφορά όλους σήμερα». Sandeep Parmar, Patrice Lawrence, Philippe Sands (σκεπτικό Βραβείου Ondaatje)
«Το πρώτο βιβλίο μετά την Υπέροχη φίλη μου της Φερράντε που συνέστησα επιμόνως στους φίλους, στην οικογένεια, στους συναδέλφους να διαβάσουν… συγκλονιστική αυτοβιογραφία και βαθύς στοχασμός του τι σημαίνει η ελευθερία». Ruth Scurr, Spectator, Books of the Year
Επιμύθιο
Έχει κάτι διαβολικά ύπουλο αυτό το βιβλίο. Ενώ οι αναμνήσεις και οι ιστορίες της παιδικής ηλικίας είναι ένα καλογραμμένο προπέτασμα καπνού,από πίσω υποβόσκει ένα πολιτικό δοκίμιο ,εκλαϊκευμένο μεν αλλά με τόση αλήθεια για το ράγισμα των ντόμινο της πολιτικής ιστορίας. Μια φωνή σύγχρονη που βροντά στους τοίχους του παρελθόντος και σαν μπαλάκι του σκουός σπάει το τζάμι της «αλήθειας» . Η συγγραφέας σήμερα είναι καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας στο London School of Economics. Το τι πιστεύει είναι μάθημα για τη πρώτη σειρά θρανίων.
