Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Κογκόλη
Σύμφωνα με επισημάνσεις της αντιπολίτευσης και εργατολόγων, οι αλλαγές του Υπουργείου Εργασίας, που προσφάτως πέρασαν και από τη Βουλή, δημιουργούν περισσότερη δουλειά για μικρότερες απολαβές, παραβιάζουν το καθεστώς της τηλεργασίας, ενώ περιορίζεται και η συνδικαλιστική δράση. Συμφωνείτε με την άποψη αυτή; Η κυβέρνηση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τη συνθήκη της πανδημίας;
Η κυβέρνηση, ήδη από τους πρώτους μήνες ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας, έθεσε σε εφαρμογή το προεκλογικό της πρόγραμμα, που στηρίζεται στην παραδοχή ότι, αν μειωθεί το μισθολογικό, μη μισθολογικό κόστος και η φορολογία, θα προκύψει μεγαλύτερη ανάπτυξη. Στα πλαίσια αυτά, οι νομοθετικές παρεμβάσεις σε όλη την διάρκεια της πανδημίας (μειώσεις μισθών, αναστολές συμβάσεων, ελαστικοποίηση, απλήρωτες υπερωρίες, φόρο-ελαφρύνσεις για τα μεγάλα μόνο εισοδήματα κλπ.) συντείνουν στην δημιουργία του «νέου τύπου» εργαζόμενου, της μετά Covid-19 εποχής, που θα εργάζεται περισσότερο και θα πληρώνεται, πολύ λιγότερο. Είναι μια γνώριμη συνταγή της μνημονιακής περιόδου, που δημιουργεί ύφεση, ανεργία, λουκέτα και συρρικνώνει δραματικά την κατανάλωση».
Θεωρείτε πως υπάρχει σημαντική απορρύθμιση της εργασίας, με νομικά κενά που δημιουργούν πεδία εκμετάλλευσης των εργαζομένων;
Ήδη από τον περασμένο Μάρτιο, ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών υποθέσεων, μας «απειλούσε» ότι, ετοιμάζεται να ‘’ξαναγράψει’’ το εργατικό δίκαιο. Και πραγματικά, 9 σχεδόν μήνες μετά, η απορύθμιση της εργασίας, είναι πρωτοφανής: Για πρώτη φορά μετά από 100 χρόνια μπαίνει «μαχαίρι» στο δώρο Χριστουγέννων, οι μισοί εργαζόμενοι της χώρας εργάζονται σε καθεστώς τηλεργασίας δίχως να υπάρχει προστατευτικό πλαίσιο, χιλιάδες εργαζόμενοι διαβιούν με 17,8 ευρώ την ημέρα, το ΣΕΠΕ έχει πλήρως αδρανοποιηθεί, ενώ σε κλάδους, όπως τα νοσοκομεία, τα τρόφιμα, οι ταχυμεταφορές, το φάρμακο κλπ. ,η εντατικοποίηση της εργασίας , έχει χτυπήσει «κόκκινο». Φοβάμαι ότι με την κατάθεση του αντεργατικού νομοσχεδίου, που ετοιμάζει η κυβέρνηση στις αρχές του 2021, θα πέσουν και τα τελευταία «ερείπια» του εργατικού δικαίου, αν βέβαια, δεν υπάρξει δυναμική «απάντηση», από τον κόσμο της εργασίας.
Βάσει των στοιχείων των δημοσκοπήσεων, η ΝΔ απολαμβάνει μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι καταλληλότερος για Πρωθυπουργός από τον Αλέξη Τσίπρα. Εκτιμάτε ότι έπαιξε ρόλο σε αυτό η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης;
Ζούμε ήδη την εποχή των μεγάλων διαψεύσεων, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Οι ΜμΕ που ορισμένοι «ορκίζονταν» στο όνομα τους, έχουν αφεθεί στην τύχη τους, να παλεύουν με την πανδημία, δίχως ουσιαστική στήριξη. Οι μισθωτοί είδαν τις υποσχέσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού, να πηγαίνουν περίπατο, οι χαμηλοσυνταξιούχοι αποκλείστηκαν από το μεγαλύτερο τμήμα των αναδρομικών περικοπών των συντάξεων, οι αγρότες, οι έμποροι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες κλπ., αντί για βοήθεια, βλέπουν την κυβέρνηση να ετοιμάζεται να τους πάρει την περιουσία με τον νέο Πτωχευτικό Κώδικα. Από την άλλη απουσιάζει προς το παρόν η εναλλακτική προγραμματική πρόταση που θα πείσει τους πολίτες ότι υπάρχει πράγματι και άλλος «δρόμος διαφυγής». Σαφώς βεβαίως και τα ΜΜΕ παρουσιάζουν μια «ύποπτη» μονοφωνία που πολλές φορές διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Η κοινωνία όμως αρχίζει να σπάει τα στεγανά και να απεγκλωβίζεται από τις νεοφιλελεύθερες λογικές. Περιμένει όμως και μια συνολική θετική πρόταση, στην κατεύθυνση μιας δίκαιης ανάπτυξης, που θα τη νιώσει όλη η κοινωνία. Οι ευθύνες της κυβέρνησης στο υγειονομικό σκέλος, είναι μεγάλες. Αν συνεχίσει να πορεύεται στη λογική του «οι ΜΕΘ είναι πεταμένα λεφτά», τα αποτελέσματα θα είναι τραγικότερα.
Προβλέπετε ισχυρή αύξηση της ανεργίας, πέραν των προβλέψεων του Προϋπολογισμού και επέκταση του αριθμού των φτωχών στην Ελλάδα;
Η πρόσφατη έκθεση του ΟΑΕΔ κάνει λόγο για περισσότερους από 1.000.000 ανέργους. Πάνω από 130.000 θέσεις εργασίας, έχουν χαθεί από την αρχή της πανδημίας. Σε αυτές δεν υπολογίζονται ακόμα, οι δεκάδες χιλιάδες άνεργοι, που τελούν σε καθεστώς αναστολής σύμβασης εργασίας. Η επάνοδος στην κανονικότητα της αγοράς, «μυρίζει αίμα». Πολλές επιχειρήσεις δεν θα ανταποκριθούν και θα αναγκαστούν, να απολύσουν προσωπικό. Αυτό μεταφράζεται σε ύφεση και φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού. Ήδη τα εισοδήματα των πολιτών έχουν μειωθεί δραματικά και οι εικόνες της σκληρής περιόδου 2012-2014 κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους.
Σύμφωνα με τα κυβερνητικά στελέχη, ενισχύονται οικονομικά -κάτι που θα συνεχιστεί δεδομένων των δύσκολων συνθηκών- τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι που πλήττονται από τον κορωνοϊό; Θα προτείνατε ευρύτερη στήριξη;
Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει δαπανήσει περίπου 24 δις ευρώ, για τη στήριξη εργαζόμενων και επιχειρήσεων. Την διαψεύδουν όμως τα στοιχεία του προϋπολογισμού, που φανερώνουν μόνο 6,7 δις ευρώ, δαπάνες, εκ των οποίων οι μισές ,είναι δάνεια. Η αγορά «φωνάζει» για περισσότερη στήριξη αλλιώς βαδίζουμε σε διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής. Σε όλες τις υπόλοιπες χώρες τα κράτη, ακόμα και με φιλελεύθερες κυβερνήσεις, έσπευσαν σε εμπροσθοβαρή προγράμματα, για να αποφύγουν μεγαλύτερη ύφεση. Δυστυχώς η χώρα μας κυρίως λόγω της αδράνειας και της ταξικής μεροληψίας της κυβέρνησης εις βάρος των μικρομεσαίων, αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στην ύφεση το γ’ τρίμηνο του 2020.Αυτο σίγουρα δεν μπορεί να είναι τυχαίο.
Είναι απαραίτητη η αλλαγή πολιτικής σε πολλούς τομείς; Ως εκ τούτου χρειάζονται εκλογές;
Χρειάζεται μια συνολική αναθεώρηση όλων των νεοφιλελεύθερων βεβαιοτήτων. Χρειάζεται όμως να δούμε ξανά από την αρχή και θεμελιώδεις έννοιες: Την σχέση του ανθρώπου με τη φύση και το περιβάλλον, ώστε να μην ζήσουμε νέες πανδημίες, που οφείλονται στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Να επαναθεμελιώσουμε την αξία των δημοσίων συστημάτων υγείας και του δημόσιου χώρου, συνολικά. Να απορρίψουμε την λογική της αυτορρύθμισης της αγοράς, που έχει δήθεν τη «λύση δια πάσα νόσο» και τέλος να αντιληφθούμε ότι το να γίνουν οι πλούσιοι, πλουσιότεροι ,δεν πηγαίνει πιο μπροστά τις κοινωνίες. Οι παρατηρήσεις αυτές, αφορούν βεβαίως και την Αριστερά, που πρέπει να βγει από τα στεγανά ανεπίκαιρων δογματισμών. Υπό την έννοια αυτή και στο βαθμό που η παρούσα κυβέρνηση βρίσκεται στον αντίποδα των επιδίκων αυτών κατευθύνσεων, κάθε πολιτική αλλαγή, σε προοδευτική κατεύθυνση, είναι καλοδεχούμενη.
(από εφημερίδα Νεολόγος των Πατρών)
