ΤΟΥ Γ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗ
Τη Δευτέρα που πέρασε, ένας ακόμη ηλικιωμένος, χάρισε από το κομπόδεμα του ένα υπερσύγχρονο ασθενοφόρο στο κέντρο υγείας Βορείου Τομέα, όπως αποκαλείται σήμερα το παλιό ΙΚΑ Αγ. Αλεξίου. Είναι η τέταρτη φορά που συμβαίνει αυτό εάν υπολογίσουμε και τις πολύ σημαντικές δωρεές της αείμνηστης Ελένης Ζαφειροπούλου – Διγενοπούλου, η οποία κατατάσσεται στην κατηγορία των ευεργετών αυτής της πόλης, κυρίως στο χώρο της υγείας. Εάν αναφέρουμε επίσης και τις δωρεές του Ελληνό- Αμερικανού Θανάση Στεφανόπουλου μερικές από τις οποίες δεν πήραν μεγάλη δημοσιότητα, τότε στην κοινωνία της Πάτρας έχουν διατεθεί την τελευταία πενταετία, αρκετά εκατομμύρια ευρώ από προσφορά ιδιωτών, συμπολιτών μας. Άλλες από το υστέρημα, άλλες ασφαλώς από το περίσσευμα του καθενός. Όποιος αντιλαμβάνεται το περιεχόμενο ενός τέτοιου εγχειρήματος στη σημερινή Πάτρα του 2024 και έχει γνώση, μνήμη και άποψη για όλα αυτά, ασφαλώς έχει και ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια συγκίνηση και περηφάνια για το παράδειγμα προσφοράς στον τόπο μας για αυτούς που ευεργετούν έμμεσα ή άμεσα την τοπική κοινωνία και από την άλλη απογοήτευση γιατί τα αυτονόητα καθήκοντα του κράτους, αντικαθίστανται από την ανθρωπινή ευαισθησία..
Η διαδρομή της πόλης μας, όσο είναι γνώση σε όλους τους Πατρινούς, έχει πολύ λαμπρά παραδείγματα ευεργεσιών από ανθρώπους που πίστεψαν στις ανάγκες και στις δυνατότητες της. Μαραγκόπουλος, Τριάντης, Σκαγιόπουλος, Καραμανδάνης, Μανώλης, αδερφές Κωσταντοπούλου, Δημήτρης Σταυρόπουλος, Κορύλλος, Διακίδης και πάρα πολλοί άλλοι, άφησαν τη σφραγίδα τους στο χτίσιμο της Πάτρας, προσφέροντας τα χρήματα τους για τις ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και κυρίως για τη συνέχεια της…
Ασφαλώς ήταν διαφορετική η εποχή της οικονομικής άνθησης της Πάτρας, όπου το εμπόριο, η επιχειρηματικότητα, ο πολιτισμός και η κοινωνική ζωή της, την είχαν αναδείξει σε σημείο ενδιαφέροντος για όλη τη χώρα. Η πολιτική της ιστορία επίσης με την οποία συνδέθηκε αρκετές φορές η πορεία της χώρας, την κατέταξε σε ένα υπολογίσμο αστικό κέντρο. Υπήρχαν άνθρωποι που ξόδευαν για την πόλη αρκετά λεφτά για διάφορους λόγους δημιουργώντας το μέλλον της. Υπήρχε άρχουσα τάξη που σήκωνε ακουστικό τηλεφώνου και έλυνε προβλήματα με την κεντρική εξουσία για το καλό της Πάτρας σε χρόνο ρεκόρ. Ήταν σοβαρός ο ρόλος της πόλης μας στη δημόσια ζωή της χώρας. Σήμερα υπάρχει χρήμα που ξοδεύεται από την Πάτρα και μακριά από αυτή, γιατί έπαψε να πιστεύει στις προοπτικές της. Υπάρχει υποτιθέμενη άρχουσα τάξη χωρίς δεσμούς συνοχής, επικοινωνίας και ισχυρού υγιούς τοπικισμού, η οποία από τότε που τέλειωσε το πολιτικό χρήμα, κρύβεται πίσω από ιδεολογικούς τάχα συναισθηματισμούς για να μη την ξέρει κανείς και να μη της ζητάει τίποτε. Έτσι επικρατεί ο σεφτές, η διαμαρτυρία και η στρατηγική του φόβου μη τυχόν έρθουν στην Πάτρα τίποτε λεφτάδες που θα τους προσελκύσουν κάποιοι να επενδύσουν εδώ. Οι δωρεές των πλούσιων αντιμετωπίζονται με απαθή τυπική επιβράβευση και εν μέρει με την Πατρινή ιδιοσυγκρασία του τύπου: «Που τα βρήκε τόσα λεφτά που χαρίζει κι’ όλας»; Οι δωρεές των συνταξιούχων προβάλλονται ως παράδειγμα γιατί έτσι είναι, επειδή κυρίως προέρχονται από το υστέρημα τους και μπράβο τους, άλλα κανείς δεν θέλει να διακρίνει μια κρυφή ουσία…
Αυτές οι δωρεές είναι κατά βάθος καταγγελίες. Φωνάζουν στη τοπική κοινωνία να ξυπνήσει και να βρει την ταυτότητα της προκειμένου να ζήσει καλυτέρα στον μέλλον. Αυτές οι καταγγελίες δεν απευθύνονται μόνο στο κράτος και στους πολιτικούς, άλλα και σε αυτούς που λένε ότι ανησυχούν για το αύριο της Πάτρας και όταν έρθει η ώρα, την αφήνουν στον αυτόματο πιλότο.
