Του Διονύση Ζακυνθινού
Για κάποια χρόνια και πολύ πριν η δικαιοσύνη κρίνει ότι επρόκειτο για μια εγκληματική οργάνωση, η Χρυσή Αυγή λειτούργησε ως κόμμα στο πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, γνωρίζοντας μάλιστα την αποδοχή ενός αξιοσημείωτου ποσοστού του εκλογικού σώματος.
Ας μην το ξεχάσουμε αυτό, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας και ποιες ήταν οι συνθήκες που έστρωσαν το έδαφος για την εντυπωσιακή επιρροή της Χρυσής Αυγής, η οποία αποτυπώθηκε άλλωστε εμφατικά και στις κάλπες.
Η αδυναμία της συντεταγμένης πολιτείας να δώσει μια πειστική απάντηση στο μεταναστευτικό – προσφυγικό πρόβλημα, σε συνδυασμό με την ισοπέδωση ευρέων κοινωνικών στρωμάτων από την οικονομική κρίση, ήταν το εκρηκτικό κοκτέιλ που κινούσε όλο και πιο δυνατά τον μύλο της Χρυσής Αυγής, η οποία πουλούσε, συν τοις άλλοις, και πατριδοκαπηλία.
Στο αποκορύφωμα της κρίσης, στις βουλευτικές εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου του 2015, η Χρυσή Αυγή κατέλαβε την τρίτη θέση, με ποσοστό 6,99%, εκλέγοντας 18 βουλευτές. Τότε, την ψήφισαν 379.581 εκλογείς.
Το καμπανάκι είχε χτυπήσει, και είχε χτυπήσει πολύ δυνατά. Αλλά το πολιτικό σύστημα το αγνόησε επιδεικτικά, επιλέγοντας την λανθασμένη οδό της «δαιμονοποίησης» της.
Τον τόνο έδωσε ο αποκλεισμός της, τόσο από κάθε έκφανση της πολιτικής ζωής όσο και από τα αθηνοκεντρικά μέσα ενημέρωσης. Ήταν το βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής, που προβαλλόταν εκτός άλλων και ως ένα αντισυστημικό κόμμα.
Γίνεται πολύς λόγος για το αν όλος αυτός ο κόσμος που την ψήφισε παραπλανήθηκε, χωρίς να γνωρίζει το πραγματικό πρόσωπο της. Είναι, όμως, προφανές ότι το ναζιστικό αυτό μόρφωμα καβάλησε το κύμα της αγανάκτησης και του εθνολαϊκισμού που σάρωσε την χώρα μετά από το ξέσπασμα της κρίσης.
Χιλιάδες την επέλεξαν ως μια αντισυστημική ψήφο διαμαρτυρίας, όχι γιατί έγιναν φασίστες από τη μια μέρα στην άλλη.
Και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι στις τελευταίες εκλογές έμεινε εκτός Βουλής, για να οδηγηθεί κατόπιν ουσιαστικά στη διάλυση.
Όπως συνέβη και με την εκτόξευση της, μια σειρά από συγκυρίες συνετέλεσαν στην απαξίωση της και στον εν τέλει πολιτικό αφανισμό της, με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα να διαδραματίζει τον πλέον καταλυτικό ρόλο, τουλάχιστον στα μάτια όσων είχαν ξεγελαστεί ως προς το αληθινό προσωπείο της.
Ωστόσο, θα ήταν λάθος να πιστέψουμε ότι με την καταδίκη και τη φυλάκιση στελεχών της Χρυσής Αυγής ξεμπερδέψαμε και με τον φασισμό.
Ενδεχόμενη εμφάνιση ανάλογων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών με αυτές που διαμορφώθηκαν προ δεκαετίας, είναι πολύ πιθανό να επωάσουν πάλι το αβγό του φιδιού.
Πέρα από τις βαρύγδουπες και διθυραμβικές δηλώσεις των τελευταίων ημερών, ακόμη και από πολιτικά πρόσωπα που σιωπούσαν όταν τα τάγματα της Χρυσής Αυγής βιαιοπραγούσαν εις βάρος όποιων στοχοποιούσαν, στο μέλλον θα φανεί αν πήραμε ως κοινωνία και ως δημοκρατία το μάθημα μας.
(από την εφημερίδα 7 Μέρες Ενημέρωση)
