Ο Xρήστος Αλεξανδρόπουλος είναι ο πιανίστας που βλέπουμε να παίζει πιάνο πάνω στη σκηνή μαζί με τα κορίτσια του Cabaret στην παράσταση του «Oedipus 19» της Γεωργία Καλογεράτου, μια παράσταση που ήδη κάνει αίσθηση στη σκηνή του trabala.
Όμως ο ίδιος δεν είναι μόνο ένας μουσικός. Είναι ένας επιστήμων που κάνει ακαδημαϊκή καριέρα στο Πανεπιστήμιο Πατρών και η μουσική είναι ο έρωτάς του.
Πες μου δύο λόγια το Cabaret του Οιδίποδα. Για σένα γιατί η παράσταση αυτή είναι ξεχωριστή;
Όπως και η προηγούμενη, το «Oedipus19» είναι για εμένα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου πια. Είναι πέραν από την έκφραση και τη δημιουργία, ανθρώπινη επαφή, ισχυροί δεσμοί φιλίας χρόνων. Η Γεωργία Καλογεράτου, η σκηνοθέτης μου έδωσε από την πρώτη στιγμή τον χώρο να δημιουργήσω, όχι μόνο στο κομμάτι της μουσικής αλλά και των ηθοποιών.
Γι’ αυτό άλλωστε, ως μουσικός, βρίσκομαι στον χώρο του θεάτρου, την ίδια ώρα με τους ηθοποιούς. Δημιουργία για εμένα δεν είναι μόνο η μουσική αυτή καθ’ αυτή, αλλά και το πως θα κατευθύνεις τον ηθοποιό με τις οδηγίες σου μέσα από ένα απλό φωνητικό ζέσταμα.
Σε σύγκριση με το προηγούμενο Cabaret που στηρίχτηκε στις Βάκχες του Ευριπίδη, μουσικά η παράσταση του Οιδίποδα σε τι διαφέρει;
Η παράσταση «Cabaret17» είχε έναν εύθυμο και περιπαικτικό τόνο και η μουσική έπρεπε να ακολουθεί την ίδια φόρμα. Η παράσταση του Οιδίποδα διαφέρει δραματικά. Η μουσική συμπληρώνει το σκοτεινό και δραματικό ύφος των συμβάντων, την τραγική ειρωνεία που βιώνουν οι ήρωες. Συνεπώς η μουσική δεν καθορίζει τους ρόλους αλλά δημιουργεί το «μαξιλάρι» ερμηνείας του ηθοποιού.
Τα κριτήρια σου στις διασκευές σου για τη συγκεκριμένη παράσταση ποια ήταν;
Τα κριτήρια όταν καλείσαι να διασκευάσεις μουσική στο θέατρο είναι πολλά. Πέραν των πραγμάτων που πρέπει να λάβεις υπόψιν όπως η δραματουργία στο σύνολο, το ύφος της παράστασης, η εκάστοτε σκηνή, η κινησιολογία κατά τη διάρκεια του τραγουδιού, το όραμα του σκηνοθέτη κτλ., έχεις ταυτόχρονα να συμπεριλάβεις παράγοντες όπως η ακουστική, καθώς και τις φωνητικές ικανότητες των ηθοποιών που διαφέρουν πολλές φορές από ενός επαγγελματία τραγουδιστή.
Τι πιστεύεις ότι αρέσει στην εκδοχή του Cabaret στο κοινό και μάλιστα μέσα από έργα της αρχαίας δραματουργίας;
Η φόρμα του Cabaret και της αρχαίας τραγωδίας όσο και αν φαίνονται δύο πράγματα ετερόκλητα, μοιάζουν πολύ. Μια από τις ομοιότητες είναι η αμεσότητα που έχουν αυτά τα δύο θεατρικά είδη ως προς το κοινό.
Και στις δύο παραστάσεις προσπαθήσαμε να ενισχύσουμε αυτή την αμεσότητα με τους αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών. Έτσι η κάθε παράσταση γίνεται προσωπική υπόθεση του θεατή, καθώς ο ίδιος καλείται να πάρει θέση στα πράγματα, να συμμετάσχει ενεργά στο δράμα και όχι να είναι παθητικός δέκτης.
Αυτό τεχνικά δημιούργησε μια παράσταση η οποία κάθε φορά είναι διαφορετική (πέραν του βασικού σκελετού). Αν με ρωτάς λοιπόν αυτό που αρέσει στον κόσμο μετά από τόσα χρόνια απολογισμού είναι αυτή η αμεσότητα και ο τρόπος που σερβίρουμε την ωμή αλήθεια του αρχαίου έργου.
Τι σε εμπνέει όταν γράφεις μουσική και τι είναι αυτό που σε ωθεί στο να κάτσεις στο πιάνο να γράψεις;
Η μουσική για μένα είναι μια ανάγκη της καθημερινότητας όπως το φαγητό και ο ύπνος. Ένας περίπατος στην φύση ή ακόμα και μια συζήτηση μ’ έναν δικό μου άνθρωπο μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και να τρέξω κατευθείαν στο πιάνο μου όπου και θα βυθιστώ εκεί για ώρες. Το συναίσθημα στο τέλος είναι πάντα ίδιο: πληρότητα και ποτέ κορεσμός.
Κρίνοντας από το βιογραφικό σου είσαι ένας άνθρωπος των θετικών επιστημών. Πως το συνδυάζεις με τη μουσική όλο αυτό;
Πράγματι για αυτό και πολύς κόσμος με έχει γνωρίσει με εντελώς διαφορετικές ιδιότητες, άλλοτε του μουσικού και άλλοτε του καθηγητή χημείας. Απολαμβάνω κάθε στιγμή αυτής της σύγχυσης. Η ακαδημαϊκή πορεία μου στο Πανεπιστήμιο για να καταλάβεις είναι η μεγάλη μου αγάπη ενώ η πορεία μου στη μουσική είναι ο μεγάλος μου έρωτας. Για αυτό προσπαθώ πάντα να διατηρώ την αγάπη και να αναζωπυρώνω τον έρωτα.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μου όπου την ίδια μέρα που παρουσιάζω κάποια ακαδημαϊκή μου δουλειά σε κάποιο συνέδριο στο εξωτερικό, αφότου τελειώνω, παίρνω το πρώτο αεροπλάνο για να παίξω σε κάποια παράσταση.
Είσαι καθηγητής χημείας και μουσικός. Χημικές ενώσεις και μελωδίες. Σου αρέσει να πειραματίζεσαι γενικότερα για να βρεις την αρμονία ή ακόμα και τη σωστή χημεία;
H ζωή ολόκληρη είναι για μένα ένα πείραμα με ότι αυτό συνεπάγεται. Πως γίνεται να μην λατρεύεις αυτή τη διαδικασία; Μόνο μέσω της αφοσίωσης και του πειραματισμού έρχεται το αποτέλεσμα. Αλλά ακόμα και όταν δεν έχεις το επιθυμητό αποτέλεσμα, η διαδικασία ήδη σε έχει διαμορφώσει, σε έχει κάνει πιο σοφό.
Πόσο έντονος είναι ο φόβος μέσα σου το πείραμα εντέλει να αποτύχει και ενδεχομένως να έρθει η έκρηξη; Αναλαμβάνεις την ευθύνη;
Η διαδικασία του πειράματος όπως πολύ σωστά έθεσες ενέχει και κινδύνους. Πρέπει πάντα να είσαι έτοιμος να αναλάβεις την ευθύνη και να μάθεις μέσω της αποτυχίας. Αυτό άλλωστε σε κάνει καλύτερο επιστήμονα, μουσικό, άνθρωπο.
Κ.Α.
(από την εφημερίδα «Κόσμος»).
