Συνέντευξη στον Μιχάλη Παπαγεωργίου
Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης συνέγραψε με τον Ανδρέα Θωμόπουλο ένα απολαυστικό «αστικό νουαρ» με εικόνες από μαρκίζες στο LA, διαφημιστικές εταιρίες στην Ελάδα με δολοφονικό μάρκετινγκ , ακυρωμένα πάθη και πτώματα στο διάβα προς την κορυφή.
2011: Η νεαρή Μελίνα περνάει από γραπτή συνέντευξη για να εργαστεί σε πολυεθνική διαφημιστική εταιρεία. Προκειμένου να εντυπωσιάσει τον διάσημο επικεφαλής της εταιρείας, Άλεξ Ράνθο, καταστρώνει στο χαρτί ένα εξωφρενικό διαφημιστικό σχέδιο.
Λος Άντζελες, 2019: Ο Τζακ Κουίν, πρώην μεγάλος χολλυγουντιανός σταρ, προσπαθεί να βρει έναν ρόλο για να ξαναφτιάξει την καριέρα του. Ασκεί μεγάλη πίεση στον ατζέντη του, κι εκείνος τότε αποφασίζει να τηλεφωνήσει στον παλιόφιλό του Άλεξ Ράνθο, που πλέον ζει στην Ελλάδα.
Από την άκρη του κόσμου στο μακρινό Πέρθ μιλήσαμε με τον συγγραφέα για το βιβλιο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πατάκη».
Πως είναι η διαδικασία και η εμπειρία της συ(ν) γγραφής; Τι σε έφερε κοντά με τον Ανδρέα Θωμόπουλο; Ήταν ο ιδανικός συνεργός στο « έγκλημα»;
O Ανδρέας Θωμόπουλος, εκτός από πολύ σημαντικός σκηνοθέτης, συγγραφέας και τραγουδοποιός του οποίου το έργο αγαπώ και θαυμάζω πολύ, είναι και φίλος μου εδώ και 20 χρόνια. Έχουμε γράψει μαζί κάποια σενάρια και ένα από τα σενάρια που δοκιμάσαμε να γράψουμε ήταν και το Show Business, βασισμένο σε ιδέα του Ανδρέα, που είχε σκεφτεί τους κεντρικούς χαρακτήρες και την «σπονδυλική στήλη» της πλοκής. Το σενάριο δεν μας βγήκε όπως το θέλαμε, αλλά πριν από 2 χρόνια περίπου του είπα πως είχα μια ιδέα να «μεγαλώσουμε» πολύ την υπόθεση, προσθέτοντας πολλά στοιχεία πλοκής και νέους χαρακτήρες που θεωρούσα ότι θα την έκαναν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα και να γράψουμε το βιβλίο ως μυθιστόρημα. Η ιδέα του άρεσε, έκατσα και έγραψα εξ ολοκλήρου μια πρώτη βερσιόν του μυθιστορήματος, στη συνέχεια την πήρε ο Ανδρέας και την δούλεψε, έπειτα την ξαναπήρα εγώ, και μετά από κάποιες λίγες ακόμα διορθώσεις και από τους δυο μας το βιβλίο ήταν έτοιμο.
Δεν θα μπορούσα να έχω γράψει το Show Business με κάποιον άλλον.
Η νουάρ ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι διάχυτη και η αμερικάνικη σόου μπίζνες δείχνει με έναν παράδοξο τρόπο πιο λάιτ σε σχέση με τα γρανάζια που κινούνται εδώ , στη Ελλάδα. Χωρίς να μπαίνουν συγκρίσεις είναι ένας τρόπος για να πείτε «Είμαστε και εμείς ικανοί για τερατώδεις πράξεις»;
Η Show Business είναι ενιαία, αυτό θέλει να δείξει το βιβλίο. Δεν έχει σημασία αν κάτι συμβαίνει στις ΗΠΑ ή στην Ελλάδα. Το βιβλίο ξεκινάει στο Λος Άντζελες και μεταφέρεται στην Αθήνα, όπου πέφτει το βάρος της υπόθεσης. Οι άνθρωποι είναι ικανοί για τερατώδεις πράξεις οπουδήποτε η μεγάλη φήμη συνοδεύεται από πολλά χρήματα και γι’ αυτό θα βρει κανείς μάλλον περισσότερα τέρατα στις ΗΠΑ, αλλά αν το δέλεαρ είναι σημαντικό, όπως συμβαίνει στην υπόθεση του δικού μας βιβλίου, τότε όλα μπορούν να γίνουν και στην Ελλάδα.
Με χρονικά άλματα μιας δεκαετίας το βιβλίο δεν υποτάσσεται σε , ντε και καλά, τάσεις της εποχής (γκάτζετ, τεχνολογία, σόσιαλ κτλπ) που σε άλλα αστυνομικά μυθιστορήματα κουράζουν με την υπερπληροφόρηση . Ήταν εσκεμμένο εκ μέρους σας;
Ναι, είναι σημαντικό κατά την γνώμη μου να γίνεται μεν χρήση της τεχνολογίας σε ένα σύγχρονο θρίλερ, αλλά όχι σε σημείο που αυτό να καθυστερεί την πλοκή ή να δημιουργεί την αίσθηση στον αναγνώστη ότι ο συγγραφέας κάνει επίδειξη γνώσεων.
Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου Τζακ Κουίν ασκεί στον αναγνώστη μια γοητεία με τον «ξεπεσμό» του και τον τρόπο που προσπαθεί να περισώσει ξέφτια αξιοπρέπειας. Γιατί μας ελκύουν αυτές οι ιστορίες; Υπήρχε κάποιος συγκεκριμένος σταρ που είχατε στο μυαλό σας;
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ζήσει, για διάφορους λόγους – ερωτικούς, οικογενειακούς, οικονομικούς – περιόδους προσωπικής κατρακύλας και περιόδους όπου ήταν αυτοκαταστροφικοί. Ο Τζακ έχει κάνει τόσα μεγάλα λάθη στη ζωή του ώστε να του αξίζει ο ξεπεσμός του αλλά ταυτόχρονα δεν είναι τέρας, έχει ακόμα άγκυρες ανθρωπιάς μέσα του. Οπότε, μπορούν ελπίζω οι περισσότεροι αναγνώστες είτε να ταυτιστούν μαζί του είτε, τουλάχιστον, να τον καταλάβουν καλά. Δεν υπάρχει συγκεκριμένος σταρ που είχαμε στο μυαλό μας, υπάρχει ίσως ένας συνδυασμός διαφόρων γνωστών πρωταγωνιστών που έχουν ζήσει παρόμοιες καταστάσεις.
Η φιλοδοξία και ο (αδιέξοδος;) έρωτας κοντράρονται συχνά στις σελίδες του βιβλίου με νικητή την πρώτη. Έχω λάθος εντύπωση;
Το έχετε καταλάβει καλά. Ο λόγος είναι ότι η φιλοδοξία είναι πιο εύκολο να ικανοποιηθεί από τον έρωτα, και οι άνθρωποι παρασύρονται από τις ευκολίες τους.
Πως είναι η ζωή στο μακρινό Περθ αυτή την covid εποχή;
Είμαστε τυχεροί εδώ στο Περθ διότι ο κυβερνήτης πήρε την απόφαση να κλείσει τα σύνορα της Δυτικής Αυστραλίας με την υπόλοιπη χώρα επί 8 μήνες (τα εξωτερικά σύνορα της χώρας ήταν ήδη κλειστά με απόφαση της κεντρικής κυβέρνησης), κι έτσι περάσαμε την πανδημία με ελάχιστα κρούσματα στην αρχή και χωρίς κρούσματα εδώ και μήνες. Οπότε, η ζωή μας δεν άλλαξε καθόλου, με μόνη –πολύ σημαντική – εξαίρεση ότι την χρονιά που πέρασε δεν κατάφερα να έρθω στην Ελλάδα, που μου λείπει πολύ, για διακοπές.
(εφ. Νεολόγος των Πατρών)
