Τόσα χρόνια γομάρι των ειδήσεων και της πληροφορίας και ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως βγαίνει κάποιος πρόεδρος στις ΗΠΑ. Δηλαδή βάλε μου να οδηγήσω πύραυλο, ή άσε με ξεμπλέτσωτο στο Νευροκόπι. Υπάρχουν κάποια ψήγματα στοιχειώδους αντοχής. Αν με βάλεις όμως να εξηγήσω για πολιτείες, εκλέκτορες και αναλογίες θα γελάσει και το άγαλμα του Λίνκολν στο Καπιτώλιο. Και στην τελική, οκ, άσε με στην σφαίρα του λυκόφωτος εμένα.  Αυτοί, το εκλογικό σώμα των αμερικάνων, ξέρουν πως ψηφίζουν; Άσε το γιατί. Το πώς, λάμπει σαν αστέρι σε χριστουγεννιάτικο δέντρο με τα μαγιό δίπλα. Έχω τις αμφιβολίες μου για το κονκλάβιο, τους λευκούς καπνούς, τις εισβολές των Όμπραξ, τα ‘πατρίς, θρησκεία, οικογένεια’ του Μισισίπι, τις από μηχανής θεότητες, τις χαίνουσες πληγές μιας κοινωνίας που σε λίγα χρόνια η τεχνητή νοημοσύνη θα (μας) παίζει στα δάκτυλα. Είναι Τρίτη πρωί και δεν ξέρω τι και πως ξημερώνει.

Μιχ. Παπ.