Σε συνεργασία με το Μουσείο Μουνκ στο Όσλο, το Musée d’Orsay αφιερώνει μια έκθεση στον διάσημο Νορβηγό ζωγράφο Edvard Munch (1863-1944), του οποίου το έργο, σε όλο του το εύρος – εξήντα χρόνια δημιουργίας – και την πολυπλοκότητά του, παραμένει εν μέρει άγνωστο.
Η έκθεση «Edvard Munch: Ένα ποίημα για τη ζωή, την αγάπη και τον θάνατο» προσκαλεί να ξαναδούμε το έργο του Νορβηγού ζωγράφου στο σύνολό του, ακολουθώντας το νήμα μιας εικαστικής φιλοσοφίας που ήταν πάντα εφευρετική και ενός έργου συνεκτικού και συχνά, στοιχειωμένου.
Για τον Μουνκ, ως ένας καλλιτέχνης κατεξοχήν συμβολιστής, η έννοια των κύκλων έπαιξε βασικό ρόλο στην τέχνη και τη σκέψη του. Οι ανησυχίες του αντικατοπτρίζονται στην κατασκευή των καμβάδων του με τις δαιδαλώδεις γραμμές τους και την ατελείωτη επανάληψη ορισμένων μοτίβων, σε διάφορους χρωματικούς συνδυασμούς.
Ο Μουνκ είναι άλλος ένας καλλιτέχνης που βάζει τη ζωή του – και ιδιαίτερα τις αγωνίες και τις εμμονές του – στο έργο του και ο άνθρωπος που ήθελε να ζωγραφίσει «ανθρώπους που είναι ζωντανοί, που αναπνέουν και αισθάνονται, που υποφέρουν και αγαπούν» και δεν το κρύβει.
Ο Μουνκ επικεντρώθηκε σταθερά στην έκφραση συναισθημάτων με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια και ένταση. Τα έργα του, τα οποία ήταν έντονα επηρεασμένα από τις τραγωδίες που διανθίζουν τη ζωή του, είναι όλα γεμάτα με στοιχεία που βρίσκουν ευρύτερη απήχηση σε όλους. Μερικές φορές παρουσιάζονται μεμονωμένα, αλλά αυτό δεν ενδείκνυται, καθώς όλα βρίσκονται σε διάλογο μεταξύ τους και το νόημά τους έγκειται στις μεταξύ τους σχέσεις.
Το υπογραμμιζει ξεκάθαρα στους τίτλους πολλών έργων του όπως τα «Απελπισία», «Το άρρωστο παιδί». Αποδεχόμενος και μη επιδιώκοντας να κρύψει την ψυχική του ασθένεια – ο ίδιος είπε κάποτε: «Τα βάσανά μου είναι μέρος του εαυτού μου και της τέχνης μου. Είναι δυσδιάκριτα από εμένα, και η καταστροφή τους θα κατέστρεφε την τέχνη μου» συμβάλοντας στην πεποίθηση ότι οι καλλιτέχνες και η τρέλα είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι.
