Τον Μάιο του 1980, όταν ήμουν μικρό παιδί του Γυμνασίου, βρέθηκα με τη μητέρα μου στο χωριό της θυμάμαι, για να δούμε τη νονά της ,την Ευτυχία η οποία όπως όλες οι ηλικιωμένες είχε σπάσει το πόδι της και το είχε στο γύψο. Ήταν μια αρχόντισσα παλαιάς κοπής, γόνος οικογένειας Αντωνοπούλου από τη Δημητσάνα και είχε έρθει νύφη στην Ηλεία, αφού παντρεύτηκε το δικηγόρο Ζαχαρία Ζαχαρόπουλο και επέλεξαν μετά τη συνταξιοδότηση του, να ζήσουν από την Αθήνα στο χωριό. Αυτή η γλυκύτατη γυναίκα είχε μια απίστευτή πολιτική και όχι μόνο επιρροή σ’ εκείνο το χωριό, που την αντιλαμβανόσουν με την πρώτη κουβέντα. Ήταν επίσης αδελφή της μητέρας του βουλευτή και πρώην Αντιπροέδρου της κυβέρνησης και χρόνια Υπουργού από την Ηλεία, Θανάση Κανελλόπουλου. Εκείνες τις μέρες ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε μεταπηδήσει στην Προεδρία της Δημοκρατίας και είχε εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ και νέος πρωθυπουργός ο Γιώργος Ράλλης. Έτσι λοιπόν υπήρχε έντονο το ενδιαφέρον της «νονάς Ευτυχίας» έτσι τη λέγαμε τότε, για το ποιο υπουργείο θα έπαιρνε ο ανιψιός της στην κυβέρνηση που θα ανακοινωνόταν το πρωί. Μου είχε πει από το βράδυ να έχω το νου μου όταν έρθει το λεωφορείο από τον Πύργο να τρέξω γρήγορα να της φέρω μια εφημερίδα να δει την σύνθεση της νέας κυβέρνησης! Έτσι ενημερωνόταν ο κόσμος τότε!
Εγώ λοιπόν που από μικρός είχα την αγάπη για το ραδιόφωνο κουβαλούσα ένα μικρό τρανζιστοράκι και άκουγα μουσική από την ώρα που ξύπναγα! Τι να έκανα σε ένα χωριό πρωί – πρωί το 1980; Να έστελνα μηνύματα και email από το ταμπλέτ ή να χάζευα στο κινητό; Δεν υπήρχε τίποτα από όλα αυτά τότε, ούτε στη σκέψη μας! Ακούω λοιπόν στο ραδιόφωνο την σύνθεση της κυβέρνησης Ράλλη και τρέχω στο σπίτι της νόνας να της πω με χαρά ότι ο ανιψιός της έγινε Υπουργός Γεωργίας! Καθόταν σε μια πολυθρόνα στο χαγιάτι της βεράντας και αγνάντευε όλο τον κάμπο! Έχοντας από μικρός και το « ψώνιο» του ρεπορτάζ ήθελα να της δείξω ότι ξέρω τα νέα πρωί -πρωί και της λέω: «Κυρία Ευτυχία ο κύριος Νάσος (έτσι τον φωνάζαμε), έγινε Υπουργός Γεωργίας. Το άκουσα στο ράδιο»! Παίρνει ένα ύφος απογοήτευσης και μου απαντάει: «μμμ… Από Δήμαρχος Κλητήρας…» Σημειωτέον ότι ο εν λόγω Υπουργός ήταν στην προηγούμενη κυβέρνηση Υπουργός Οικονομικών! Και κατά την κρίση της θείας του, το Υπουργείο Γεωργίας ήταν υποβάθμιση.
Σαράντα τρία χρόνια μετά, 63 άνθρωποι συγκροτούν τη νέα κυβέρνηση της χώρας! Επί της ουσίας, οι 30 έχουν σαφές παραγωγικό ή πολιτικό αντικείμενο, πόρους και συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή επαγγελματική τάξη να απευθύνονται. Οι υπόλοιποι απλά διοικούν ένα κράτος, το οποίο ψηφιοποιεί την ταυτότητά σου ώστε να ψηφίζεις με το κινητό σου, δείχνοντας το στην κοπελίτσα που ψάχνει το όνομα σου για να το υπογραμμίσει με το στυλό και το χάρακα στην τεράστια σελίδα του εκλογικού καταλόγου! Κανείς δεν μπαίνει στην λογική τι είναι ο «Δήμαρχος» και τι ο «κλητήρας» σε μια κυβέρνηση, αρκεί να συμμετέχει. Οι θειάδες των Υπουργών βγάζουν σέλφι στο προεδρικό Μέγαρο, ο Πρωθυπουργός φωτογραφίζεται με ένα σκύλο τον Πινατ, και στα Υπουργεία δεν υπάρχει ούτε καρέκλα να καθίσεις από χιλιάδες συμβούλους, γραμματείς, μετακλητούς, εξωτερικούς συνεργάτες, κούκλες νέες γυναίκες και καλλίγραμμους γιάπις των smoothies και των personal trainers, και αποσπασμένους αστυνομικούς «φέτες», έτοιμους για GNTM!
Η Ελλάδα αλλάζει εντυπωσιακά… Τώρα Υπουργός είναι ένας φίλος σου ή κάποια φίλη, o γείτονας ή συμμαθητής σου και κάποιος που ούτε φανταζόσουνα. Ιλιγγιώδης απομυθοποίηση παλαιών ρόλων, συμβόλων και στόχων… Kάθε εποχή έχει την ταυτότητά της και τις απαιτήσεις της. Άλλος το λέει καλύτερα, άλλος το λέει χειρότερα. Είδαμε λοιπόν το Σταθερά! Είδαμε το Τολμηρά! Άντε να δούμε και τι ακριβώς σημαίνει Μπροστά, Κυριάκο…
