Του Ανδρέα Κολλιόπουλου

Ένα έργο ύψους 3,6 εκατομμυρίων ευρώ που έχει εγκεκριμένη χρηματοδότηση από ευρωπαϊκό πρόγραμμα και έχει γίνει ολόκληρος αγώνας από κατοίκους της περιοχής και επιστήμονες που είχαν αναλάβει την μελέτη του, κινδυνεύει να χαθεί.

Κινδυνεύει γιατί εδώ και δύο χρόνια δεν έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες που απαιτούνται για την εκτέλεση του έργου. Και ποιες είναι αυτές οι διαδικασίες που έπρεπε να τρέξει η δημοτική αρχή του Σπύρου Μυλωνά και ο Δήμος Δυτικής Αχαΐας;

Δύο χαρτιά. Το ένα είναι το χαρτί της διαπιστωτικής διάβρωσης και το άλλο η άδεια εκτέλεσης του έργου. Και τα δύο βγαίνουν μετά από ένα απλό αίτημα στην Κτηματική Υπηρεσία.

Όλα τα άλλα είναι έτοιμα για να προχωρήσουν οι διαδικασίες και να γίνει ο διαγωνισμός που θα αναδείξει τον ανάδοχο ο οποίος με τις παρεμβάσεις που θα κάνει, βάση των όσων ορίζει η μελέτη που έχει γίνει, θα συμβάλει στην διάσωση μιας ακτογραμμής 1000 μέτρων που αυτή τη στιγμή έχει «καταφάει» η θάλασσα.

Η σμίκρυνση της παραλίας Καλαμακίου

Αναφερόμαστε στην παραλία Καλαμακίου (κάποτε ήταν μια από τις ομορφότερες στη Δυτική Αχαΐα) σε μια ακτίνα που ξεκινάει από το ύψος του κυματοθραύστη του ξενοδοχείου που υπάρχει στην περιοχή και φτάνει μετά από το παραθεριστικό θέρετρο της 116 Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας.

Η παράκτια αυτή ζώνη του Δήμου Δυτικής Αχαΐας υπέστη σμίκρυνση την τελευταία δεκαετία, εξαιτίας του φαινομένου της διάβρωσης των ακτών και διαφόρων παρεμβατικών εργασιών που είχαν γίνει κατά καιρούς που αλλοίωσαν, όπως φαίνεται τον χαρακτήρα της.

Η αμμουδιά έτσι έδωσε την θέση της στα βράχια με αποτέλεσμα οι επισκέπτες και οι κάτοικοι του παραθεριστικού οικισμού Καλαμακίου να μην μπορούν να κάνουν τα μπάνιο τους σε πολλά σημεία τα οποία πλέον δεν είναι προσβάσιμα. Η παραλία πλέον έχει μειωθεί σημαντικά σε πλάτος και σε μήκος.

Οι πιέσεις, η μελέτη και η επιτυχία

Η προηγούμενη δημοτική αρχή του Χρήστου Νικολάου μετά από πιέσεις και κινητοποιήσεις των ανθρώπων του παραθεριστικού οικισμού της παραλίας Καλαμακίου, αποφάσισε (το 2016) να διεκδικήσει ένα έργο που θα συνέβαλε στην επαναφορά του φυσικού χαρακτήρα της παράκτιας αυτής ζώνης που πλέον είχε διαβρωθεί, αναθέτοντας μάλιστα τη μελέτη σε ειδικευμένο γραφείο.

Η μελέτη που κατατέθηκε μετά από μήνες και μετά από σημαντική δουλειά που έγινε στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος, όχι μόνο εγκρίθηκε, αλλά λόγω των καινοτόμων μεθόδων που συμπεριλάμβανε στις προτάσεις της πάνω στο θέμα της διάβρωσης των ακτών, εξασφάλισε ένα ιδιαίτερα μεγάλο χρηματοδοτικό ποσό από το πρόγραμμα Life, ύψους 3,6 εκατομμυρίων ευρώ.

Όσοι γνωρίζουν από θέματα δημοσίων έργων ξέρουν ότι τέτοιου ύψους χρηματοδοτήσεις από ευρωπαϊκά κονδύλια σε μικρούς δήμους όπως αυτός της Δυτικής Αχαΐας, σπανίζουν και ειδικότερα για ζητήματα που έχουν να κάνουν με την κλιματική αλλαγή και την διάβρωση των ακτών. Χωρίς υπερβολή συμβαίνουν μια φορά στα 50 χρόνια.

Δύο χρόνια δεν έγινε τίποτα

Το «πράσινο» φως της χρηματοδότησης δόθηκε από την Περιφέρεια το 2021. Η δημοτική αρχή του Σπύρου Μυλωνά, είχε στα χέρια της ένα έτοιμο έργο για να προχωρήσει και το μόνο που χρειαζόταν να κάνει για να σώσει από την διάβρωση όλη αυτή την παράκτια περιοχή, ήταν απλά να τρέξει τις διαδικασίες για βγει στον «αέρα» ο εν λόγω διαγωνισμός.

Δεν το έκανε για λόγους που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει. Πλέον φτάνουμε στα τέλη του 2023 και το έργο ως χρηματοδοτούμενο από ευρωπαϊκό κονδύλι θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί στις αρχές του νέου έτους. Όμως δεν έχει καν ξεκινήσει. Άρα δεν προλαβαίνει. Τι σημαίνει αυτό; Αν δεν πάει «γέφυρα» για το νέο ΕΣΠΑ κινδυνεύει να χαθεί.

Το «πιλοτικό» έργο με τα 120 μέτρα

Το μόνο που μπορεί να γίνει πλέον είναι να πέσουν οι υπογραφές στην προγραμματική σύμβαση ανάμεσα στον Δήμο και στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος για την υλοποίηση ενός αρχικού συμπληρωματικού πιλοτικού έργου που αφορά αντίστοιχες παρεμβάσεις σε ένα κομμάτι της παραλίας αυτής, που όμως δεν ξεπερνάει τα 120 μέτρα.

Το έργο αυτό, με προϋπολογισμό 280.000 ευρώ και χρονική διάρκεια 22 μηνών, είναι να το «τρέξει» πλέον η Περιφέρεια (με βάση τα όσα αναφέρει η σύμβαση ο Δήμος δεν έχει την υποδομή και τις υλικοτεχνικές γνώσεις) και σύμφωνα με πληροφορίες πέρασε από πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.

Όμως το υπό έργο αυτό είναι μικρής κλίμακας και δεν πρόκειται να σώσει από την διάβρωση όλη αυτή την ακτίνα της ακτογραμμής των 1.000 μέτρων. Απλά θα δώσει μια μικρή παράταση ζωής στο κομμάτι που ορίζει (από το ύψος του κυματοθραύστη και 120 μέτρα δυτικά αυτού). Θα είναι όμως έστω μία αρχή.

Πρότυπο για τη διάβρωση των ακτών

Ωστόσο, το ερώτημα που προκύπτει είναι ξεκάθαρο και σε αυτό ζητούν απαντήσεις οι κάτοικοι της παραλίας Καλαμακίου και της ευρύτερης περιοχής: Γιατί χάθηκαν δύο ολόκληρα χρόνια για την υλοποίηση του σημαντικού αυτού έργου των 3,6 εκατομμυρίων ευρώ και τι πρόκειται να γίνει από εδώ και στο εξής.

Σημειώνουμε ότι η μελέτη και το έργο αυτό θα αποτελούσε πρότυπο για τέτοιου είδους έργα και σε άλλες περιοχές που αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την διάβρωση των ακτών, ένα φαινόμενο που θα μας απασχολήσει και τα επόμενα χρόνια αφού αποτελεί μια από τις βασικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Χάσαμε την υλοποίηση της μελέτης Ρογκάν (αυτή ξεκινούσε από την ακτή των Νιφορεΐκων και μετά, δηλαδή δεν περιλάμβανε το Καλαμάκι), χάνουμε και αυτό;